Doktorumun bana depresyon teşhisi koymasının üstünden yaklaşık olarak bir sene geçti.Bir senedir hasta muamelesi görmüşüm, dile kolay!Dozajı sürekli arttırılan ilaçlarımla yaşamayı daha yeni yeni öğreniyorum.Peki ya neye yaradı hergün avuç dolusu alınan ilaçlar?Hiç.Farklı bir sonuç beklemiyordum aslında.Nedeniyse depresyonun ne başkalarının telkinleriyle ne de anti-depresanlarla geçmeyeceğini,kendime dönüp ne yaptığımı sorgulayacağım zamana kadar benimle olacağını bilmemdi.Aslında bu içe dönüşleri denemedim diyemem.Ama her içe dönüşte karşılaştığım kişi farklıydı,kendim diye bildiğim insandan çok uzaktı.İnsanın kendisiyle karşılaşması için,kendisini bulması için ne yapması gerekir bilemedim , ki hala daha bilmiyorum.Şimdi insanların kimlik arayışı ya da gençlik bunalımı diye adlandırdıkları şeyden çok daha uzak olduğumu görüyorum.Depresyon benim gözümde kişinin kendi beyninde kaybolması , yol bulamamasından başka birşey değil.Artık kendi yolumu bulmam için sadece kendime bakmalıyım,ilaçlara değil.
Depresyon…
depresyon!
mishkin | 18 July 2005 15:02
adem-i beşer takıntılı olmaya görsün sevgili günlük.bu sıralar da, cennet vatanın her köşesini turizme eriştirme hasebiyle satıhtan satıha bir bayrak gibi dalgalanarak yayılan festival çılgınlığına temas etmeden edemeyeceğimi son kertede anlamış bulunmaktayım.her köşe bucakta festival huşusu ve esrikliğinde eğlenmeye çalışan canhıraş bir yurt evladı görmek;yalnız,mutsuz ve de kaygısız biri olarak beni hasetle iğreti arası bir duygulanıma sevkeder.ayrıca adı sanı bilinmeyen ve onlara uzunca “mahrumiyet bölgesi” dediğimiz, el değmemiş yalnızlıklarını ve tabiatlarını paraya çevirmek isteyen taşralıların bu gayretkeş tavırları, şu fani dünyada az çok soluklanabilme ihtimalimi fevkalbeşer bir azimle sabote etmektedir.şile bezi festivali,adalar festivali,yoğurt festivali,karpuz festivali,armut festivali,kayısı festivali, -sayısız- doğa kültür ve turizm festivali, halimeyi samanlıkta basmışlar festivali şeklinde uzayan bir program dahilinde tatillerimiz süper eğlenceler haline getiriliyor…bu nedenledir ki kimse şöyle sessiz sedasız bir tatil düşlemesin…kalabalığın içerisine girip coşuyorsanız mutlusunuz demektir.bir de son zamanlarda alternatif olarak çıkan fakat benim nasıl bir alternatif olduğunu bir türlü anlayamadığım “alternatif turizm” coşkusu var ki evlere şenlik…macera arayan sayın kentli orta sınıfımızın sir e.hilary’e taş çıkartacak türden keşif duygusu, mazlum yerküremizi çöplüğe çevirmekle kalmıyor, aynı zamanda doğayı tüketimimize açıyor.malum-u aliniz tükettiğimiz kadar mutlu olduğumuz bir çağda yaşıyoruz.elbette kimsenin tatil anlayışına burnumu sokacak değilim…lakin ormandaki yürüyüş yolumda güneşten yanmış bedenlerin çıkardığı bağırtıları duymak ya da yol kenarlarına savrulmuş bira kutularını görmek canımı sıkıyor ve açıkçası, henüz tatilini yapmamış biri olarak tatil beni ürkütüyor.hazır ürkmeye başlamışken, senelik depresyonumun bir kısmını kullanmamın zamanı da gelmiş sanırım.
Yorum yapabilmek için giriş yapmış olmalısınız.
yorumlar
o ilaçlar semptomatiktir ve depresyon soluduğun havanın içindedir. ortam zamanla değişir. ilaç zamandır ve gidebilmektir.
