sesiz sedasız bir veda ettim o güzel körfeze. artık hergün varyanttan otobüsle inerken deniz manzarasını seyredemeyeceğim.Bir pide salonunda salatanın içinde roka olmayacak belki de. Sinema çıkışında kordonda yürüyemeyeceğim. o yapış yapış sıcağını hissedemeyeceğim. fuara kimler gelicek diye heyecanlanmayacağım. pazara gittiğimde yeşillik olarak bir dünya şey alıp eve gelemeyeceğim. Canım sıkıldığında forbeste bir tur atıp dondurma yemek bir hayal olarak kalacak. her daim yeşil olan ağaçlarını seyir etmeden devam edeceğim hayata. efe heykellerini her köşe başında görmeden, hayır için dağıtılan lokma tatlısı sırasına girmeden geleceğim evime. her köşe başındaki midyeciyi de selamlayamayağım artık. küçük parkta arkadaşlarla okul çıkışı bir çay içmeyeceğim. ama bir gün döneceğim tüm bunları tekrar yapabilmek için. bekle beni İZMİR. Yıllar sonra da olsa bir gün mutlaka buluşacağız