Bir internet sitesinde tanıştık onunla. Fotoğrafını gördüm, “evet bu” dedim. Neden onu seçtiğimi başta hiç bilmiyordum. Sonra buldum. Benim gibiydi o da…..Fotoğrafı çekilirken, objektife bakamıyordu. Gözlerini kaçırmış, başka yöne bakıyordu. “Bir çift göz bana bakıyor, ben nasıl ona bakabilirim” bu yüzden objektife hiç bakamıyorum. İsmi önemli değil, bu hikayenin kahramanı o.Bir malı seçer gibi şuradan onu seçtim. Uzak bir yerdeydi, hiç karşılaşmadık bu yüzden. Ona fotoğraflar gönderdim, o da bana. Birbirimize mektuplar yazdık.Benim doğurmadığım bir oğlum var, hiç görmediğim bir oğlum. Neden böyle bir işe bulaştığımı bilmiyorum. Sadece iyi ki yapmışım. Ona mektuplar yazıyorum, kiminde anlıyor, kiminde anlamıyor. Yaşı benden çok küçük. Hatta terbiyesiz bana “sen çok büyüksün” dedi. Güldüm, ona göre çok büyüğüm. Annesi, onu asıl doğuran kadın benden sadece 2 yaş büyük. 3 çocuğu var. Diyarbakır merkezde olan ancak kar yağınca hayatın durduğu bir yerdeler. Sokakları yok, sokak ismi de yok bu yüzden. Ona kargo gönderdiğimde hep zorlanıyorum. Ya ulaşmazsa korkusu hep içimde. Ama ulaşıyor.Bu ramazan farklı bir şey yapın yahu? Gidip birilerine para vermeyin. Bu ramazan eğer inançlarınız bu yöndeyse daha büyük bir şey yapın. Bir çocuğun sorumluluğunu alın. Ona faydanız umut olacaktır. Yoksa gerisi hikaye. Ona para yollamayın. Kitap, giyecek yollayın. Bu yollayış sizin para durumunuza göre değişsin. Bazen çok, bazen az. Ama ona yazın, bunu.Gidin bir çocuk alın, malı seçer gibi. Gidin o çocuğun elinden tutun. Herkesi bıraksanız bile onu bırakmayın. Okusun, 1-0 yenik başladığı bu hayatta küçükte olsa bir şansı olsun. Bazen bu şans sizle gelir, bazen kendisi yaratır. Ama umut hepimizin ihtiyacı olan tek şey.Beraber çalıştığım bir sürü kişiyle bu işe başladık. Daha doğrusu hiçbiri başlamadı. Ben başladım. “Okusa ne olacak” dedi biri. Bilmem, belki hiçbir şey. Belki her şey. Benim oğlum tembel. Ona sunulanın dışına çıkamayacak, maalesef. Olsun ben onu yine de seviyorum. İstedim ki yıksın makus kaderini, olmadı. 4 yıldır tanışıyoruz. Ben büyüdüm, o da büyüdü. Boyu uzun, zayıf çok zayıf. Hiçbir şey umurunda değil. Hırsları yok, şımarık bir çocuk değil. Sevgi dolu da değil. Bana öyle çok benziyor ki! Bir oğlum olursa, böyle olmalı. Bazen aradığımda çizgi film izlediğini söylüyor. “şimdi meşgulüm” diyor. Kimse bana böyle dememişti.Küçük bir oğlum var, hiç görmediğim, ama çok sevdiğim. Küçük bir çocuğa mektuplar yazın, umudu olun. Onu hiç bırakmayacağınızı söyleyin, yalan olsa bile.
yorumlar
harika birşey
Nevdalist,Bu işler bu kadar kolay değil,,Biz şu anda çocuğu olmayan bayanlar özlem duyuyoruz, fakat evlenip çocuk sahibi olanlarımız arkalarında boynu bükük bu tarz çocuklar bırakıyor..Buna hakkımız var mı..Bu işe kalkıştığımda 6 yaşındaki bir çocuk benim bütün hayatıma sahip olmaya çalıştı..Heryerden aradı beni..Çocuk haklıydı sevgi istiyordu..Tam anlamıyla veremeyeceğim birşey için onun masum umutlarını kendime bağlamaya hakkım yoktu..Ya bir işi tam yapacaksın ya da hiç kalkışmayacaksın..Hiç kimseye yalan söylemeyin, umutlarını çalmayın arkadaşlar..
