bildirgec.org

üşenmedi şiiri bulup ekledim ruh halimin neden bu halde olduğunun kanıtıdır ahanda;han duvarlarıyağız atlar kişnedi, meşin kırbaç sakladıbir dakika araba yerinde durakladıneden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,gözlerimin önünden geçti kervansaraylar…gidiyorum, gurbeti gönlümle duya duya,ulukışla yolundan orta anadolu’yailk sevgiye benzeyen ilk acı, ilk ayrılık!yüreğimin yaktığı ateşle hava ılık,gök sarı, toprak sarı, çıplak ağaçlar sarı…arkada zincirlenen yüksek toros dağları,önde uzun bir kışın soldurduğu etekler,sonra dönen, dönerken inleyen tekerlekler…ellerim takılırken rüzgarların saçınaasıldı arabamız bir dağın yamacına,her tarafta yükseklik, her tarafta ıssızlık,yalnız arabacının dudağında bir ıslıkbu ıslakla uzayan, dönen kıvrılan yollar,uykuya varmış gibi görünen yılan yollar.başını kaldırarak boşluğu dinliyordu.gökler bulutlanıyor, rüzgâr serinliyordu.serpilmeye başladı bir rüzgâr ince ince,son yokuş noktasından düzlüğe çevrilincenihayetsiz bir ova ağarttı benzimiziyollar bir şerit gibi ufka bağladı bizigurbet beni muttasıl çekiyordu kendineyol, hep yol, daima yol… bitmiyor düzlük yine.ne civarda bir köy var, ne bir evin hayalisonunda ademdir diyor insana yolun hali,arasıra geçiyor bir atlı, iki yayanbozuk düzen taşların üstünde tıkırdayantekerlekler yollara bir şeyler anlatıyor,uzun yollar bu sesten silkinerek yatıyor…kendimi kaptırarak tekerleğin sesineuzanmış kalmışım yaylının şiltesine.bir sarsıntı… uyandım uzun süren uykudan;geçiyordu araba yola benzer bir sudankarşıda hisar gibi niğde yükseliyordu,sağ taraftan çıngırak sesleri geliyordu;agır agır önümden geçti deve kervanı,bir kenarda göründü beldenin viran hanı.alaca bir karanlık sarmadayken her yeriatlarımız çözüldü, girdik handan içeri.bir deva bulmak için bağrındaki yarayatoplanmıştı garipler şimdi kervansaraya.bir noktada birleşmiş vatanın dört bucağıgurbet çeken gönüller kuşatmıştı ocağı,bir pırıltı gördü mü gözler hemen dalıyor,göğüsler çekilerek nefesler daralıyor,şişesi is bağlamış bir lambanın ışığıheryüzü çiziyordu bir hüzün kırışığı,gitgide birer ayet gibi derinleştileryüzlerdeki çizgiler, gözlerdeki çizgiler…yatağımın yanında esmer bir duvar vardı,üstünde yazılarla hatlar karışmışlardı;fani bir iz bırakmış burda yatmışsa kimler,aygın baygın maniler, açık saçık resimler…uykuya varmak için bu hazin günde, erken,kapanmayan gözlerim duvarlarda gezerkenbirdenbire kıpkızıl birkaç satırla yandı;bu dört mısra değil, sanki dört damla kandıben garip çizgilere uğraşırken başbaşaraslamıştım duvarda bir şair arkadaşa;”on yıl ayrıyım kınadağı’ndanbaba ocağından yar kucağındanbir çiçek dermeden sevgi bağındanhuduttan hududa atılmışım ben”altında da bir tarih. sekiz mart otuz yedi…gözüm imza yerinde başka ad görmediartık bahtın açıktır, uzun etme arkadaş!ne hudut kaldı bugün, ne askerlik, ne savaş;araya gitti diye içlenme baharına,huduttan götürdüğün şan yetişir yarına!ertesi gün başladı gün doğmadan yolculuksoğuk bir mart sabahı… buz tutuyor her solukufku