Elleri güzel erkekler dikkatimi hep cezbetmiştir. Davud’un ise; ellerinin güzelliği kadar daha başka birçok özelliği ile beni etkilemesi, aşağıda okuyacağınız satırların yazılma sebebidir artık.”Bir zamanlar Davud bir hayli gençti. Gerçi elleri hala güzel ama o zamanlar ayrıca dayanıklı ve güçlüydü de… Çobanlığı kadar sapan atmasıyla da ün salmıştı.Söylenegeldiğine göre, etrafına yansıttığı etki ile birgün bir avuç insanı da ardına katıp o çok güçlü düşmanına karşı savaşmaya karar verdiği anı, Davud’un babası, ne zaman sorsam, bana olağanüstü bir üslupla ve hiçbir detayı unutmadan anlatmıştır.Gelgelelim, Davud’un babası oğlunun aksine pek sık yıkanmaz ve pis kokardı. Hayatımızda sıradan saydığımız şeylerin birçoğu onunkinde bulunmazdı. Mesela, daha 18 yaşında iken Santo Spirito Manastırı’nda kadavralar üzerinde incelemeler yapmaya başladı. Bunun sonucu elde ettiği bilgileri eserlerine yansıtmayı bir hayli dikkat isteyen bir beceriyle başardı. Sonradan bu eserler sanat camiasının yanısıra tıp camiasını da hayretler içinde bırakmıştır.Yaptığı işe gösterdiği özen ve sarfettiği dikkat kadar kendisine de özen gösterip, yaşadığı mekanları biraz daha elden geçirmiş olsa idi belki hakikaten emeğinin sonucu bu kadar da dillere destan ve muhteşem olamazdı, kimbilir.Dolayısıyla, bu kadar nevi şahsına münhasır olması sebebiyle kimse Davud’un babasını çalışırken pek rahatsız etmez, O da böylelikle zahmet verdiği çalışma ve yaşamsal mekanlarında hayatını yalnız geçirmeyi tercih ederdi. Asi ruhlu oluşunu, “patronların baskıcı istekleri altında yaşamaktansa, yalnız başıma oturur resmimi yapmaya bakarım” sözleriyle belli etmiştir. Ayrıca Hafif camiasından bir yazarımız Davud’un babasının “Tanrısal bir azim ve hayvansal bir inatla bir eserini 4 yılda tamamladığı”ndan bahsetmiştir. Bu inadın aslında zamanın Papa’sı ile Davud’un babası arasında gerçekleşmiş nahoş bir durumdan kaynaklandığını düşünmekteyim. Çünkü Papa, Davud’un babasına 40 heykel sipariş edip parasını peşin ödemiştir. O ise bu parayla kendisine bir çiftlik satın almıştır. Kısa süre sonra Papa çiftlik konusunu öğrenip, siparişini iptal edip, parasını geri istediğinde; Davud’un babası bulunduğu kasabayı acilen terkedip kaçmıştır. Gel zaman git zaman Papa, Davud’un babasının yetenekleri kadar yeterlikte başka kimseye güvenemeyeceğini anlayacak ve kendisine işte o 4 yılda azim ve inatla tamamlayacağı projeyi sipariş edecektir. Eserlerini hayata getirirken hiçbir asistan yardımı almamış ve asla evlenmemiştir. Hatta oğlu Davud’u o mermer sütunun içinden çıkarırken bile sadece ve sadece kendi gücünü sarfetmiş; bu yüzden etrafındakileri hayrete düşürmüş; 5 metre 17 cm boyundaki ve elleri muhteşem güzellikte olan Davud’a bakarken herkesi hayran bırakmayı da başarmıştır.Çünkü Davud içinde bulunduğu mermerden çıkarılmayı beklerken babasının O’nu tam kurtarışı üç yıldan biraz fazla bir süreyi almış fakat nihayet 26 gibi genç sayılabilecek bir yaşta babası, Davud’u herkese tanıtmanın haklı gururunu yaşamıştır.Davud’un baş, üst gövde ve ellerinin normal insan anatomisine nazaran büyük oluşu genel anlamda düşünüldüğünde biraz garip gelse de aslında kendisini yakın cepheden görmeye gelen bir kişinin aşağıdan yukarı doğru bakışı esnasında bütün vücut anatomisinin perspektife uygun ve vücut hatlarının normal oranlarda durduğunu farkedeceği de açıktır. Bunu anlatmak için kelimelerin yetmeyeceğini bildiğimden birgün fırsatınız olursa Davud’la tanışmaya gittiğinizde ne demek istediğimi anlayacağınızı umarak sözlerime son vermek istiyorum.Unutmadan, Davud 2004 yılında 500üncü doğumgününü kutladı. Daha nice 500 senelere…”Şimdilik buradan tanışmak isteyenler için;Davud: /// – /// – /// – /// – ///Davud’un babası: /// – /// – /// – ///Davud’un babasının tıp camiasını hayretler içinde bırakması ve bu durumun yarattığı tartışmalar
Davud’un babasının;asi ruhlu olduğunu belli eden sözleri
Tanrısal bir azim ve hayvansal bir inadı olduğunu vurgulayan yazıDavud’un babası ve zamanın Papa’sı ile aralarında oluşan bazı hoş olmayan durumlarDavud’un babasının eserlerinden bahseden yazılı kaynaklarDavud’un düşmanıDavud düşmanını nasıl öldürdü?Davud’un 2004 yılındaki 500üncü doğumgünüDavud’un 1991 yılında ayak parmağına gelen bir çekiç darbesiyle yara alışı50 kelime ile Davud tasviriDavud’un mermerden kurtarılışı hakkında detaylı bilgibu bir pilli patisözüdür!