pbk, şuradan denen yere gidip orayı okumadığın belli
Ne güzel bir girişimmiş bu böyle, sayende haberimiz oldu sağol 🙂
Mal seçmek, bir insan için kullanacağım bir kelime olmadı benim için Kop..Umudun kaybolduğu anda, onda bıraktığın iz önemli ….
burada seçme konusu tam olarak nasıl yapılıyor?
hay allah,pbk, sanal alemde görererek, özelliklerini tanıyarak seçiyorsun. kötü ve saçma bir durum, ancak elimizden başka bir şey gelmiyor. bu durumun saçmalığını, çocukların düştüğü kötü durumu anlatmak için mal kelimesini kullandım. mal olan çocuklar değil, durum.kayvenk, siteyi incelersen anlatıyor. ilk önce listeden ihtiyacı olan çocuklara bakıyorsun. sonra ona mektup yazıp, öğretmeniyle temas kuruyorsun. daha sonraysa senin ekonomine göre; çocuğa kitap, giysi vs. gönderiyorsun.kopanisti, beni bi tek sen anlıyorsun, bilmem farkında mısın?
pbk, eğitimine destek olmak bir çocuğun, bunun nesi kötümal seçmek lafın gelişi olarak kullanılmış olabilir, sen seçmeyebilirsin tabi
Kop, denedim, orada kalmıyor, sana ulaşmaya çalışıyor..Maddi desteği ver tabii, buna kim engel olabilir ki..
anlamadım, sana ulaşmaya çalışıyor derken?sorumluluk almaktan bahsediyorum, sadece yardım yapıp çekilebilirsiniz. ama benim tercihim bu yönde değil. hayatımızda artık hiçbir şey için sorumluluk almıyoruz. ne sevgilimiz için, ne dostalarımız için. kolay geliyor, böyle yaşamak. hele sanal alem hayatımzıa girdiğinden beri daha fena oldu.ben sürekli haberleşiyorum, arıyorum. ona mektuplar yazıyorum. bu yaz planlarım tutarsa onu görmeye gideceğim.
Anlatamadım sanırım, mektuplar, telefonlardan sonra size bağlanıyor, siz onun için çok büyük bir kuvvet oluyorsunuz..Sizi daha çok görmek istiyor ve mecbur kalıyorsunuz..O elinizin tersiyle itilecek biri değil küçük bir çocuk..Bu benim tecrübemdi, paylaştım..Ama kendi duygu açlığımız için kimseyi üzmeyelim..Maddi destek ise beni tanımadan sonuna kadar..
Pbk,tam da anlatmaya çalıştığım bu. bu çocuklar yetim, kimsesiz çocuklar değil. aileleri var, sadece ekonomileri kötü. onlar için umut olmak, emek harcamak, sizi görmek istemeleri neden sizi rahatsız ediyor. yani elinin tersiyle niye itiyorsun. sen onun annesi vs. olmuyorsun. çok uzaklardan ona mektuplar yazan bir arkadaş oluyorsun. burada oğlum lafın gelişi, ben onu gerçekten çok seviyorum, bu yüzden. yoksa bana falanca abla diyor. anne falan dediği yok, yani:)
Ben gerçekçi olmaya çalışıyorum sadece …Elimizin tersiyle itilecek bir varlık değil demek istedim..Yaşadım ve gördüm..Siz de deneyin..
iyi pbk, sen öyle yaptıysan hayırlı olsun, herkes için durum farklıdır, herkes kendine uygun olanı yapabilir, çok dediğim dedik gördüm seni bu sabah
Durun kavga etmeyin! Aslinda ikinizde haklisiniz.. PBK, bosuna ümit vermeyelim tanimadan para yollayalim diyor. Nevdalist, yok öyle yapmayalim daha samimi olalim diyor. Bence kim nasil istiyorsa öyle yapsin ikisi de fena fikir degil, sonucta ayni sey…nevdalist, internetten böyle bir cocuga ulasilabilir mi..?
ana! nicoyla aynı fikirde çıktım ve aynı anda yazmışık,ben nico muyum acaba, yada nico sen benmisin acaba
Nicox, beni tek anlayan da sen çıktın..
