Melek gibi kapamışlar, gözleriniHafifte gülümseme konmuş, dudaklarınaBelki de gülüyorlar, oradanBunları yapanlaraBelki de ağlıyorlar, anneciğineSöyleyemediler son sözleriniBelki de birilerine…Söyleyemediler “bizim günahımız ne?”“Neydi, sizi bize düşman eden?”“Neydi, küçücük kalplerimizden, hesabınız?””Gökyüzü mavi midir abiler?” soramadılar.”Barış sayın abi, benim adım barış”Söyleyebilirler miydi ki, bunlarıSöyletebilirler miydi, onlarKüçücük tatlı melekler…Oradan el sallıyorlar, sevdiklerineOradan ağlıyorlar, sevdiklerineKüçücük tatlı melekler…