Geçmiş olsun.Beyninde kaybolması ve yol bulamaması konularında haklısın.Elimde çok kötü örnekler var ve bunları anlatarak bildiğiniz şeyleri yenilemeyi düşünmüyorum.Sakın ilaçlardan ve etrafından yardım istemekten vazgeçme.Tek başına atlatılamayacak kadar zor ve bir o kadar da tedavisi (kişi isterse) kolaydır.Umarım kolayca atlatırsın….
çok doğru bir sonuca varmışsınız…ilaç değil çaresi bunun, kendinsin.ben de 1 yıldan fazla bir süre üstelik majör depresyon teşhisiyle bir sürü antidepresan kullandım. Benim tek avantajım terapistimin çok iyi olmasıydı. bana şöyle demişti:” bu ilaçlar sana bu süreçte sadece destek olacak. bu işi çözecek ve atlatacak olan sensin.”gerçekten de öyle. üstünden yıllar geçti bu olayın. Ve bu süre zarfında gördüm ki ben zaten yapı olarak depresif olmaya müsaitim. Bu durum bende aralıklı olarak tekrarlamakta. E her seferinde ilaç mı kullanayım? bağımlılar gibi mi yaşayayım? hayır…ben ilaca bağımlı olmayı reddedip, depresif olduğumu hissettiğim anlarda kendime yardımcı olmanın yollarını buldum. Müdahale etmediğim takdirde dibe doğru gideceğimi hissettiğim anlarda “kendi terapimi kendim yapıyorum”.en güzeli..kişiyi en iyi “kendisi” tanır.sizi tebrik ediyorum. vardığınız sonuç için…geçmişler olsun.
Bu genelde iyileşme safhasının cümlelerindendir zaten…Her şey insanın kendi elinde. Kendi açtığımız hayali kuyulara kendimiz itiyoruz kendimizi. Bir gün de, kendimize ip uzatıp ‘kurtuluyoruz’.Bazen çok irdelememek lazım. Dünya üzerinde hafiflemeyen acı ve geçmeyen sıkıntı olmadığını görmek gerek…
Herşey düzelme noktasına gelmiş zaten. Fark etmişsiniz siz kendinizi. Yalnız sizeden en büyük ricam tedavinizin sonlarına yaklaşırken ilaçları bırakmamanız. Hiç yalnız kalmamaya çalışın. Sevgiyle kalın.
insanın kendine inanması, ilaçların onu iyileştireceğine inanmasından çok daha iyi. çilekcim her şeyi çok güzel anlatmış zaten…
en iyi ilaç moralini yuksek tutmak ve iyileşebileceğine inanmaktır.iyileşme yolunda başarılar…
Allah direnç versin,ona sığınmayı unutma..
kesinlikle ilaçlar tek başına işe yaramıyor
şimdi sen kafayı kesip atmadıktan sonra o kafayla nereye gidersen git aynı sensin. kafayı kesip atmak da pratik bir çözüm olmadığından kafanın içini değiştirmek gerek. major depresyon çok büyük oranda ilaçsız tedavi edilemeyen bir hastalıktır. ilaç sadece depresyonu yok etmeye yönelik değil olası tehlikeleri de önlemek amaçlıdır. maalesef ruhsal hastalıkların çoğunda kendi kendimizin ilacı değilizdir. ilaçla desteklenen psikoterapi depresyonun ve birçok ruhsal hastalığın giderilmesinde önemlidir. ilaç kullanmayan major depresyonlu hastalarda yüsek oranda intahar eğilimi vardır. bu yüzden ruhun ilacı kendimim mantığından şiddetle kaçınır, kaçınılmasını tavsiye ederim.
mansonalized, ilaç elbette majör depresyon sürecinde özellikle gerekli. Ama tek başına yeterli değil. Rahatsızlığı atlattıktan sonra insan kendisini ayakta ve sağlıklı tutabilmeli. Ben bunun şart olduğunu düşünüyorum. Depresyona girecek olduğunu hisseder insan. Belirtiler çok net. O dönemde derhal önlemini alırsan dibe vurmadan bu işten sıyrılabiliyorsun. Bunun birçok yolu var.Herkes için farklı olacaktır elbette ama örneğin ben böyle zamanlarda durum depresyona doğru gitmesin diye kendimi uzun zamandır görmediğim arkadaşlarımın yanına atarım ilk iş. Değişik bir ortama girerim. Yapmaktan zevk aldığım şeylere zaman ayırmaya çalışırım. Dua ederim sık sık. Tek başıma Allah’la konuşurum. Uzun uzun anlatır hatta ağlarım. Evimde değişiklikler yaparım. Mektuplar yazarım kendime. Mümkünse seyahate çıkarım vb.İnsan kendisine yardımcı olmayı bilmeli.İlaca sığınmak bence yeterli değil.