kaçtım, seda sayan başlamış, biraz ablamı izleyeceğim:)x Nicox; yahu lütfen şu linki inceleyin. üşenmeyin yazıya bakın, şuradan yazan turuncu şeyimsiyi tıklayın, durumu anlayacaksınız.inan, yapmazsın, biliriz.bu kolay bir karar değil. bir süre sonra ekonomik sebeplerden çocukları bırakanlar oluyor. bu gibi durumlar çocuklarda travma falan yaratmıyor, rahat olun. çünkü yazıyosun, zaten. ben param olmadığı vakitler söylüyorum. hatta “zengin ol da, beni kurtar” diye espri yapıyor. siz arkadaş oluyorsunuz, başka bir şey değil. ancak hazır değilseniz, yapmayın tabii ki!
PARA göndermek mi yoksa SEVGİ göndermek mi önemli? bunu çözmeli önce..
Buna benzer olayı ben de yaşadım. Birebir ilgilenerek çocuğu ailesinden uzaklaştırdığını gördüm, daha çok benimle olmak istiyordu. Hatta bana seni annemden daha çok seviyorum dediği an yanlış yolda olduğumu anlamıştım. O nedenle çocuklara @nevdalist gibi uzaktan sahip olmak daha mantıklı. Seni kutluyorum @nevdalist
harikasın…
Ankara’da radyo programı yaparken her hafta sonu dinleyicilerle buluşurdum. onları huzur evine ya da kimsesizler yurduna götürür, zamanımızı ve sevgimizi onlarla paylaşırdık. Maddi imkânım elverdikçe sokak çocuklarına yemek ısmarlar, onlarla “konuşurum”.Zamanım oldukça özel bir rehabilitasyon merkezinde gönüllü olarak otistik çocukların boşluklarını dolduruyorum. İşim sayesinde onları kendi programıma ve başka tv programlarına da çıkardım. Kurslarına bir gece hırsız girdi bilgisayardan oyuncaklara kadar her şeyi çalmış şerefsizler. Maddi olarak bir şey yapamadım ama sponsorumuz olan bir güvenlik şirketiyle konuşup kursun her bir yerine kamera taktırdık. Türkiye’nin birçok yerindeki Otistik çocukların anneleriyle saatlerce konuşup hastalık hakkında bilgilendirdim. Onları ücretsiz kurslara yönlendirdim. Aynı zamanda TOFD(Türkiye omurilik felçlileri derneği)’nin kampanyalarını duyurmaları için broşür dağıttım, gırtlağım patlayana kadar “3430’a boş mesaj gönderin, bir mesaj onları ayakta tutmaya yeter” dedim, programıma çıkardım ve yine başka programlara yönlendirdim. “Ben görevimi yaptım” dedim…Daha birçok şey yaptım, size sadece kanıtlayabildiklerimi yazdım. Yazılmaz aslında böyle şeyler değil mi? insan yaptığı iyiliği yazmaz denize atar. Ama bu başka… Bir gün otistik bir çocuğun annesi “niye bunlarla uğraşıyorsun? Bak ne güzel gençsin güzelsin hayatını yaşasana” demişti. Ben de “dünyanın senin oğluna ihtiyacı var, biz ve sen ona iyi bakmak zorundayız” dedim. Hiç düşünmeden vermiştim bu cevabı, birden dökülüverdi dudaklarımdan. Bu yüzdendir ki; nevdalist’i herkese örnek olduğu için yürekten kutluyorum. Ve itiraf etmeliyim ki kıskandım seni nevdalist. Bu güne kadar en fazla on kişinin bildiği şeyleri yazmama sebep oldun. Sakın yanlış anlamayın lütfen dikkat çekmek için yazmadım bunları. Öyle olsaydı otistik çocuklar için yazdığım yazıda söz ederdim bunlardan. Sadece nevdalist gibi örnek olmak istedim, hayatımda ilk defa! Yaptığım iyilikleri denize attım ben. Hiçbir şekilde çıkarım olmadı! Olamaz!nevdalist’in bu yazısını okuduktan sonra bir kez daha sordum kendime hayatta ki amaçlarımı.Son aylarda aşkın peşinden sürüklenerek en önemli vazifemi unutmuşum… Bu arada benim de hiç görmediğim bir oğlum var, şu anda yetimhanede. Evlenir evlenmez evlat edineceğim.