yorumlar
Pilli paticim yine ilginç bir konu seçmişsin, o güzel ELLERİNE sağlık…bu arada Türkçe’ yi hatasız kullanıyor olmana büyük hayranlığım var,yazar olma gayretine sahip olan çoğu dünya vatandaşının öncelikle kendi diline iyi bir şekilde hakim olması gerektiğinin düşündüğümden, seni çok ama çok tebrik ediyorum.
tebrikler pilli pati.güzel yazı güzel konu
Bir yazının girişi gerçekten önemlidir. Pilli pati zekisin, yumuşak dalgalarla dolu bir yazı ve insanı sessizce içine alıyor araştırmacı ruhun.Teşekkürler..
fakat acaba yazı bu şekilde de çok mu masalsı olmuş? ne dersiniz?
Konuyu bulandıracak ve hafifletecek kadar değil. Bence hoş
Masalsı oluşuyla daha bir güzelleşmiş.
Farklı bir bakış açısı olmuş, devam, Pilli..
“bşr” nedir efenim mazur görün?
ahhh! davut’la ilgili okuduğum her şey beni çok etkiler. çünkü rivayete göre mikelanj heykeli bitirmiş, çekici heykele fırlatmış ve “konuşsana” diye bağırmış. yıllarını verdiği heykelin dile gelmesini istemiş.bu heykelin kusursuz bir insan tasviri olması, detaylar vs gibi ayrı bir önemi vardır. mikelanjın zaten insan takıntısı var. oranlar değişse bile ayrıntılar çok önemli.neden fotoğrafı eklemedin pilli pati? gerçi ben de uğraştım, hata veriyor?
efendim @thing insanının merakını gidererek sözlerime başlamak isterim ilk… öncelikle yazıyı okumuş olduğunuz ve detaylara dikkat ettiğiniz için sizi tebrik ediyorum sayın @thing.yazıyı ansiklopedik bilgi aktarır gibi kurgulamayışımın ilk sebebi sıkıcı olmaktan imtina edişimdir. bir başka amacım da okuyucunun imgelemini harekete geçirmekti. şimdi sizin sözlerinizden dolayı görüyorum ki, sanatla ya da herhangi bir formla ilgili herhangi bir bilgiyi bir hikaye anlatır gibi paylaşmak mümkünmüş. okuyucuyu bazen mutlu, bazen ise mutsuz ederek, sinirlendirerek, şüpheye düşürerek düşündürmek, imgelemleri öyle ya da böyle bir nebze tetiklemek, böylelikle yazının amacının yerine ulaştığını görmek bana ziyadesiyle mutluluk veriyor.sözlerime devam etmeden ufak bir not ekleyeyim: yazı kurgusunda geçen bütün detaylar tarihteki yazılı kaynaklardan edinilmiş gerçek bilgilerin harmanıdır. yazı sonundaki linklerde bunları test etmek mümkün.yani belki şu daracık zamanlarımızda durup ansiklopedik bilgiyi okuyucu kitlesine sunabilirdim de… ama sanki (Michelangelo) Mikelanj’ı ve Davud’u tanıyor gibi anlatmak belki tarihten bilgileri size aktarmakta bir geçit, belli bir kolaylık sağlayacak, sıkıcılığı ortadan kaldıracaktı. yazı kurgusunun bu şekilde olacağına böylelikle karar verdim.öte yandan “sanatı sevdirmenin, detaylarla usandırmadan öğretmenin çeşitli yolları olmalı” diye de düşünüyordum. bu yazıyla ilgili ilk satırlarımı birgün bir kağıda karaladığımda (Michelangelo) Mikelanj’ı ve Davud’u sanki tanıyormuşum hissi ile bir çıkış noktası yaratmak da amacımı kolaylaştıracaktı. öyle de yaptım. o zamanlarda kendimi düşünüp yazdım. yazarken de hiç sıkılmadım. bunu açıkça burada ifade etmeliyim. çünkü onlar hakkında birçok farklı kaynağı kurcaladım. İncil’de