bildirgec.org

Bir umuttu!
Önüme çıkan her fırsat, geçmem gereken her sınav, aşmam gereken her engel bir umut! Ama olmadı.
Çünkü ben ne engelleri aşabildim, ne sınavları geçebildim ne de önüme çıkan fırsatları değerlendirebildim. Sadece yaşadım, sokaklarda başıboş, gecelerde biçare sarhoş… Uzanamadım bir dakika olsun umutlarıma, duyuramadım sesimi geleceğimi sakladığım ufuklarıma…
Yaşadım! Adına yaşamak denirse eğer yaşadım. Oysa ben işkencelerimi ucucca bağladım. Hayal kırıklıklarımın arkasından ağladım. Hayatın peşinden koşup durdum hep. Hiç enerjim bitmeyecek sandım. Şimdiyse tükeniyorum. Yıkımlarımın arasında eziliyorum, küçülüyorum. Bir umut, bir ışık, bir el…

Hala seviyor muyum seni?
Yeter artık ne hallere soktun beni.
Bir rüya mahvedemez her şeyi.
Unutmadım bana çektirdiklerini,
Göz ardı edemem hissettiklerimi.
Zamanında sen de yalnız bırakmıştın beni.
Düşünmemiştin seni ne kadar sevdiğimi.
Her gün başka bir sevgili.
Unutmadım bana çektirdiklerini,
Göz ardı edemem hissettiklerimi.
Beni üzmek için söylediklerini,
Kalbimdeki sessizliği,
Gözyaşlarımdaki çaresizliği.

Bitmek üzere olan sigaramın kızıl külüne bakarken,
Neler geçmedi ki aklımdan;
Gecenin karanlığında yalnızlığıma eşlik eden tek dost,
Kızıl bir ölümdü.
Sevdiklerim aklıma geldi,
Şimdi yanımda olmayan sevdiklerim.
Kızıl külden çıkan dumanlar,
Ümitsizliğimin gözyaşlarıydı.
Aslında gerçek ölüm, elimde tuttuğum zehir değil,
Dost sandıklarımla birlikte olmaktı.

Kuşların ağladığında neden öldüğünü bilmek istiyorum. Gözyaşının gücü öldürmeye yeter mi? ya da bir damla yaş için ölmeye değer mi?Köpeklerin neden bukadar sadık olduğunu bilmek istiyorum. Değer bilmeyen insanlara böylesi sadık varlıklar neden veriliyor? Sadakatin anlamını bilmeyenlere sadık dost lazım mıdır?