1980li yıllarda çocuk olan şanslı kesimin heyecanla izlediği bir dizi. Herkes severdi bunu. çocuklar için hazırlanmış gibiydi ama tüm aile izlerdi.Uzaylı zekiye tipik bir mahalle kızıydı. Ancak şimdi detaylarını tam hatırlamadığım bir (patlama mı, ışın bombası mı, deney mi çıkaramıyorum) nedenle havada çakan şimşek onu garip bir bünye yapmıştı. İşin ilginç kısmı aslında ortada uzaylı filan olmamasıydı. Hatun sadece büyü yapma, zamanı eğip büküp dondurma gibi bir yetenek kazanmıştı.Kocaman bir kadındı ama onu çocuk gibi gösteren bir kılık kıyafet anlayışı içindeydi. Saçlarını böyle yanlardan bağlayıp havaya doğru kıvırırdı. Saçma sapan bir de makyajı vardı. Yanlış değilsem kalemle yapılmış nokta nokta şeklinde çiller vardı suratında. Çok rezil espriler vardı bu filmde. Zekiye tane tane, yaya yaya konuşurdu. İnsanı gererdi. Aptal ötesi bir kızdı.İki elinin işaret parmağını şakaklarına dayar mımm hımm gibi garip sesler çıkarıp zamanı donduruverirdi.Bu kadar eleştriden sonra şunu da açıkça ifade etmem gerekirdi bayılırdım bu diziye. Anneme saçlarımı iki yandan uzanacak şekilde ördürtürdüm. Herkes sever oradaki esprileri tekrarlardı. Saçını o model yapan hemen her kız erkek çocuklar tarafından ‘heeehee Uzaylı Zekiye’ye bak’ diye bir yoklanırdı.Trt’nin nasıl yayınlamayı kabul etmediğini hala anlamış değilim zira bizden küçük çocuklar korkarlardı Zekiye’nin değişimlerinden. Bir tür bilimkurgu komedi tarzı denemesi. Şimdilerde bunun mantığından yola çıkmış büyücü, peri dizileri var sanırım televizyonda.yönetmen; yavuz figenlioksal pekmezlioğlusenaryo ve başrol; seden kızıltunçmüzik; cahit berkayyapım yılı; 1987Dizide üstün asutay, münir özkul gibi tiyatrocular vardı. Kadro gayet oturaklıydı.Maalesef hiç video bulamadım, ya da dizinin introsunu hatta doğru düzgün resim bile yok.