bildirgec.org

Kafam yayla gibi ya, bomboş,hafif bi esinti var, uçurtman varsa alda gel.Uyusam nede güzel olur. Uçurtma dediğim zaman aklıma ikişey gelir birincisi bir film, ikincisi çocukken defalarca yaptığım ama hiçbir zaman uçuramadığım pek çok uçurtma.Bugün onların neden uçmadığını anlıyorum ;kenarlarına çıta çakmamalıydım fazla ağır oluyorlardı. Ahşap yapıların tepesinde sert rüzgarları beklediğimi çok iyi hatırlıyorum, bir çocuğu sevindiremeyecek kadar güçlü estiklerini,annemin şaka yollu, “bekle yavrum akşama rüzgar hızlanır”diyerek beni yüreklendirdiğini hatırlıyorum.Ne kadar güçlü essede uçmadı uçurtma,hızla giden bir kamyonun kasasından denesem uçardı belki diye geçti aklımdan,batan güneşi seyredip güçlü bir rüzgar beklerken elimde rengarenk kuyruğu olan uçurtmamla.Fırtınayı hayal ettim bana ancak o yardımcı olacaktı, uçmalıydı bu uçurtma olum, onca emek harcamıştım,rengarenk,cıvıl cıvıl kağıtlar almıştım.Uçmadı işte uçmadı şerefsiz,sinirlenip kırmadım, emeğime saygısı yoktu rüzgarın,ona da kızmadım…

Yazılarımın bir kısmının ana konusu olan yemek,içmek türü bir konu ile tekrar karşınızdayım sayın okuyucu.Aylardır beklediğimiz halde kendisini hissettirmeyen ancak tam bahar geldi diye sevinirken ”sonunda geldim hepinizin imanını gevreteceğim” dercesine Nisan ayının kendisini Şubat zannetmesine neden olan kış mevsiminin son demlerinde içtiğiniz her türlü çay ve bitki çayının içerisine bir dilim taze zencefil atmayı unutmayın diyerek başlıyorum.

Güz baharıydı gün.Tatlı bir esinti,boğmayan bir sıcak ve mavi bir ılıktı gökyüzü.Havadaki tatlı baharın ninni ezgisi ve sonbaharın hüzünlü sarhoşluğu ağızlarda mayhoş bir tat bırakıyordu.Yaza veda etmenin sızlatan acısı da eklenince ,güz baharı hüzün denizlerinin en acı notasını çalmaya devam ediyordu içimde.Belki de tüm mevsimlerin en güzel mevsimiydi ,mevsimlerin taçsız kraliçesi ama ,bir de içinde bu kadar hüzün olmasa. Hüznün en güzel yaşandığı mevsimdir güz baharı.İçinde hem baharı ,hem güzü taşır umarsızca.Yere düşen kuru yaprakların sesi en kavruk melodisidir.Gider üzerinden geçen kuşlar,sıcak memleketlere doğru.Dallarında ötmeyi bırakıp terk ederler bu mevsimde güz ağaçlarını.
Yağmurlar başlar sonra.Önce inceden ,inceden taçlandırır kalan yapraklarını ağaçların,sonra bir deli boran olur her yeri kasvetten arındırmak istercesine vura vura iner gökyüzünden.

……..

Mevsimin değişmeye, kırların yeşermeye başladığı bir zaman mıydı hayatıma aniden girişin ?

Tüm kapıları sıkı sıkı kapattığım, kimse açamasın diye sırtımı kapıya yasladığım çocukça masumiyetin senin önünde boynu bükük kalışıydı belki o günler…

Çocuk muyduk daha? Büyümeye aceleci koşturmalarımız vardı… Her gün yeni bir dal, yeni bir tomurcuk hevesinde sarıldıkça toprağa bilmiyorduk henüz ne kadar çabuk büyürsek o kadar erken solacağımızı…

fesleğen/reyhan

Çiçekçi tezgâhlarında ve pazarlarda bu mevsimin belki de en çok sevdiğim çiçeği reyhanı görünce heyecanla aldım birkaç saksı. Yapraklarını okşadığımda mis gibi kokusuyla sevgime ve ilgime karşılık verdiğini düşündüğüm bu çiçek şimdilerde pencere önünde ve balkonumda olmak üzere evimin birkaç alanını süslemekle birlikte içime bahar ve yaz sevincini yayıyor.

Çok eskiden çocukluğumda bazı evlerin balkonunda ya da bahçesinde denk geldiğim ta o zamanlarda kokusuna hayran olduğum bir çiçekti.

