Okuduğum yazılarda mutsuzluk ve hüzün ön planda aşklar ve terkedilişler. Bazı yazılarda intahardan bile söz edilebiliyor.Oysa hayata tertemiz bomboş bir beyaz defterle başlarken istemeden de olsa o defterde karalamalar da yapıyoruz. İşte hayata çelme atmak ve ömür boyu yaralanmak burda başlıyor.Neden olduğunu ben bile bilmiyorum. Sadece istediğim bize sunulan yaşantımız içinde mutlu olmak,kendı kendımıze çelme takmamak… Düştük mü kalkması zor oluyor. Kadın veya erkek için demiyorum .Birey olarak, insan olarak hayata pozitif bakarsak hayat defterımızde daha çok temiz ve az karalanmış sayfalar olacaktır.En azından ben öyle düşünüyorum.