tutuşturmadan fecrin ilk alevleriarkamızda kalıyor şehrin kenar evleribulutların ardında gün yanmadan sönüyor,höyükler bir dağ gibi uzaktan görünüyor…yanımızdan geçiyor ağır ağır kervanlar,bir derebeyi gibi kurulmuş eski hanlarbiz bu sonsuz yollarda varıyoz, gitgide,iki dağ ortasında boğulan bir geçidesıkı bir poyraz beni titretirken içimdengeçidi atlayınca şaşırdım sevincimdenardımda kalan yerler anlaşırken baharlaönümüzdeki arazi örtülü şimdi karlabu geçit sanki yazdan kışı ayırıyorduburada son fırtına son dalı kırıyorduyaylımız tükenirken yolları aynı hızlasavrulmaya başladı karlar etrafımızdakarlar etrafı beyaz bir karanlığa gömdü;kar değil, gökyüzünden yağan beyaz ölümdü…gönlümde can verirken köye varmak emeliarabacı haykırdı “işte araplıbeli!”tanrı yardımcı olsun gayrı yolda kalanabiz menzile vararak atları çektik hana.bizden evvel buraya inen üç dört arkadaşkurmuştular tutuşan ocağa karşı bağdaşçıtırdayan çalılar dört cana can katıyorkimi haydut kimi kurt masalı anlatıyorgözlerime çökerken ağır uyku sisleriçiçekliyor duvarı ocağın akisleribu akisle duvarda çizgiler beliriyor,kalbime ateş gibi şu satırlar giriyor:”gönlümü çekse de yarin hayaliasmaya kudretim yetmez cibaliyolcuyum bir kuru yaprak misalirüzgarın önüne katılmışım ben”sabahleyin gökyüzü parlak, ufuk açıktıgüneşli bir havada yaylımız yola çıktıbu gurbetten gurbete giden yolun üstündeben üç mevsim değişmiş görüyordum üç gündeuzun bir yolculuktan sonra incesu’daydıkbir han yorgun argın tatlı bir uykudaydıkgün doğarken bir ölüm rüyasıyla uyandımbaşucumda gördüğüm şu satırlarla yandım!”garibim namıma kerem diyorlaraslı’mı el almış haram diyorlarhastayım derdime verem diyorlarmaraşlı şeyhoğlu satılmış’ım ben”bir kitabe kokusu duyuluyor yazındakorkarım yaya kaldın bu gurbet çıkmazındaey maraşlı şeyhoğlu, evliyalar adağı!bahtına lanet olsun aşmadıysan bu dağı!az değildir, varmadan senin gibi yurduna,post verenler yabanın hayduduna kurduna!arabamız tutarken erciyes’in yolunu,”hancı, dedim, bildin mi maraşlı şeyhoğlu’nu?”gözleri uzun uzun burkuldu kaldı bende,dedi:”hana sağ indi ölü çıktı geçende!”yaşaran gözlerimde her sey artık değiştibizim garip şeyhoğlu buradan geçmemişti…gönlümü maraşlı’nın yaktı kara haberi.aradan yıllar geçti, işte o günden berine zaman yolda bir han raslasam irkilirim,çünkü sizde gizlenen dertleri ben bilirimey köyleri hududa bağlayan yaslı yollardönmeyen yolculara ağlayan yaslı yollar!ey garip çizgilerle dolu han duvarları,ey hanların gönlümü sızlatan duvarları!…

bir de ilkokul deyince süper fonksiyonel bir bardağımız olurdu. sarı kırmızı ve siyah beyaz çeşitleri vardı. içe içi geçerdi. suluk filan kullanmazdık. çeşmeden ağzımızı dayayıp içmeyelim diye annemiz cebimize koyardı. resmini bulamadım ama mantığı şöyle bişeydi.

sosyeteden ziyaden büyük ihtimalle sana oranla yaşlıyım. ben ilkokuldayken kantinde şalgam simit ayran vardı. kola bile yoktu. kola lükstü zaten.

benim okul zamanımda beslenme diye bir kültür yoktu yahu. bi tek yerli malı haftasında beslenirdik biz.