camı çerçeveyi indiririm aşağa, biraz masraflı oluyor ama, neysse artık
bak o da bir yöntem tabi kop:)masraf dediğin nedir ya? denizde kum bizde para, di mi ama:)))
Depresyonun en iyi ilacı erkeksen sanayide çalışacaksın; kadınsanda dokuma atolyesinde 15 saat;bak gör sonra bir şeyin kalıyor mu…
dokuma atölyesi dediniz de aklıma geldi, son ütücüler de hiç yaşamaz depresyon mesela
yani birşey düşünmeye, kurgu yapmaya, kendine işkence etmeye zamanın kalmayacak..valla mantıklı.bir de örgü öreceksin. Ciddiyim, çok iyi geliyor.
örgü iyi fikir bakKuzen 16 metreye yakın atkı örmüştü,meraktan ölçmüştüm.Bir süre sonra o dışa dönük haline geri dönmüştü,atkı bere satan bir dükkana iş yapmaya karar vermişti
ilaçla desteklenen psikoterapi depresyonun ve birçok ruhsal hastalığın giderilmesinde önemlidir.çilek zaten ben de ilacın ya da psikoterapinin tek başına değil birlikte yararlı olduğunu savunuyorum.yalnız ilaçsız tedavi ancak dediğiniz gibi başlangıç ya da bitiş dönemine doğru belki sürdürülebilir. çünkü hastalık aktifken zaten depresyonda olmak umurunda değil ki ilaç kullanayım kullanmayayım gibi seçenekleri düşünesin.
Bu nedir ya,,Nedir bu gençliğin hali , bu kadar boşluk inanılmaz..Biraz özgüveninizi kuvvetlendirin ..Bastığınız yerleri bilin, hayat zaten savaşmaktır..Biz küçücükken aldık bütün sorumlulukları, bunalmaya vaktimiz bile olmadı çalışmaktan..Kendinize gelin ..Majör müyüz minör müyüz diye düşünemedik bile..Bu duygularla nasıl başa çıkacaksınız bu hayatla..
pbk has dedin yine
vallahi ben de bu mantığı anlamıyorum. kolun komuz kopunca iman ve irade gücüyle direniyor muyuz ki ruhsal hastalıklarda garip bir ben aslanım hallederim tutumuna girelim. bazen bu yorumları yapan arkadaşların ciddi anlamda ruhsal sıkıntılarla boğuşmadığına inanasım geliyor çünkü başka mantıklı açıklama bulamıyorum. ya ağlamaktan göz kapakların balon haline gelmiş, gözler kapanmış. değil işe gitmek evde önünü göremiyorsun. bunun adı boşluk değil hastalıktır bence. bu konuda fazlasıyla garip bir savunuculuk tutumu içindeyimdir genel olarak. çünkü konuyla maalesef fazlasıyla haşır neşir olmuş ilaçlı, ilaçsız aklınıza gelecek birçok yöntemi denemiş biri olarak bunun şımarıklıktan doyumsuzluktan öte bir durum olduğunu anlatmayı borç bilirim.
Manso, içten gelen sorulara zamanında verilmeyen cevaplardır bunların nedeni, hiçbirşey birden çıkmaz ortaya, Sorun, yılan gibidir kafasını ezmedikçe beynini sarar..Kuvvetli bir bünyen varsa başa çıkarsın, yoksa bu birikinti bitirir seni..
sevgili pillibebekkuyuda biliinçaltı maalesef senden benden bağımsız çalışan bir müessese. bundan mütevellit ortada yılan yok sadece ısırılmış bir bünye ve yayılan bir zehir var. yılanı bulasın ki öldüresin.
Manso, bilinçaltı bağımsız çalışsaydı herbirimizi kontrol altına alırdı..Herbirimiz robot olurduk..Kendi içsesimizle kavga edip galip gelmeliyiz diyorum ben..Mantığının, duygusal sapmalarını bastırması için özgüvenini kuvvetlendirmelisin..
görüş açımız taban tabana zıt olduğundan ortak payda yakalamak neredeyse mümkün değil.
