hayali bir arkadaşım var uzunca bir süredir… canımın en sıkkın olduğu zamanlarda onunla konuşuyor ve dertleşiyorum… ona ne tafra edersem edeyim , nasıl çıkışırsam çıkışayım sesini hiç çıkartmıyor… tam bir kara gün dostu…hayali bir arkadaşım var… evet , gerçeklerinden çok daha vefakar… bana sırtını dönmeyen , hayal de olsa bana hep gülümseyen… hüzünlü anlarımda yanıma gelip üzüntümü bütün içtenliği ile paylaşan… beni hiçbir zaman umutsuz , kimsesiz bırakmayan…hayali bir arkadaş… ama dostluğu sahiciden daha sahici… çıkarına göre davranmayan kötü gün dostu… almak istediğini aldıktan sonra yüzüne bir kere bile olsa dönüp bakmayan nankörlerden değil o…geçenlerde yolda yürürken onu göremeyen sevgi , şefkat körlerinden birisi , çarptı geçti yanından , ayağını ezdi… hiç sesini çıkarmadı… hüzünlü hüzünlü baktı yüzüme… sen üzülme , takmıyorum hiç kimseyi , dert değil dercesine yüzüme…hayali bir arkadaşım var uzunca bir süredir… hayatın üstüme üstüme , ezmer istercesine geldiği zamanlarda araya girip zamanı donduran… bir an için bile olsa bütün dertlerimden çekip çıkarıp , paralel bir evrendeki mutlu , dertsiz ve kaygısız başka bir bedene ve ruha ışınlayıp rahatlatan…hayali bir arkadaş ama sevgili oğlum Rüzgarım da seviyor onu… inanılmaz bir bağ var aralarında… 4 aydır fark edebiliyor onu , ama çok iyi anlaşıyorlar… hayatına yeni girmiş olsa da hayali arkadaşım da çok sevdi biricik oğlumu…tek derdimiz , kimseye analatamamız içimizdeki sevgimizi… daha doğrusu kimsenin bizi anlamak istememesi… en büyük problemimiz kabul etmemeleri varlığını … onun hayal olarak kalmasını istemeleri… yıllardır çabalasam da , oğlum da gerçek olmasını istese de , bir türlü ikna edemedik kimsecikleri…hala hayali bir arkadaş o… çünkü yıllardır türlü türlü sebeplerle en büyük hayalim gerçekleşemedi hiçbirzaman… içimde bir ukde ve sadece bana ait bir arkadaş o malesef… hep reddettiler onu , hor gördüler , her hastalığı ondan bildiler , kıl tüy dediler suçladılar , itham ettiler… yeterki olmasın yanımızda , eksik olsun varlığı dediler , gerçek olmasını istemediler…

evet , yıllardır hayali olan o arkadaşım sevgili golden retriever köpeğim… her canı sıkılışında kremden altın rengine kürkünün görünüşünü değiştiren , beni nasıl mutlu edeceğini düşünüyorsa öylece dünyama giren hayali arkadaşım…

adı buddy ve şimdi 5 yaşında… bayağı yaşlandı ama yüzünden gülümsemesi ve arkadaşlığının sıcaklığı hiç eksik olmuyor saolsun… hayallerimi süslemeye ve bir gün gerçek olabileceğini hissettirmeye devam ediyor…her değiştirdiğimiz evimizde hep niyetlenmeme rağmen , bir türlü gerçek olmadı bu düşüm… engeller engelleri kovaladı… ya mendebur ev sahipleri çıktı karşıma.. yada arkadaş düşmanı komşu müsvetteleri… tam oldu dedik , taşınma derdi buldu bizi yada atama kararları…

bir türlü ve bin türlü olmadı… ne kadar büyük bir uktedir içimde anlatamam size dostlar… şimdilerde ise bebeğimizin en kritik günleri… annemizin toza tüye alerjisi var , bebeciğimizin de gözleri en ufak esintide yada toz zerresinde sulanmakta ve kızarmakta…yani uzun lafın kısası buddy , benim ve sevgili oğlumun hayali arkadaşı olarak kalmaya devam edecek gibi malesef… biz uzaktan uzaktan dokunamadan ama en derin duygularla seveceğiz onu hep… şanslı insanlara gıpta ederek bakacağız iç çeke çeke… sevgiyle ve şefkatle…

hayali bir arkadaşımız var , evet… canımın en sıkkın olduğu zamanlarda onunla konuşuyor ve dertleşiyorum hala… gerçeklerinden çok daha vefakar… bana sırtını dönmeyen , hayal de olsa bana hep gülümseyen… hüzünlü anlarımda yanıma gelip üzüntümü bütün içtenliği ile paylaşan… beni hiçbir zaman umutsuz , kimsesiz bırakmayan…