Davud ve Goliath’ın anlatılmış olması, Hz. Davud’un Goliath’ı yendikten sonraki dönemde peygamber oluşu, Michelangelo’nun yaşamı boyunca İtalya’da zamanın sayılı ailelerinden biri olan Medici ailesi tarafından aslında sürekli finanse edilmediği, yani aslında Rönesans döneminin büyük sanatçılarının yaşadıkları hayatların eserleri kadar pek de parlak geçmediği, bütün bunlar beni Davud’un heykelden doğuşunda geçen sürede bu olaylara yakın tuttu. olayları birebir yaşamışım hissi ile doldurdu. belki yazının bu haliyle satır aralarında Mikelanj’ın mermere inen çekiç darbelerini bile duyabilirsiniz diye avundum.kaynaklar sadece bir yazıya doldurulamayacak kadar geniş. sanki sanatçının Davud üzerindeki her çekiç darbesi, insan anatomisi hakkında yaptığı ince çalışmalar ve aldığı notlar, @nevdalist’in de bahsettiği gibi sanatçının Davud’a can vermeye çalışır gibi emek harcaması da tarihi kaynakları okurken bence olağanüstü idi. sanatın heyecan verici yanlarını keşfedenlere selam olsun.daha ötesiyle ilgilenecek olanlar için yazıya yorumlarla katacağım daha çok kaynak var. sonuçta bu bir blog. ne fazla uzun ne fazla kısa tutmalıydım. keyifli bir kahve içimi boyunda tutmaya gayret ettim.bu yorumla belirtmek istediğim son konu da, yazının alıntı olup olmaması meselesidir. moderasyon bu konuda çeşitli programlarla yazılar yayımlanmadan önce bizi zaten kontrol ediyor. kaldı ki, internet dünyasına hafif.org aracılığıyla emek verip yayımladığım birçok yazım da içerik hırsızları tarafından kopyalanmışken ve içerik hırsızlığına her daim karşı olduğum moderasyon dahil burada düzenli yazanlarca da bilinirken, bir cümleyi olduğu gibi alıp yazılarıma yapıştıracağımı düşünmeniz pek önyargılı bir yaklaşım olmuş.velhasıl aramıza yeni katılmış bir üye olmanız sebebiyle bu düşünceniz üzerinde fazla durmayacağımı, zamanla bizi tanıyıp hakkımızda daha haklı hükümler vereceğinize inancımla sözlerimi burada bağlıyorum.
@nevdalist, fotoğrafı özellikle bilerek bu yazıya eklemedim. yazı sonuna kadar Davud ve babası kişiliklerinin kimler olduğunu belki yavaş yavaş tahmin edenler olacaktı. yazı sonu linklerini açtıklarında tahmin ettikleri kişiliklerle karşılaşmaları daha yoğun bir etki bırakacaktı. yazının keyfi yüzü suyu hürmetine yani ;)dostlar,bu sitedeki tek amacım keyifli denemeler, paylaşımcı araştırma yazıları tasarlamak… umarım satırlar boyunca hoş vakit geçirmişsinizdir. çünkü ben de yazarken oldukça keyif aldım.
Harmanlama yapılırken bazı cümleler alınabilir, kanaatimce..Yazının tamamı alınmadıkça problem değil..,Hayrinüsa hanım, Davut u da ister miydi evine, acaba..
Paticigim harikalar yaratmis yine. Arkadaslar biz mutlaka bu kitap isine ciddi sekilde yönelelim. Böylesi yazar arkadaslarimiz varken bizim sirtimiz yere gelmez. Fazla kisi duymadi galiba sesimizi. Bu linke mutlaka tiklayin görüslerinizi, önerilerinizi yazin. Tebrikler Patim…
Yaw ben bu yaziyi tuuttum. E, yukardaki yildiz siyah. Niye yok asagida benim avatar seyi?
