Yine uyku tutmayan bir gecenin sabaha karşı saatlerinde dolabımı açıp eskilere gitmek istedim. Anılarımın arasından en sevdiğim olan hatıra defterime bakmak istedim. Kah güldüm , kah hüzünlendim. İnanın ilkokulda arkadaşlarım ve ailemin yazdıklarının bukadar anlam yüklü olduğunu düşünemezdim. O defter bütün sınıfı gezerdi elden ele. Herkes de bir hatıra yazma telaşıdır giderdi. Kimisi nefretini bile yazardı.İlk başta defteri şöyle bir taradım. Acaba dedim bu insanlar şimdi neler yapıyorlardır bu haytta. Maalesef görüşebildiğim tek bir kişi bile yok:(Sonrasında başladım tek tek okumaya. En başta öğretmenim:) Ne güzel dileklerde bulunmuş:) Babaannem sarı papatyam diye başlamış:) Dedem hep çalış kızım bu hayatta demiş.(dediğide boşa olmadı hani kendimi bildiğimden beri çalışıyorum) Sanırım mutlu oluyordur görebiliyorsa beni. Annem ve babam sağlık,mutluluk ve başarı dilemişler:) En iyi onlar düşünmüş yine:) O yaşta sınıftaki bütün kızlar yakışıklı bir eş dilemiş:) Erkekler ise iki satır yazıp , bırakmışlar. En çok da kardeşimin yazdıklarına güldüm. Yaşı küçük diye yazdırmak istemediğim halde defteri çalıp yazmıştı. Yazdıklarını aynen aktarıyorum.Sevgili Ablacığım;Bana kalbin kadar temiz olan sayfayı ayırmadın,ben zorla aldım ama yinede teşekkür ederim.MANİBiber ye de geber:(Bana kızgınlığını belirtmek için kendine göre uydurduğu mani bugün bile beni güldrüyor. Teşekkür ederim kardeşim.24 yaşında olmama rağmen yaşamın çok kısa sürdüğünü hissettim. Herşey anilıarda ve fotograflarda kalıyor bazen. Bırakmamak lazım:) Arasırada olsa göz atıp eskiyi hatırlamak iyi gelir bence.Eh bu yazıyada güzel bir mani yakışır. Manileride sizlerden bekliyorum arkadaşlar. Unutmayın Hepsini hatıra defterime yazacağım:) Siz yazmışsınız gibi:)