Ramazan gecelerinin vazgeçilmezidir geleneksel davulcular… sesleriyle geceyi ayaklandırır , hayat macerasına erkenden başlatırlar… çoğu zaman günlük koşturmacalarımın çok rahat bırakmaması yüzünden geceye sarkan bilgisayar işlerim , davulcularla birlikte mesai yapmamızı gerektirir… böylece her gece davulun ritmik sesleri de alıp götürür beni delikanlılık çağlarıma…sahura davul sesleriyle uyanmak çok hoş bir ayrıntı gibi dursa da , ilk gençlik yıllarımdan kalan bazı kötü hatıralarım vardır davulcularla ilgili… malesef çoğu suistimal içerir…

mesela babamın davulcularla bir kaç yıl boyunca her defasında az para çok para tartışması yaptığını hatırlarım… keyfimi kaçıran bu tartışmaları duymak istemesem de , zaman zaman hararetlenen tartışmalara kayıtsız kalmak mümkün olamaz ve hafızama kazınır bu rahatsız edici manzara…

başka bir ramazan davulu ve davulcusu kötü hatırası da mahalle paylaşımları ile ilgili olanıdır… davulun tok etkileyici sesine uyandığımda görmeyi istediğim , nostaljik kıyafetler içindeki keyif veren görüntü , yerini o mahalle senin bu mahalle benim kavgasına tutuşmuş tokmaklı çetelere bırakmıştır yerini…Çok değil 15-20 sene öncesinin hatıralarıdır bunlar ve her hatırlayışımda içimi burkar… ” Aaah ah nerede o eski Ramazanlar ” demenin keyifsiz bir başka yoludur benim için…