bu hikaye şuan benim olduğum yerden ama memleketim değil yaşamak zorunda olduğum yer geçici süre için… bu hikayeyi okurken dar görüşlü düşünün çünkü buradaki insanlar diğer insanlara göre yaşamak zorunda bırakılmış küçüklüklerinden beri…Kadın adamı çok seviyor ailesi istemiyor fakat bütün olumsuzluklara rağmen evleniyorlar.. adam kadının çevresi sayesinde kariyer yapıyor… ilk gece adam farklı şekilde ilişkiye girmek istiyor kadın kabul etmiyor ve kavga ediyorlar ama kadın adamı terk edip giremiyor çünkü baba evinden çıkarken babadı bu evden gelinliğinle çıktın kefeninle girersin diyor.. ilk gece kadının başına gelen bunlar bunun gibi bir sürü örnek var adam kadını aldatıyor evden kovuyor on kişinin altında görsem umursamam diyor bütün bunlara rağmen hala kadın adama hizmet ediyor hatta ayaklarını bile yıkıyor.. kadın en son çareyi çocuk yapmakta buluyor ve bir erkek çocuğu dünyaya getiriyor ama buda çare olmuyor çünkü adam oğlunu kabul bile etmiyor elinden uttup gezdirmiyor ateşler içindeki çocuğu hastaneye götürmüyor… 9 yıl geçiyor ve adam evi en sonunda terkediyor ve başkasına gidiyor eşini mahkemeye veriyor… bu arada kadının halini düşünün.. derken bu kadına birisi yaklaşıyor ona kadın olduğunu hatırlatıyor onunla ilgileniyor kadının hayatındaki bütün boşlukları dolduruyor.. sizce bu kadının boşanmadan duygusal olarak biriyle yaklaşması yanlış mı??