Bence de..
teşekkürler
Arkadaslar, PBK pusuda hanimi dinleyin her bi seyi o bilir…Bu nedir anlayamadim, her konuda bu hanim.. basliyor ahkam kesmeye, bi bu biliyor illa birilerine akil verecek ablalik yapacak, kendine hic akil vermiyor nedense…Arkadaslar, lütfen beni kinamayin oldum olasi böylesi ukalalardan hazzetmedim. Bundan da hic hazzetmiyorum…Bi Allah’in kulu da cikip sen ne diyorsun.. her seyi sen mi biliyorsun demiyor. Lütfen bakin! Bütün yazilara yorum yapip herkese akil vermeye calisiyor, yahu sen kimsin.. nesin diyen yok…Abi ben bu hanima taktim, ne olur rica ediyorum yapma etme demeyin.. bu hanim beni depresyon yapti nerde ise ekrani yumruklayacagim. Akilli olacagim ama ilk önce bunu akillandiracagim…Pusuda hanim sunu unutma: En cok biliyorum iddiasin da bulunan biri hic bir sey bilmiyor demektir…
Ben herşeyi biliyorum demedim, sadece yaşadıklarımdan öğrendiklerimi, buraya aktarıyorum, işine gelen benimser, ben faydasını gördüm..”Özgüveninizi kuvvetlendirin” diyorum, .. Ne var bunda..Senin yazılarına kızıyorum diye her yorumumun altına not mu düşeceksin, umrumda değilsin haberin olsun..Benim dinim de imanım da, ”vicdanım” daha önce de söyledim hep te söyleyeceğim..Akıllandıracakmış, sen kimsin de beni akıllandıracaksın, sana aklı veren Rabbim bana da vermiş..Git başımdan..
xNicox ya ahkam kesmenin sözlükte kelime kelime anlamını bilmiyorsunuz ya da klavyeniz sürçtü.Pbk hanım konuyla ilgili samimi bir şekilde görüşlerini belirtmiş rencide de etmemiş hatta yazdıklarını okurken içimden bende destek verdim,gayet güç veren,kolay kolay kendini bırakmamasını tavsiye eden ve özgüvenin kötü duyguları kuruttuğunu güzel ifadeler kullanarak anlatmış efenim.Tekrar okuyun anlamadığınızı sorun derim,böyle gülünç oluyor çünkü.İyi günler..
Pilli pusuda…Her yaziya yorum yapilmaz.. tek bilmis hanim. Depresyon öyle kolay degildir güclü olmak, zayif olmakla alakali bir sey hic degildir. Beyinde “serotonin” eksikligi depresyona yol acar. Bu da insana felegini sasirtir. Allah korusun intihara kadar götürür. Verilen ilaclar beyinde ki “serotinin” eksikligini giderir ve bununla insan bir müddet sonra yavas yavas kendine gelir hanimi vefat eder, kocasi vefat eder ya da baska bir yakini Allah korusun vefat eder bu hastalik o kisiyi bulur. Baska nedenleri de vardir cocukluk devresi yasami iyi gecmemisse bir zaman sonra yine bu melet ortaya cikar. Ilac tedavisi cok önemlidir, hic kimse ilacsiz tedavisiz bunun altindan kalkamaz. Adamin kolu kesiliyor doktora gidip kolum agriyor diyor, olmayan kolu agriyor. Bu bir beyin hastaligidir, buna yönelik ihtisas gören doktorlar bosuna degildir. Eger birine bu konuda iyilik yapmak istiyorsaniz vay güclü olun, siz yenersiniz diye bir sey olamaz. Mutlaka tedavi olmalidir. Bilir bilmez her konuya yorum yazilmaz…Dejavu…Ich weiß ganz genau was “AHKAM” bedeutet.. diese Dame nerft mich…
vayy nico, sen neymişsin!,
Türkçe yazında herkes anlasın efenimAz çok neyin anlamını bildiğinizi bilsinler ne var bunda
tahminime göre ahkam ne demek biliomuş ama o hanım neymiş onu tahmin edemedim,
Burada ahkam yazan herkes doktor mu Nicox..Sen?Ama iyi bir arkadaş ta bazen bir psikolog kadar yararlı olabilir.Ne biliyosun çevremde bu tür sorunların yaşanmadığını..İnsanlar kendi kendilerini telkin edebilirler..Aşırı duygusallık depresyon u beraberinde getirir, baş ağrıları olarak ortaya çıkar öncelikle..Binbir türlü araştırma yapılır hiçbir fiziksel bulguya rastlanmaz..Bu depresyona bağlanır genelde..Problem, başın ağrıdığında bir ilaçla onu kesmek değil buna sebep olan olayı ortaya çıkarmaktır.. Konuşularak çıkarılmaya çalışılır, olmaz ise ilaçlar kullanılır..Yukarıdaki arkadaş bir kimlik kaybından bahsetmiş, ilk yapacağı iş bana göre kendini tanımaya başlamak yeniden, Özgüvenini besleyerek..Kendine güvenerek..Ne yapmak istiyor..Bu yolda çaba sarfederek..Eğer hiçbirşey istemiyorsa bir amaç belirleyerek, Zaten yazının sonun da doğru yolu ilaçlar kullandıktan sonra kendi de bulmuş, buna karar vermiş.Beyin nereye kadar uyuşturulur, kendine geldikten sonra yeniden uyuşturulmayı mı beklemeli yoksa onu hayata tekrar bağlayacak umudu beslemeyi mi..Ben olumsuz birşey yazdığımı düşünmüyorum..
