bildirgec.org

@belesprit ve @pbk eklediğiniz dinletilerle yazımı tekrar okudum birer birer… her seferinde farklı bir tad aldım. ayrıca bütün şu ana dek yapılmış yorumlardan bir yazının okuyucusunun elinde ne kadar farklı türevlere çoğaldığını bir kez daha anladım. ne zamandır yazarken bu heyecanı yaşıyorum artık. okunmuş halinde yazının nasıl başka bir solukla ortada salınacağını merak ediyorum. yazdıklarımda benim anladığım, benim anlattığım sanki çıkıp bambaşka bir dünyanın içinden geçip eriyor, sonra yeniden kendini dönüşümlüyor başka zihinlerde… tam olarak anlatabildimse öyle oluyor galiba…@mascalzone, @galanthus, @zema, @muci, @wong fei üstad, @makaleci @harlem (pazarın adresi postanede), @manson, (@electronic (şirin mutfak aletleri (espri anlayışınıza güvenerek))), @pbk, @belesprit ayrı ayrı teşekkürler. yorumların arasında ufak tefek çentikler atılmış, misal sürü psikolojisi, misal boşluk prensibine bu açıdan vurgu… taocu anlayışa göre tam anlamıyla zihin boşluğunda her şeyin yeniden mükemmel bir anlam kazanacağı ifade olunur. fakat yin yang tabir olunan zıtlıklar teoremine dayalı olarak da her iyilik yanında kötülüğünü de taşır. bu açıdan boşluk prensibini anlatan ustalar aynı zamanda bir tür derinlik sarhoşluğu riskine karşı da uyarırlar insanı, o özüne dönüş yolculuğunu yaparken. @wong fei’nin kuzuları uçurumdan aşağı sürüklememek adına yaptığı uyarı gibi bir uyarıdır bu. bu açıdan “zihni sürekli birşeylerle meşgul etmek mi daha iyi yoksa tam zen ortamı yaratmak mı?” buna henüz karar verebilmiş değilim. ikisi arasında gidip geliyorum. önemli olan bu gidiş gelişi çok hızlandırmamalıyım. hız maddeye salvo katar. maddeyi isteminin dışında şeyler yapmaya sevkeder. misal en hızlı yazansındır fakat şapkalı a’yı kullanmaktan bir türlü geri duramazsın. böyle birşey bu da… yahut bünyeni odun tanımlarsın da içindeki filizin büyümesine engel olamazsın. doğanın makul hızını da yavaşlatamayacağının göstergesidir bu.yahut hastalığın terminal tabir edilen kısmına adım attığını bildikten sonra yaşam şeklini değiştirmeye elinin kalkmaması gibidir bu hızın kuvveti. o hız artık kontrolü ele geçirmiştir. merkezkaç kuvvete bir kez kapılmışsındır. savrulmaktan öte yapabileceğin birşey yoktur. içinin duvarlarında bir ses yankılanır. boşluğa doğru gidişin işaretleri. yankılar büyüdükçe korkuyla karışık bir merak. bir süreci tamamlamanın verdiği haz… hala varoluşun ama ne için oluşun merakına karışır. bir kedi gelir dayanır sol koluna, sanki “yazma artık” sözsüz komutuyla yavaşlatır seni. tek kol zorlanırsın klavyeye hükmetmeye. sonra pes edip kedinin boyutlarında salınırsın. bu açıdan dışarıdan uzatılan bir el, bir pati hayatının hızını yavaşlatmada yardımcı olabilir. o eli, o patiyi yakalamalısın.

@linet, kar yağması, kar taneleri fikir ve detaylarını kullanarak yazdığım birkaç yazı var ve muhtemelen onları anımsıyorsun ama ifadeler birbirlerinden tamamıyla farklı. resmedilen hikayeler de… o yazıları hatırlatmamı istersen postaneden bana yazabilirsin. hangileri olduğunu söylerim. 🙂 bu arada seni de okumak güzeldir. birşeyler göndermeyecek misin de okuyalım?@electronic utilities, tahmin etmiştim. :)yazıya yorumla yahut aşağıda ilgi gösteren diğer tüm üyelere de teşekkürler.

yazının kahramanı ile beni örtüştürmeyin rica ederim. yoksa işin içinden çıkamayız. sırf birinci tekil şahıs konuşturdum diye orada anlatılanların yazarın hayatına dahil öğeler olduğunu sanmasın diğer okuyanlar da. bu yazı çizi deryası. yarın bir cinayet hikayesi yazsam ona ner derdiniz merak ettim doğrusu. bunun altını burada bir çizelim.ikincisi, yazıdan size aksedenleri eleştirmeniz gayet doğal. getirdiğiniz yorumla aşık bir insanın sabırsız olması gerektiği yönünde bir inancınız var. fikrinizi buna yollu savunuyorsunuz. fakat “Nasıl kafa sayısı kadar fikir çeşidi var ise, kalp sayısı kadar da duygu çeşidi vardır.” demiş bir Usta. yani bu da böyle. haksız olduğunuzu söyleyemem. haklı olduğunuzu da. sadece yazılanın yazılırken neyi güttüğünü söyleyebilirim ki; buna birkaç yorumumda açıklama getirmeye çalıştım. yazılırken sabrın aşılmış halini (ama taşmış halini değil), sabrı geçip bir tür huşu içinde kabullenişi, olayları kendi akışına bırakışı, insanın kendine dönüşünü, talan edilmiş bir yürek sonrası tekrar topraklarını sürülebilir kılmak için nirvanaya uzanışını resmetmeye çalıştım. ızdıraplı bir yolculuk olacağını. yazı bunu amaçladı. ama tekrar diyeyim; size yansıması farklıdır, onu da sizden tahlil açıklamasıyla dinleriz. “sabırlı mısın sabırsız mısın?” gibi yazarı sorgulama yanılgılarına düşmeden.