Eğitim şart herkes bakabileceği kadar çocuk sahibi olsa. Bu tür sorunlarla karşılaşmazdık.
expresyon, şunu söylemek isterim ki, yapılan iyilikler anlatılmalı bence, yaptığın kişiye değil belki, yada yaptığın kişi bilmesin kimden geldiğini belki, ama etrafa anlatılmalı, ancak böyle olunca farkına varıyoruz, o zaman bunlar da varmış e o zaman biz de ucundan tutalım diyoruz, bunun insana verdiği ferahlığı o insan bilir ancak, sen de harika bişey yapmışın,
Ne kadar güzel birşey yaptığın nevdalist,özendim
Nevdalist kutlarım seni, bir çocuğu sahiplenmek ona sevgi vermek, ilgilenmek bir çok anne baba bunu yapamıyor, yanlarındaki çocuklardan uzak, sadece ihtiyaçlarını karşılayarak iyi anne baba olduklarını sanıyorlar. Oysa çocuklar ilgi istiyor, sevgi görmek istiyorlar. Ben oğluma sık sık seni seviyorum derim, off anne der biliyorum. Biliyorum söylemek yetmiyor, hissettirmem lazım, bazen şaşırıyorum ihtiyaçlarını mükemmel bir şekilde karşılıyor, onu üzmemeye çalışıyorum. Yaptığı besteleri dinliyor, hiç ilgimi çekmesede oynadığı oyunu anlamaya çalışıyorum, ama yetiyor mu dersen, bence yetmiyor. Nasıl iç dünyasına girmeli diye öyle çok düşünüyorum ki? Çocuklar nasihat edilmesini sevmiyorlar, onların dilinde konuşmak, önemsendiklerini hissettirmek gerek. Sen mektuplarınla ona hiç kimsenin veremeyeceği manevi desteği veriyorsun bence, çok da hayırlı bir iş yapıyorsun, seni tebrik ederim.Uzun zaman önce ona ne kadar şanslı olduğunu görmesi için şu Uğur Dündarın ev yaptığı programı izlettirdim, şımarık ve her istediğini elde eden bir çocuk olmasını istemiyorum. Ama imkanı varken de engellemek ne kadar doğru onu da bilmiyorum. Herşeyin eğitimi varken en önemli anne babalığın eğitimi yok işte..Konuyu saptırdım belki ama çocukları çok seviyorum ve bu durumdakilere yüreğim dayanmıyor. Sezen Aksu nun dediği gibi;Ne senden fazlayımNe senden azAynı macerada ayrı birazhepimiz aynıyız, kimimiz doğuştan şanslı sadece…
nevdalist;çok duygulandım:(((( nefis bir site yapmışlar!asla para yollamayın ne demek ya!!! böyle şeyler olmalı, bunları bilmeliyiz, haberdar olmalıyız, senin gibi de katılımcı olmalıyız hatta!
ana! nicoyla aynı fikirde çıktım ve aynı anda yazmışık,ben nico muyum acaba, yada nico sen benmisin acabahayat suda başladı salus per aquamkopanisti | 15 saat önce_____________________________Kalp kalbe karsi derler.. öyle degil mi Kop..?_______________________________Nicox, beni tek anlayan da sen çıktın..pillibebekkuyuda | 15 saat önce__________________________Sen anlasilmayacak birimisin ki”..
resmin arkasında izleyen puslu kadın, şuan ki senin durumunu ne kadar da yansıtıyor. hafif duvarının kenarından hafifçe başını çıkarıp bakmışsın dünyaya ve gördüklerini göstermek istemişsin. bu işin basitliğini anlatmak için “bir malı alır gibi” demişsin. oysa sende biliyorsun aslında o kadar basit olmadığını…basitleştirmek bizim elimizde sanırım, yazından anladığım.bir de; “çizgi film izliyorum” meşgulum diyen bir çocuğun, özgüveninde saklı minnetsizli(k)ği.hangisini tercih etmeli anlamadım ki…?