PBK, Beyin de Serotonin eksik olunca konusma tedavisi yapilmaz. Ilk asamada ilac tedavisi antidepresiver (SSRI) uygulanir. Sizin söylediginiz cag disidir, yani o uyusturucu sinir ilaclari cagin disin da kalmistir. Simdi ki ilaclar 3-6 hafta da etkisini gösterir, hasta eski haline gelir. Daha sonra konusma tedavisi baslar, ya da birlikte yapilir. Ilac almamak doktora gitmemek insani daha kötü yapar. 6 ay kadar kisa bir sürede hasta eski haline gelir, yani iyilesir. Bir daha ilac kullanmaz, cünkü buna gerek kalmaz. Bilip bilmeden insanlari yanlis yönlendirme yapiyorsun…Dejavuu…Ahkamin ne oldugunu biliyorum dedim. Bu hanim beni sinirlendiriyor dedim. Baska da bi sey demedim. Simdi oldumu efenim.
almanca bilmeden bu kadar iyi tahmin nasıl yapabiliyorum ben ya, uzaylımıyım neyim?
Ben doktora gidilmesin demedim ki..Peki yorum yapıyorum..Çok güzel yazı ..
o kadar çok yol var ki ,önemli olan kendi yolunuzu ,ne istediğinizi bilmek ,benim size önerim isteklerinizi bir kağıda yazın ve sonra önceliklere göre numara koyun ve 1. sınden başlayın.mükemmel olan hiçbirşey yok aslında.sadece hayat ve sız varsınız …gerçek dostunuzu bulmanız isteklerınıze ulaşmanız dileğiyle….
Harika bir sonuç cıkarmışsın. Tebrikler. Bende zaman zaman bir uzmana mı görünsem derim.Ama haklısın en önemli ilacı söyledin, tutdum. Aslında az da olsa biliyorduk ama tecrübelinin ağzından okumak çok etkili.
Nedenleri şöyle özetleyebiliriz..Olumsuz yaşam olayları ile karşılaşmaBüyük üzüntülere neden olabilecek kayıplar ve yasİş yaşamı sorunlarıPartner, evlilik, aile sorunlarıHamilelik ve lohusalık süreciKalıtsal yatkınlıkFazla alkol kullanımıBazı hastalıklar ( Kanser, Multiple Skleroz, Epilepsi, Aids gibi ölümcül hastalıklar )Bazı ilaçlar ( Kardiyak ve hipertansifler gibi )Doğum ve hamilelik süreciMenapoz – Antrapoz dönemiMevsim değişiklikleriÜlke, şehir değiştirme, yeni yaşam koşulları
depresyonda iseniz iyi bir psikiyatriste başvurup ilaç kullanmak istemediğinizi belirtin. zaten kullanılmadan çözümlenebilecek bir durumsa doktor sizi terapiye yönlendirecektir. depresyon kendiliğinden çözümlenmez. bahsi geçen telkin yöntemleri varolan tedaviyi destekler, hastalığın gidişatını yavaşlatır, tedavi sürecini hızlandırır.
oldu efenim
manso dogru diyor.
qüzel içten bi yaz tuttum..
qüzel içten bi yazı tuttum..