Hah oldu simdi. Demekki iki yorumdan sonra dutuluyor:) Kemal Sunal’in Salako filminde dedigi gibi “kiz kacirmak icin besbelli iki essek lazimmis”:)))
1501 yılında Floransa Katedrali tarafından kendisine ısmarlanan Davud heykeli işini aldığında Michelangelo henüz çok gençti. Mermer bloğun yakınına bir baraka inşa ettirdi ve hayatını o barakaya taşıdı. Davud üzerinde çalışırken hiçbir zaman bir asistan istemedi ya da başka bir mermer ustasının işbirliğine ihtiyaç duymadı. Davud için çalıştığı mermer bloğu 40 yıl önce Agostino di Duccio tarafından üzerinde çalışmaya başlanılıp yarım bırakılmış bir proje idi.(Michelangelo) Mikelanj’a göre heykeller zaten mermer kütlelerinin içinden çıkartılmayı bekleyen formlardı. Tıpkı bedenlerin içinde var olduğuna inanılan ruhlar gibi tanımlıyordu eserlerini. Hiçbir zaman kendi yeteneklerinden tam olarak memnun olmadı. Kendi kendisiyle savaşı sanatının mükemmele doğru uzanan hikayesini de anlatır.”Every stone has a sculpture within it, and that the work of sculpting is simply a matter of chipping away all that is not a part of the statue.” gibi daha birçok sanatla ilgili anektodlarını henüz Michelangelo hayatta iken kaleme alan Giorgio Vasari “Life” adlı kitabında ve Ascanio Condivi “The Life of Michelangelo” adlı kitabında yazmıştır. Bu kişiler (Michelangelo) Mikelanj’ın yanında bir süre resim, heykel konularında çırak olarak çalışmış olsalar da yaptıkları en iyi iş ustalarından öğrendiklerini yazmak ve tarihe kazandırmak oldu.
@pbk,alıntı yaparken kaynak göstermek gerek. Hayrünnisa Hn. konusuna şu kadarcık gireceğim; bana göre kendisinin talebi British Museum’un dünya kültürlerine yaptığıyla eşdeğerdedir ve kabul edilir birşey değildir.
pilli pati, bir araştırmayı bu kadar sürükleyici anlatman, kurgulaman müthiş. çok keyif aldım okurken.
.
Condivi, Michelangelo’yu anlatan satırlarında kendisinin ancak doyacak kadar yediğinden ve çoğunlukla elbiseleri ve botları ile uyuduğundan bahseder. kaynak: sayfadaki “personality” başlığı…
Michelangelo Davud’a bakışlarındaki etkin ifadeyi verebilmek için ışığın gözlerine uygun şekilde düşüp gereken gölgeleri bırakabileceği derinlikleri barındıran bir mermer işçiliği uygulamıştır. fakat Davud heykeli bugün Floransa’da Akademi Galerisi‘nde sergilenmekte olduğundan heykelin konumlandırıldığı bölümde Davud’un yüzünü cepheden görmek ve fotoğraflamak yer darlığı sebebiyle pek mümkün değil. gerçi heykel doğa şartlarından yıpranma payı azalsın ve muhtemel tehlikelere karşı korunsun diye şu an içinde bulunduğu Akademi Galerisi’ne sonradan taşınmıştır fakat 1873 yılına kadar heykelin sergilendiği alan Palazzo Vecchio binasının önü olmuştur. heykelin cepheden yüz ifadesini 1873 yılına kadar yaşamış kişilerin görmüş olması ve bu konunun günümüzde merak uyandırması, Stanford Üniversitesi’ni bir çalışma başlatmaya itmiştir.Davud’un sol yanına kendi boyunda bir fotoğraflama sistemi kurulmuş ve heykelin cepheden yüz ifadesini görme ve görüntüleme merakı da bu şekilde çözüm