3-5 gündür kesmiştim yazmayı. Suların kesikliği gibi birşey değildi bu başkaları için. Yani kimse ölmemiş ya da yalvarmamıştı yazmam için. Kimse hevesle de beklememişti. Bu, boş bir süreçti. Toparlanma, toplama, biriktirme süreci belki de. Herkesin biriktirmeye ihtiyacı vardır acıları, hüzünleri, mutlulukları.. Kışkırtıldığımız zamanlar bile biriktiririz kinimizi sonradan kusmak üzere.. Ne oldu peki şimdi? Ne değişti? Ne buldum boş hayatımda? Ne arıyordum da buldum? Ne buldum da yazacağım? Hala anlayamamışım ne için yaşadığımı. Aşk için mi diyorlar bana. Ben de evet deyince gülüyorlar halime. Gülüp geçiyorlar, ben de heralde henüz çözemedim diyorum ne için yaşadığımı. Yaşlanıp buruş buruş olunca yanımıza kar kalacak yegane şeyler, eğer şanslıysak ve herşeyin değerini vaktinde bilebilmişsek, bizi seven bir yürek, çocuklarımız, torunlarımız olacak diyorum. Ne para pul, ne kariyer.. Gülüyorlar bu laflarıma. Ciddiye almıyorlar beni. Aşk ve aşka inançta kalmadıysa ben şimdi ne ve kim için yazacağım?….