Bugün , yani benim yazıyı yazdığım tarih 18 nisan.Rumi takvime göreyse 5 nisan.Halk takvimine göreyse Abrılın 5 i.
Halk takvimi demek eskinin meteoroloji işleri demek.Yılın hangi gününde hava şartları mevsim normallerinin dışında seyreder Anadolu insanı bunları bilir.Çünkü bilmelidir.Ne mi olur bilmezse?Tarımla,hayvancılıkla uğraşan insanların heba olur emekler,alın terleri.Hayvanları ölür,ekinleri kurur,işleri bozulur.Bana göre en önemli mirastır yüzyıllarca atalarından aktarılan.Şimdi meteoroloji var biz bilmeyiz o yüzden bunları.Bizim de Abrıl’ı gözümüz biyerlerden ısırır ama aynı yerden değil tanışıklığımız.Biz Nisan’ın ingilizcesini biliriz o da April’dir.Eprıl diye de okuruz ayrıca.Abrıl ise yazıldığı gibi okunur.Anneannem iddia eder bizden duymuşlar da kibarlaştırmışlar diye.
Anadolu’nun değişik yerlerinde değişik şekillerde aşınmaya uğramıştır bu kelime.Edirne ‘de April , Sivas’ta Ebrul , Adana’da Abrul.
Bugün Abrılın beşi demiştim ya.Halk takviminde sayılı günler denilen günlerden biri.Baharın sıcak yüzünü göstermeye başladığı ayrıca tarla bahçe işlerinin de yoğunlaştığı bu zamanda aniden öyle soğuk öyle fırtına olurmuş ki kar bile yağabilirmiş.

“Abrıl apıştı koca öküz ota yapıştı “

sözünü doğrular şekilde ota yapışırcasına yiyen hayvaları bu günlerde dışarıya çıkarmazlarmış ki dışarıda olan öküzler mandalar soğuktan romatizma olup ölmesinler “Abrulun beşi sığır leşi” olmasın.
Tarımda da önemli etkileri olurmuş bu soğukların.”Tohum ya elde olmalı ya yerde olmalı” denirmiş.Eğer daha önce ekilmiş ve filiz çıkarmışsa bu filizler soğuk alır verim düşermiş.
Burada şimdilik fırtına var.Zaten yılın hemen hemen her günü olur ama bugün biraz fazla ve soğuk.Kar yağmasın da bu kadarına razıyım ben.Öküzüm tarlam yok ama keyfim var keyfim kaçar 🙂

23 Mayıs ta 2. Doğa Şenliğibaşlıyor.Ankara ve çevresinde yaşayanlara duyurulur.

Kocaeli Amatör Olta Balıkçıları ve Doğal Hayatı Koruma Derneği (KAMADER) tarafından her yıl düzenlenen turna balığı tutma yarışması bu yıl dördüncü kez balık sevdalılarını bir araya getirecek.8-9 Mayıs 2010 tarihlerinde yapılacak yarışmada canlı yem kullanılması yasak. Bu yarışmanın benzeri olan turna tutma yarışması 1-2 Mayıs tarihlerinde Sakarya Rastgele Amatör Balıkçılar ve Doğal Hayatı Koruma Derneği (SAMADER) tarafından Sakarya’da yapılacak.

Hava güzel… Nisan, yağmurlarına ara verdi bugün. Bahar yüzünü gösterdi. Kaldırımlar insan kaynıyor. Evlerinden apartopar çıkmış, güneşe koşuyor herkes. Ben de onlarla birlikte koşar adım yürüyorum o kaldırımlarda. Küçücük bir parça da ben oluyorum o kalabalıktan.

Hepimiz bir bütün olmuş, güneşe açıyoruz tomurcuklarımızı. İçimizde adlandıramadığımız, garip bir telaş; bu yeniden doğuşun tadını çıkararak yürüyoruz gideceğimiz yeri bilmeden.

Arkamda iki genç kız… Bu güneşli havaya son derece uyan cıvıl cıvıl bir neşeyle birşeyler anlatıyorlar birbirlerine. Yüzlerini görmeden, lise çağlarında olduklarını tahmin ediyorum söylediklerinden.

Penceremin önüne yeşeren dalını gözüme sokarcasına uzatan zerdali ağacına gülümsüyorum. Bir hüneri olmalı insanın hayatta. Övüneceği bir şeyler yapmış olmalı. Şu ağaç bile işte bahar geldi yenilendim diye bağırıyor. Otlar kayaları bile delen enzimleriyle kaldırım taşlarının arasından uzatıyor başını.

Canım bir şey yazmak istemiyor aslında. Ya da en suskun demleri ömrümün. Bu gün doğum günümdü. Bankalar dışında kimse hatırlamadı. Oysa bir zaman karşı komşumun elleriyle yapıp getirdiği muzlu pudingden imal berbat pastayı bile özledim bugün.

Nisan ayı kuzu etinin en lezzetli olduğu aydır, balıklardan kırlangıç,tekir,barbunya zamanıdır. Can erik ağız sulandırmaya Nisan ayında başlar.Önce seyyar tezgahlarda küçücük kesekağıtlarında görüp avucumuzda tuzla agzımıza hüp hüp götürmeye başlarız sonra çoğalır benim şu an ağzımızın sulandığını tahmin edersiniz.(Erik B vitamini deposudur)

Çocuklar Nisan’la birlikte okulların tatiline az kaldığını, kalın okul hırkalarını atacaklarını, okul gezilerinin başlayacağını, dondurmaya hızla yaklaştıklarını düşünerek sevinirken 23 Nisan çalışmalarına hız verilmeye başlanır. Biz küçükken daha mı coşkuluydu ne, uzun yürüyüş provaları yapardık, rengarenk giyinirdik ne biliyim sanki biz küçükken daha güzeldi 23 Nisan bayramlar . Bu yıl dondurma yeme tarihimiz olarak 23 Nisan’ı belirledik. Türkiye Büyük Millet Meclisi’ni kurarken ne iyi etmiş Atatürk bu bayramı çocuklara armağan etmekle. Nisan ayı dondurmayı çağrıştıran aydır.