Kendimi inşa etmek zor artık.Gök-delendim, kum yığını oluverdim.Güneşi kendime yakın bildim?Yağmuru ıslattım da indim.Yokluğumun kaçıncı günü?kaç asır geçti aynada orijinalimi görmeyeli?bir tek gün, sadece bir gün ..beş yıla denk geliyorsa terazinin kefesinde,,yaşım kaç etti çözemedim !Mutlulukların ipoteği kalkmıyorsa hesaplarda..alın çizgisinin göbeğinden bıçak mı bilemeli,var ise eşitliği, payda sıfıra düşmemeli..ve ellerimde dördün gizemi ! alabildiğine derinliği..ahh’ların neresine eklenmeli?Eklense de,,ip inceldiği yerden kopar mı anne,,sevgiler incelir mi yıllar geçtikçe?İnceltilmiş bir hayat mı benimkisi..koşup,Hangi baba omzuna gözlerimi dökmeli?Gelinliğimin yüzüne,,,yüz süren kahpe ecel mi?Soluk almayıp sade vermenin yüzü hürmetine,sensiz başı boş yatağımda siyah kuşaklı düğün,kimsesiz bir kör-düğüm mü koynuna girip seviştiğim?Kıyılara vurdum sandık emsali,Kilitli,göremeyen denizlere saklı güzelliğim !Dudaklarım buselere kısır ,,farzet beterim.hangi çağdan kalma,,yetilerimden sürgün edilmişliğim?tarih aradım bin güzdüzlük gecede,fi-den az berideyare gelmiş , serden geçmiş…kırmızı ayakkabıları ile mağarada yürüyen komik bir karikatürde‘Kahven sevgimli olsun değil mi ?’ yazan baloncuk olup uçuvermiş.…Kendimi inşa etmek zor artık.Yitirilmiş olan bir ben kadar toprak.