bulmuştur. üniversite’nin bu çalışma ile yetinmeyip fotoğrafları rendering usulü ile bilgisayara aktarma ve heykeli bu şekilde incelemelerini de anlatan makale şuradadır. ne yazık ki üniversitenin lazer triangulation sistemleri bile Michelangelo’ın çekici ile ulaştığı en diplerde kalan noktaları görüntülemeyi başaramamıştır. böylelikle dijital Rönesans eserlerini yansıtmayı hedefleyen akademisyenlerin sevinçleri de biraz kursaklarında kalmış oluyor.Davud Floransa’da dururken dijital görüntüsüyle mi yetinecektik? 🙂
İslam dininde resim, heykel ve müzik gibi sanatların yasakolmasına bir anlam veremiyordum. Bunlarla birlikte, çoğuİslami emir ve yasakta da biz insanlar mantığımıza uygungerekçe bulamıyoruz.Kur’an’da da, kimi zaman bir sığırın kesilmesiemredildiğinden, kimi zaman da bir deveye dokunmaktanmen edilmesinden bahsediliyor.İlahi emir ve yasakların böyle bir yönü var.Buradaki incelik, insanların kendi nefislerine uymak ileyaratıcının emrine itaat etmek arsında seçim yapmaları veinançlarında ne kadar samimi olduklarının belirlenmesidir.İnsanlarsa, çoğunlukla ilahi emirlere uymak yerine kendinefislerine uygun davranmayı tercih ediyorlar. Bu, dünyatarihi boyunca böyle olagelmiştir. İnsan aklı ve nefsi, çoğuyerde ilahi emirlerle ters düşer.İşte bu yüzden, insanoğlu peygamberleri öldürmüş, onlaraişkence etmiş, kutsal kitapları ve dinin özünü değiştirmiş,yaşamlarını kendi nefisleri ve akıllarına görebiçimlendirmiştir.Davud peygamber de, tüm diğer peygamberler gibi Allah’ınvarlığı, birliği, yalnız O’na tapılması gerektiğini tebliğetmiştir.Hıristiyan ve Yahudi inançlarında, peygamberlere, kutsalkitaplara ve dini ritüellere yeni anlamlar kazandırıldığını,yapılarının değiştirildiğini, öz niteliklerinden uzaklaştırıldığınıgörüyoruz.Yazıya konu olan heykel ne Davud peygamberin tebliğini,ne karakterini, ne de yaşam tarzını betimler. Heykel,efsane olmuş eski bir savaşçıyı betimler.Peygamber Davud, mütevazi ve ağırbaşlı biridir. Heykel Davud ise kasıntı, gururlu ve ihtişamlı bir savaşçıdır.Peygamber Davud, edepli, namuslu ve Allah korkusuyla her durumunda ağır başlılığını koruyan biridir. Heykel davud ise penisini ve testislerini göstermekten utanmayan, gerçek güç sahibinin Allah olduğunu bilmeyen ve kendini güçlü ve yenilmez gören biridir.Aslında heykelin en büyük göstergesi, sanatçının ve o dönemdeki insanların Allah ve dine bakışını ve yaşanan değişimdir.Savaşçı Davud herşeyiyle ortada!
Hayalci sana katılıyorum. Heykel davut bence sanatsal nü akımıyla ortaya koyulmuş yada oluşturan kişinin içsel duyguları ile ortaya çıkmış olabilir. Belkide yapan kişi (Michelangelo) o özelliklerde bir erkek istiyordu ? belkide o bir gay’di. Olamaz mı yani bir düşünün.
Hayır, sanmam. Bence bu daha çok “sanatın – sanatçının – sanat eserinin” kutsallaştırılmasıyla ilgil bir şey. İnsan ne kadar yaratıcıdan uzaklaşırsa, bir o kadar da sahte ilahlara yaklaşmaya (kendine ilah – put edinmeye )başlıyor.İnsanın kendinde yaratıcı güç olduğuna inanması da böyle bir şeydir.
