Uyuyor. yorgun kısrakların sıcak nefesini duyuyorum yanında..bundan beyle her daim duymak istediğim bir nefesti bu.Yarın yine burada son günümüz.ikimiz de sık sık ayrılmaların sıkıntısını yaşamıyacağız artık; sık sık canımız istediği zaman nerede ne zaman olursa plansız,programsız..Bugüne kadar hayatıma hiç kimse girmemişti, hiç birinin önemi kalmamıştı adeta. bu ilişkinin tadı macera kokan bir tarafının olmamasıydı. bilincimi ikiye ayırmıştı o’nun varlığı; bir yanda kendi dört duvarımın güven dolu dünyası, bir yanda da şu an yanımda uyuyan sevgili..Elimi eline aldığında, düşüncelerim birden dağılıverdi.. ellerimi göğüslerine doğru çektiğinde ,içimdeki duygu sadece sabırsızlıktı..uzun uzun öpüştük..bugüne kadar bir kör gibi yaşadığımı düşündüm.nedenini bile bilmeden nice aptalca kavgalara girip çıkmıştım..Belki de bu sonsuza varmadan geçirdiğim son sınavdı..” hiç bu kadar iyi uyumamıştım ” dedim” ben de” dedi ” hele seninle uyanmak!.. şimdi başını çevir de kalkayım duş almam lazım”” yoksa yoksa hala görmediğim bilmediğim bir yanın mı var?””pek sanmıyorm” yatakta doğrulmaya çalışırken o’nu sımsıkı yakaladım ve kucağıma çektim..gögüslerini öperken,”biliyor musun? ben herşeyine aşığım bunlara da” dedim..pikenin yarım yamalak örttüğü minik göbeği ve beyaz pürüzsüz bacakları iştihamı kabartmıştı yeniden..soluğum kesilmişti..tırnaklarını kanatırcasına avuçlarıma batırdı , beni kendine çekti..O, kimselere benzemiyordu ; ayrılırken yüzünün çizgilerini unuttuğunuz, esmerden dönme sarışınlardan olmayacaktı..Bozkırlardaki kimsesiz bir tren istasyonunda tesadüfen yan yana gelen kimsesizler gibi tanımıştık birbirimizi..artık o’nun sesini kendi sesim gibi dinliyebiliyorum..soğukkanlı, kedersiz hançerlenme korkusu olmadan..Şehir sinmiş,ayrılık vakti gelmiş..Bundan böyle kendi dışımda umut aramama indını bırakıp o’na sarıldım..biliyorum bu aşk bir gün taze ekmek bir gün duman kokacak ama kop kopabilirsen cinsinden olacak..İnancım genç ve diri bu yeter..