bildirgec.org

ne güzel çok sanslisinizBenim ilk askim diye bahsettigim ISTANBUL idi,cok farkli bir bagim var.Yorumlar için tesekkürler…:)

Disardan biri için karmasik ve belkide yasanmasi delilik olan bir sehirdir,ama hayatimizi zorlastiran tüm olumsuz detaylarin disinda o zenginligini görebilene istanbul asla yutan sehir olmaz..

Beyoğlu

Kop burası neresi bil bakalım?

Bingo kopTebrik ederim seni

İçin burkulmasın linetcim, bu güzelim şehrin renklerine şahit, güzelliklerine ortaksın, var mı ötesi..

SEN İSTANBUL KOKARDINMartıların gözlerinden dinledimİstanbul’un boğazı yanmış dün geceYıldızlar şahitlik etmiş, güya suçlu benmişimOysa can, yemin olsun yanağımdan süzülen denizeBen bu şehre yüreğimi içirmedimGöklerden hicran yağdı, İstanbul’lu bir geceydiYere düşen her damlanın yüreğinde sen vardınİsmin dudaklarımda idamlık bilmeceydiYalansa kahrolayım, sen İstanbul kokardınSevda dediğin gülüm bir busedir dudağımdaBıçak gibi, yasak gibi, kan gibi…Utanır, intihar ederdi ölüm,Hayata rest çekip ağladığımda,Korkak gibi, tutsak gibi, yaşanmamış an gibi…Ben lal olmuş bülbülüm, sen deli gülsün bağımdaToprak gibi, yaprak gibi, candan özge can gibiKuş uçmaz kervan geçmez dağımda,Kah aşkı yağan kar tanesiKah Leyla tüten rüzgardınZambak gibi leylak gibi,Sigaramda duman gibiSevdiceğim, sen İstanbul kokardınDayadım ondörtlüyü İstanbul’un şakağınaİstediğim gül içmekti gözlerinden bir yudumSeni sordum gündüzlerce bu şehrin her sokağınaSöylemedi, inat ettim gece seni uyudumBen bir sana, bir bu şehre gül dedimAyla toprak şahittir, şahittir denizle geceSensizken, İstanbul’da bir kez olsun gülmedimYıllar kapımı çaldı, ellerinde vur emriYokluğun var sen yoktun, ölüm geldi ölmedimAğladım yüreğimde sen, sende divane İstanbulAşkından hatıra dedim göz yaşımı silmedimBen bir sana, bir bu şehre gül dedimBelki de can ben bu şehri güller için çok sevdimGözlerimden dökülen yaş denizi ıslatıyorSevda kilim, hasret nakış, gönül derdi dokuyorÇatlayası deli yürek ’sen sen’ diye atıyorOy gece gözlüm oy, İstanbul SENİ kokuyorSerdar Tuncer

Kanatları parça parça bu ağustos geceleriyıldızlar kayarkenşangur şungur ayaklarımın dibine dökülensen eğer yine İstanbulsanyine kan köpüklü cehennem sarmaşıkları büyüteceğimpançak pançak şiirler tüküreceğimdemek yine benlimandaki direkler ormanında bütün bandıralar ayaklanıyorkapı önlerinde boyunlarını bükmüş tek tek kafiyelerYahudi sokaklarını aydınlatan Telaviv şarkılarımavi asfaltlara çökmüşdiz bağlıyoreğer sen yine İstanbulsankirli dudaklarını bulut bulut dudaklarıma uzatanSirkeci Garında tren çığlıklarıyla bıçaklanıpintihar dumanları içindeki HaydarpaşadanAnadolu üstlerine bakıp bakıpağlıyansen eğer yine İstanbulsanaldanmıyorsamyakaları karanfilli ibneler eğer beni aldatmıyorsakulaklarımdan kan fışkırıncaya kadaryine senin emrindeyimutanmasamgözlerimi damla damla kadehime damlatarakkendimi yani şu bildiğin Attila İlhanızehirleyebilirimsonbahar karanlıkları tuttu tutacakTarlabaşı pansiyonlarında bekarlar buğulanıyorimtihan çığlıkları yükseliyor üniversitedenTophane İskelesinde diesel kamyonları sarhoşdireksiyonlarının koynuna girmiş bıçkın şoförleruykusuz dalgalanıyorulan İstanbul sen misinsenin ellerin mi bu ellerulan bu gemiler senin gemilerin miminarelerini kürdan gibi dişlerinin arasındaliman liman götürenulan bu mazut tüküren bu dövmeli gemiler senin miakşamlar yassıldıkça neden böyle devleşiyorlarneden durmaksızın imdat kıvılcımları fışkırıyorantenlerindennedenpeki İstanbul ya benya mısralarını dört renkli duvar afişleri gibi boy boygümrük duvarlarına yapıştıran yolcu Abbasya benim kahrımya senin ağrınağır kabaranlarınla uykularımı ezerek deliksiz yaşattığın çaresiz zehirler kusan çılgın bir yılan gibiburgu burgu içime boşalttığıno senin ağrıno senineğer sen yine İstanbulsanyanılmıyorsamkoltuğumun altında eski bir kitap diye götürmek istediğimSicilyalı balıkçılara Marsilyalı dok işçilerinesatır satır okumak istediğimseneğer yine İstanbulsaneğer senin ağrınsa iğneli beşik gibi her tarafımda hissettiğimulan yine sen kazandın İstanbulsen kazandın ben yenildimkulaklarımdan kan fışkırıncaya kadaryine emrindeyimölsem yalnız kalsam cüzdanım kaybolsaparasız kalsam tenhalarda kalsam çarpılsamhiçbir gün hiçbir postacı kapımı çalmasayanılmıyorsamsen eğer yine İstanbulsansenin ıslıklarınsa kulaklarıma saplanan bu ıslıklargözbebeklerimde gezegenler gibi dönen yalnızlığımdanbir tekmede kapılarını kırıp çıktım demektirulan bunu sen de bilirsin İstanbulkaç kere yazdım kimbilirkaç kere kirpiklerimiz kasaturalara dönmüş diken diken1949 Eylülünde birader mırç ve bensokaklarında mohikanlar gibi ateşler yaktıksana taptık ulanunuttun musana taptıkAttila İlhan

Kesinlikle sana katılıyorum, gerek eserleriyle gerek sanatçı kişiliğiyle takdire şayan bir insan. Toprağı bol olsun, nur içinde yatsın..

Pelitaş güzel dileklerin için teşekkürü borç bilirim..Pilli melek teşekkürler, neden sende bir istanbul hatırası eklemiyorsun:)Sevgili Proksima ….Necronamber müsade senin lütfen, katkın için teşekkürler. Can Atilla’nın bulabilirsen “gül bahçesi” ni dinlemeni tavsiye ederim.

Korna sesi, kavga gürültü, yüksek sesli yalnızlık..Ama yinede güzel

🙂

xNicox DİYOR Kİ, (17 Haziran 2008 10:06)Madem Istanbul’dasin nasil oluyor icineyken Istanbul’u özlemek:)

Aslında tam üstüne bastın