Ben yaptım, ben yarattım, ben şekil verdim…Benn, benn, ben…
yukarıdaki sözlerinize katılıyorum. şöyle ki; zamanın Papa’sı tarafından Mikelanj’a sipariş edilen heykel; İncil’de de bahsedilen, Davud ve Calut (David & dev cüsseli düşmanı Goliath) arasında vuk’u bulmuş savaş sahnesinde yer alan savaşçı karakter Davud’un betimlemesidir.Aslında İncil’de geçen bu bölümü daha sonraları dini normlar çerçevesinde resmedenler olmuştur ve Davud ile dev cüsseli Calut o resimlerde hep giyinik olarak aktarılmışlardır. giyinik olmalarına rağmen o resimlerde de Davud son derece kendine güvenlidir ve Calut’u (Goliath), alnının ortasına sapanıyla taş atarak yere serer. (bu kısmı kısa tutuyorum, ama hikayenin tam metnini, dileyenler, asıl kaynaklardan ya da yukarıda verdiğim yazı sonu linklerinden okuyabilirler.)öte yandan heykel ise Davud’un Goliath’la savaşmaya karar vermiş olup da savaşa katılmadan hemen önceki psikolojik anını, fiziksel hazırlığını, bakışlarındaki soğukkanlılığını, sapanı ve taşı kavrayışını yansıtır. Davud’un sağ elinin duruşuna ve damarlarının nasıl da çıkıntılı gözüktüğüne dikkat edenler, bu hazırlık anını hissedebileceklerdir. kaldı ki; Mikelanj (Michelangelo) insan vücudu ve formlarını birebir taşa yansıtma hususunda “takıntılı” denebilecek ölçüde hassas bir sanatçı idi. daha çok genç yaşlarda sırf sanatı için manastırda insan kadavraları üzerinde çalışması buna işaret sayılabilir.@vatanda’nın bahsettiği gibi sanatçının gay olma ihtimali de dünya çapında konuşulmuştur. fakat en nihayetinde, Mikelanj’ın (Michelangelo) takıntılarının ve sanatını taşa yansıtma çabasının somut örneğidir Davud!Dünya heykel sanatında kabul edilen artistik bir disiplindir! heykelin İlahi Yaradılış’ı taklit eder gibi görünmesi ise tamamen sanatçının içindeki mükemmele ulaşma isteğinden kaynaklıdır. sanatçı asla azıyla yetinmez. içindeki (tek Tanrı’ya inananların çok da iyi bildiği gibi) kendisine Yaratıcı-Allah-Tanrı tarafından üflenen ruhun verdiği bir mücadeledir bu! ve bahsettiğiniz şekilde insanlık hep bu yüzden
heykelin nü formu şeklinde tasarlanmış olması ise eski Yunan heykel sanatı estetik ideallerinin bir sonucudur. hatta bir adım daha ileri gidelim; Mikelanj’ın Davud’u bu estetiğe göre sünnetsizdir. oysa ki; İncil’de refere edilen Kral Davud hiç şüphesiz ki sünnetli idi. sünnet kavramı eski Yunan heykel sanatında insan formunun aslına uygun kalınmaması, değiştirilmesi, tahrip edilmesi olarak algılanmaktaydı: (sanatçının almış olduğu eğitim)!sözlerinizin diğer kısımlarına katılmıyor olmakla birlikte, kendi fikirleriniz olması itibarıyle onlara saygı duyduğumu belirterek son vereceğim sözlerime… umarım sanatsal açıdan getirdiğim görüşler, bir nebze de olsa, Mikelanj’ın Davud’u arenasında bir şekilde haklı ya da haksız yerini bulur.
pilli pati, fikirlerime katılmanız veya saygı duymanız çok önemli değil. Bu, daha çok bakış açısıyla ilgili. “Böyle düşünenler de var.” Kimseyi kolundan tutup hidayete erdirme derdinde değiliz.Türkan Saylan baımız bile, çağdaşlaşmak için çok sesli müzik dinlememiz gerektiğini söylüyor.Biz de demokrasi gereği kendi düşüncemizi söyleyelim.
baımız: bacımız 🙂
Davud’un orjinal yerleştirilişinde hangi yöne baktığını (bakması gerektiğini) tartışan bir makale
Davud tarihte başka yaralar da almış idi.
duygusallaştım nedense. başlı bence çok güzel, ondan olsa gerek. “el” çok göndermeli bir kelime.
