bildirgec.org

Bir hüznün tam ortasındayız, şimdi. Gecikmişliğin, yitirilmişliklerin ve kanıksadığımız bu monoton gidişin tam da ortasındayız; aslında hep kendime verdiğim sözleri tutmamakla başlıyorum bir devinime; belki de hayata bıraktığım noktasından başlıyorum; bu dipsiz kuyuya tekrar bir umut salındırmaya…Ne gerektirdi bu devinimi? Neyin yansıması düştü aklıma? Neyi arar oldum, yeniden? Bilmiyorum. Yanıtları sende mi? Onu da bilmeksizin yazıyorum. Farkına vardığım tek nokta, bu kağıtların benimle bir hüznü paylaşmakta olduğu.Yine yere düşen bir çocuğu elinden tutup doğrultmaya çabalıyorum.Yine lapa lapa yağan karla, örtülen yollara dalıp bir beyaz suskunluğun içinde kendi çığlığımı dinliyorum, her sabah. Her sabah bu hep böyle, devam ediyorum yaşama. Bir eşitsizliğe, bir denklem gözüyle bakmaya çalışıyorum.Olmuyor tabii. Yine başarısızlık yine hüzün, yine sarının var olmak için süregelen dayanılmaz çabasına yenik düşüyorum.Aşkın hep umutsuzlukla elele yürüdüğünü, bilmem kaçıncı kez, kanıtlıyor bana yaşadıklarım. Hep olmazlardan kurulu muazzam bir yapı olduğunu ve benim hep bu yapıda, hep biryerlerde uyuyakaldığımı…Uyandığımda herşey büyüsünü yitiriyor. Ve en korkunç olanı da; zaman kapı aralıklarından iki elini burnuna götürüp “nanik” yapıyor, utanmadan, haylaz bir çocuk gibi.Düşüyorum, kimse farketmiyor.Her seferinde biraz daha inciniyorum. Kırılıp, dökülüyor ümitlerim, hep zaman yolculuklarımda.Belki bunları sana yazmamalı ve belki hiç yollamamalıyım. Çünkü herkes kendi yankısını çoğaltıyor, herkes kendi zaman tünelinde yaşlanıyor. Neye yarar ki bu sızlanmalar, bu dökük satırlar?.. Bir yankıyı tartışarak çoğaltmanın kime faydası var?Ama biliyor musun ki Doktor, hep bir umudu taşıyor insanlar beraberinde! O sana en tanıdık, son derman.Hep kendime verdiğim sözleri tutmamakla başlıyorum bıraktığım yerden hayata.Bir dipsiz kuyuya yeni bir umut salındırıyorum.- Son Nokta -Ve biraz da Ünlemler03.02.97
ek not: Bu gönderilmemiş bir mektuptur. Sarı sayfaları ile tesadüfen bir yerlerden gözüme çarptı. Hey gidi Doktor! 🙂
bu bir pilli patisözüdür!