şimcik küçük bir iki şey ekleyeyim. siz böyle harikasın falan yazmışsınız, çok mahcup oldum ve gerçketen utandım. daha önce de sadece linki vermiştim, keşke öyle yapsaydım dedim.şöyle bir duygum yok, iyilik yapalım iyilik bulalım. hayatta çok mümkün olmasa bile herkesin aynı şartlara sahip olmasını isterim. büyük bir ütopyadır, bu. özü gereği olamaz zaten. ancak yine de çok az da olsa benzer şartlara sahip olmalı, insanlar.bu sistemin en büyük özelliği nasıl ki, pilli network sanal alemde sistem olarak farklıysa burası da diğer yardım, baba beni okula gönder, kızları okutalım vs. kampanyalarından farklı. burada öğretmenler ve gönüllüler devrede. onlar gerçekten ihtiyacı olanları buluyor, kontrol ediyor, sonrası için de sürecin içinde yer alıyorlar. ayrıca önemli bir not, bir seferlik olmaması yani “para gönderdim hop bitti olmaması” benim tercih ettiğim bir şey. küçük bir çocuğa para göndermek, ilk dialogun böyle kurulması beni rahatsız ediyor.Zulce;
cümlem bir şekilde olumsuz etki yaptı. belki sert bir cümle oldu. oysa durum bu. sosyalleşme siteleri, yardım kuruluşları vs. gibi. bir internet sitesine giriyorsunuz, çocuk fotoğraflarına ve özelliklerine bakıyorsunuz. sanki bir kitap alıyorum. ilk baktığımda çok rahatsız olmuştum, hâlâ aynı düşüncedeyim. ancak bu işin başka da bir çözümü yok. hele yaşadığımız çağda, mecburen. yani kimse artık önünden geçtiği dilenci için “ya, gerçekten ihtiyacı varsa” sorusunu sormuyor.her şey çok basit ve çok zor. hangisini seçtiğiniz size kalmış? ben zoru tercih ettim.
ya nevdalist yorma kendini. biz anladık canımıniçi güzellergüzeli. verdiğin linke tıkladım siteyi bir güzel inceledim bu sabah. biz habersizleri ne güzel bilgilendirdin. ben pat diye hemen birini seçmedim (heyecanlı biriyim düşünmeden hareket edebiliyorum) akşam kızımla konuşup ona kardeş edinme fırsatını vermek istedim. ama dediğin gibi düşünmek lazım. hatta ufak bir plan yaptım. arada onu görebileceğimiz mesafede olsun istedim. birini şimdilik belirledim. ama bir işe laf olsun diye başlamak istemiyorum. ha birde sitede okudum. üyelerden biri kardeş olarak seçtiği çocuğun başka kardeşlerinin olduğunu ve onların mahsun kaldığını ayrıca onlara yardım eli uzatacak bir arkadaş grubunun olduğundan söz etmiş. her ne kadar para gönderilmiyorsa da (ki en iyisi) herşeyi incelemekte düşünmekte fayda var. buradan onurtuyana sesleniyorum. bak aradığımız fırsat burada. kardeş olmasada kitap bekleyen okullar var. daha önce böyle bir çalışma içinde yer aldım ama arkası gelmedi. insanımız yardım etmek istiyor ama aynı zamanda güven duymuyor. nevdalist harikasın işte harikasın…. teşekkürler birtanem….
yazi cok güzel…tuttum. ama simdi maalesef vaktim yok linki inceleyemedim o yüzden:( tuttum ki sonra inceleyeym. bana bir internet lazim:(:'(
süper… kutlarım!!!!
Nevdalist böyle güzel bir yüreğe sahip olabildiğin için kutlarım, umarım herkese örnek olursun:)Okurken hem hüzünlendim hem de hissettim.
@nevda
sanırım düşüncelerim ile sözcüklerim bir yerde buluşmayı daha beceremedi. ben sizin o kelimelerinize basitlikte gizlenmiş teşvik gözüyle bakmıştım. ama benim göz dediğim gözlükten öte varamamış herhal.
Para verme fikrine bende katılmıyorum,ama ben öncelikle karınlarını doyursunlar istiyorum.Aç okunmaz.Şu an bir çocugun okul masrafını karşılayacak güçte değilim ama arada da olsa evime erzak alırken etrafımda gerçekten ihtiyacı olan birisi varsa ,aynı evime alır gibi onlara da erzak almaya çalışıyorum.