efendim, yazının kendisi komple göndermeden ibaret zati! sondaki linkler ancak sürprizimi ifşa eder vaziyette. sırf bu mahalde sürpriz bozulmasın deyu fotoğraf bile koymamış idim yazıya…velhasıl David Heykeli Michelangelo’nun başlı başına bir insan olarak taş ile savaşıdır aslında. muazzam bir oluşa doğru, en ufak bir hatayı dahi kabul etmeyecek hassasiyette yaklaşılmış bir savaş. mükemmellik adına verilen bir savaş.sanatçı olarak yine de az biraz lunatik duruşuyla Michelangelo’nun kendi aklını kendine düşman etmiş bir savaşımdır. nihayetinde işini bitirdiğinde (heykele) taşa çekicini fırlatıp “Konuşsana!” diye bağırması boşuna rivayet olunmaz bu manada…
Donatello’nun Davud heykeli ile Michelangelo’nun Davud heykeli üzerine çok genel bir karşılaştırma tablosu
dönemin Floransa Sancaktar’ı (bugünkü konumsal eşdeğeri Floransa Belediye Başkanı) olan Piero Soderini, zamanında Agostino di Duccio tarafından mermer kalıbı üzerinde çalışmaya başlanılmış ve yarım bırakılmış Davud heykelinin artık başka bir heykeltraşa teslim edilerek tamamlanmasından yana idi ve bu konuda işi Leonardo da Vinci ya da Michelangelo’ya teslim edip etmeme hususunda kararsızdı.kararsızlığının en büyük kaynağı bir yanda artık eserleri herkesçe bilinen Leonardo da Vinci’nin tecrübesi; öte yanda ise Michelangelo’nun o yarım bırakılmış mermer kütlesini hergün gidip gidip ziyaret etmesi ve saatlerini o kütlenin yanında harcaması idi. Opera del Duomo, Soderini’ye bu konudan şöyle bahsetmişti: “mermer parçasını gözleriyle yiyor bu çocuk; hergün gelip mermere bakıyor, dokunuyor, ölçüp biçiyor, onunla konuşuyor!”sonunda birgün Soderini, Michelangelo adlı bu genç yeteneği kendisinden görüşme talebinde bulunması sebebiyle makamına kabul etti.görüşme sonucunda mermerin Michelangelo’ya teslim edilmesine karar verildi. böylesine dev boyutlarda bir kütleyi işleyebilmesi için de kendisine tanınan süre sadece iki yıl oldu.sürenin kısıtlı olmasını problem etmeyen Michelangelo’nun, işi teslim almasının aslında Leonardo da Vinci’ye karşı bir meydan okuma olduğunu herkes anlamıştı. en genç sanatçının en ünlü sanatçıya meydan okuması!
patii bu yazıyı böyle işlemen çok hoş, bir heykelin böylesi bir hikayesi olması da..
efenim, Kilise’nin her daim cinsellik konularında sanatçıların eserlerine ters durmalarına karşın – öte yanda Davud heykeli bittiğinde heykelin sanat yönünden tartışılması ve Floransa’da hangi noktaya yerleştirileceği konusunda fikir teattisinde bulunulması için Soderini bir grup (yaklaşık 20 civarında) sanatçıyı jüri – komite olarak toplamış ve Michelangelo’nun eseri hakkında değerlendirmede bulunmaları istenmiştir.tüm hasis fikirler, kıskançlıklar, sanatın kucaklayan sıcaklığında erimiş yerine Michelangelo’nun yeteneğine övgüler ve içten iltifatlar yağdırılmıştır. ilginç olanı ise bahsettiğim komitede Leonardo da Vinci’nin de yer almış olmasıdır.ayrıca @linet ve @sevdalımhayat beğeninize teşekkürler.son iki ahkamın kaynağı ise şu an elimde olan Bruno Nardini’nin kitabıdır.
yere koyduğu ellerini önüne çekti. dizlerinin üstünde doğrulmuştu Davut. güneşin yakıcı sıcaklığını yeni farketmiş gibi göğe çevirdi yüzünü. gözünü alan güneşten çevirmedi yüzünü, sadece kapadı gözlerini. nankör değildi Davut, tüm insanlığa inat.sonra ellerini birbirine vurdu Davut. tozlar etrafa uçuştu. 40 toz tanesi 40 kabileye dağıldı. o tozlar asla diğerlerine karışmadı. 40 kabile 400 kabileye dağıldı. oradan da tüm insanlığa. tüm insanlık olmuştu Davut. her tozda bi günah vardı, bir leke. kanlı toz filistinde kaldı. makus çarkın kan dilimi geldi bütünleşememiş filistin halkına.
çok güzel, derin ve birikimli bir anlatım pilli pati, çok güzel…
Öncelikle HAYALCI arkadaşımızın yoruma tamamen katılıyorum,hatta yazıyı okurken,buna benzer bir yorum yapmayı düşündüm,baktım ki yapılmış,yenisine gerek yoktur.Bununla beraber konunun anlatılış biçiminden sanki bir ”Kafka” esinlenişi sezdim.Bu ise hoşuma gitti.
Çok başarılı bir anlatım,araştırma..”Davutun elleri” deyince kim ki bu Davut dedim.Tabi resimleride yok.Allah allah dedim…Hayatında var olan Davut’tan bahsediyor sandım, sonra baktım ki Davut neymiş kimmiş…”TUTTUM…
efendim Kafka kim, biz kim? biz onun üfürdüğü kelimelerin şiddeti altında elim bir fırtınaya tutulmuş gibi hissederiz ancak.yine de zamanın karakterlerini, oluşumlarını günümüze hep tek tek taşıyıp bize tek tek öğreten tarih kitaplarına karşı bir duruş sergilemeye çalışıyorum bu blogda.durumları en az iki örnekle ele alıp zamanın koşullarına göre karşılaştırma yapmak, mesela son yorumlara konu olan Leonardo da Vinci dehası ile Michelangelo dehasının hangi ortamlarda bulunduklarını görmeye çalışmak açısından önemlidir. ayrıca bilinenlerin hep de aktarıldığı gibi olmadığı gerçeğini akıllarda tutmak da faydalıdır, öyle değil mi?mesela bir bilgi daha aktarmam gerekiyor burada, Michelangelo genç olmasının verdiği cesaret ve meydan okuma hevesi ile pratik zekasını daha çok kullanan birisi imiş; Leonardo da Vinci ise çok fazla araştırma, misal çarpma bölme, inceleme yapayım derken zamanından yermiş ama kusursuzluk adına içinde çaba sarfettiği zamanı kaybedişini ise pek umursamazmış.
zamanında Floransa’da çalışan heykeltraşların çok sık gidip, mermer bloklar beğenip, çıkarttırdıkları 100 km kuzeyde yer alan Carrara bölgesi‘nde devasa mermerlerin (Carrara mermeri beyazlığı ile ünlüdür) nasıl zorluklarla dağ yamacından aşağı indirildiğini resmeden bir çizim.Michelangelo 1518’de yazdığı bir mektupta, bir mermer bloğu dağdan indirilirken yapılan yanlış bir hareket sonucu mermer bloğun kayması ile bir işçinin boynunun kırılarak olay yerinde öldüğünü ve bu olayın neredeyse kendisinin hayatına mal olduğunu ifade etmiştir.burada da Carrara’ya gitmiş ve mermer ocaklarını ziyaretinde aldığı notları internete aktarmış birinin detaylı açıklamaları yer alıyor. Michelangelo ocağı diye adlandırılan bir bölümden bahsediyor.Carrara mermer ocaklarından görüntüler:ocak içinden 1ocak içinden 2ocak dışından 1ocak dışından 2ocak dışından 3dağın tepesinden 1dağın tepesinden 2
Michelangelo’nun 1518’de yazmış olduğu mektuptan ve şu yorumumda bahsetmiş olduğum yardımcıları Vasari ve Condivi’nin kitap halinde kaleme aldıklarından anlıyoruz ki; Michelangelo heykeltraş ustalığı dönemi boyunca hep Carrara mermerleri ile çalışmıştır.fakat Davud’un mermer bloğu Carrara’dan çıkartılmamıştır. Bu blok Michelangelo’ya daha usta olmadan önce şurada bahsettiğim Agostino di Duccio’nun Michelangelo’dan önce üzerinde çalışmaya başladığı fakat yarım bıraktığı bir proje olarak, Michelangelo bu işi tamamlasın diye teslim edilmiştir. yani aslen mermer bloğunun çıkarımını yaptırtan Agostino di Duccio adlı sanatçı olmuştur.ilginç olan şudur ki; Davud, her ne kadar erkek bedeni estetiğinin tüm zamanlara meydan okuyan güzelliğinde; dünyada bir dehanın elinden çıkmış olmanın ününde ve her yıl yaklaşık 1.2 milyon insanın ziyaretine kapılarını açan Akademi Galerisi‘nin emniyetinde bulunsa da mermer bloğunun kalitesi Carrara mermerleri kadar kaliteli ve pürüzsüz değildir. bu bir kusur mudur? bunun yorumu kişiye göre değişir. mermer kalitesinin düşüklüğü 1991 yılında Davud’un vandal bir hareket sonucu ayak parmağına aldığı bir çekiç darbesinden sonra kırılan parçaların incelenmesi ve üzerinde mikroskobik ölçütlerde boşluklar tespit edilmesiyle daha da netlik kazanmıştır. 500 yıl öncesine ait eski yazılı kaynaklarla çok gerilere gidip bu bloğun hangi mermer ocağından çıkartıldığı anlaşılamadığı için, 1991 yılından itibaren bu konunun izini sürmeye karar veren araştırmacılar ve Akademi Galerisi yetkilileri kopan ayak parmağı parçalarından edindikleri mermer örneklerini, dünyada mevcut bazı mermer ocaklarının mermer örnekleri ile karşılaştırarak, Davud’un mermer bloğunun hangi ocağa ait olduğunu tespit etmeye çalışmışlardır. Mermer örnekleri veritabanı karşılaştırma çalışmaları sonucu çıkan en yakın mermer örneği Fantiscritti mermer ocağına aittir.
Davud’un elleri gizli bir silah mı tutuyor?
bu rss in gözünü seveyim ben..