Nevdalist, cok tesekkür ederim. Beni bilmediklerimle tanistirdin. Biz ailecek karar verdik, iki cocuga hem Anne Babalik, hem de kardeslik yapacagiz…Tekrar tekrar tesekkürler. Duyarliligin ve kardesligin icin.
helal!
Sevgili nedvalist insanlık adına gösterdiğin duyarlılık çok mutlu etti beni,eline sağlık!Bende çocuklarımız için bir şeyler yapabilmek adına amatörce bir yazı yamıştım ama hedefime ulaşamamıştım doğrusu.Bireysel yardımlarımız dışında bir grup altında bir şeyler yapmanın tadına varmak istemiştim.Belki biz oluruz diye…Siteye bakmadım fakat daha profesyonel bir çalışma olduğu kesin,konuyla ilgili bireysel katkılarım ve temennilerim şu ana dek olduğu gibi bu site içinde olabilir.Teşekkürler!
efsane geri döndü, yavrum.bütün sırları çözeceğiz. beni de evlatlık al, pilissssssss pilissssssss
nevdalist, takdire şayan bir davranış bu yaptığın..çok güzel birşey.maksat yaptıklarımızı anlatmak değil tabi..o gün o çoçuğun gözlerinde gördüğümü anlatacağım..kordonda bir grup arkadaş oturuyoruz..iki tane çoçuk yanımıza yaklaşıyor, içtiğimiz biraların şişelerini almak istiyorlar.. erkek arkadaşlardan biri gel otur bitirelim alırsın şişeleri diyor..oturuyor çoçuklar yanımıza, öykülerini anlatmaya başlıyorlar…yaklaşık 13-14 yaşlarında evi terketmek zorunda kalmış..o anlatıyor biz dinliyoruz..sonra kalkıp biraz yürüyelim ,siz de bizimle gelin diyoruz geliyorlar..birini koluma alıyorum..kıbrıs şehitleri caddesinde geziniyoruz..biliyor musun abla ben hiç bir kızla böyle kol kola gezmedim diyor..aaa gerçekten mi , şimdi üzüldüm kızlara diyorum..zeytin gibi parlıyor gözleri..bir mazaya giriyoruz, gel sana birşeyler alalım diyorum, yok abla beni hiç birşey istemem diyor..üstüne yok yakıştığını söyleyerek almaya ikna ediyorum..sonra biryerlerde birşeyler yiyoruz..çekingen ama zehir gibi zeki..tek bir lafında kahkahaya boğuyor hepimizi..vakit geçiyor.bizi durağa kadar bırakmak için bizimle geliyorlar..abla biz arkadaş olduk mu şimdi diyor..sımsıkı sarılıyorum..ne sandıın arkadaşın kralı olduk diyorum..yeniden gelecek misiniz diyor..tabi diye söz veriyorum..uzun uzun el sallıyor arkamdan..cep telefonu yok, ona bir daha ulaşamıyorum..hiç bir yerde denk gelmiyorum..şimdi bana bunları hatırlattı bu yazdıkların..en çok ihtiyaç duydukları birazcık sevgi..o gün verdiğmiz paraları almadılar, sizden almayız arkadaş olduk dediler..
kışın kardeşini seç programından 13 yaşlarında, nevşehir’de yaşayan biriyle kardeş olduk. aslında ben öğrenci olduğumdan masrafları babamlar karşılıyor:ponlarda çok sevindi. ailesini aradık, konuştuk. ilk başta kitap defter gibi okul ihtiyaçlaını karşıladık. sonra annem ona kazak ördü, onu yolladık. birbirmize mektuplar yazıyoruz. bu yaz babam, annem ve ben onları görmeyi gittik. durumları çok kötü. derme çatma bir evde yaşadıklarını görünce çok üzüldüm. keşke elimizden daha çok şey gelse.sayende bir insana yardımımız oldu. zeki, çalışkan, yaşına göre çok olgun. ben de daha olgun olduğu kesin:pçok teşekkür ederim, sevgilerimle
önce yanımızdakilere yardım edelim. o zaman uzak kalmayacak.aslında susmam gerektiğini biliyorum .. sadece bir cümle söylemek istiyorum.amaca ulaşmak için akıllı davranmak şart. bizim ülkemizin garip gerçekleri var. garip , tüm anlamlarıyla garip gerçekleri..