sivilcelerimle arkadaş olmaya çalıştığım yıllardı…“resmî ce” diye zorlama espri yaptığım yıllar…seher şeniz’in hafta sonu gazetesini şenlendirdiği dönemler… arabesk bir müzik eşliğinde çıktı kıpkırmızı halılar döşenmiş sahneye…yüzünde en ufak bir mimik yoktu.ben mi? kime ne!sonrasını hatırlamıyorum.emel sayın mı çıktı, sahne çöktü de ben altında mı kaldım, altın kaç liraydı? ne? niye?öyle işte! ıshtar yok muydu o vakit?!not: “seviye” ayarı sonuna kadar yapılmıştır.
yorumlar
🙂
Şimdi migros oldu..Anılarının üzerine..:)
Sırada mektep var sanırım..:)
süper ayarlı bir yazı olmuş yaslamanın sonunu merak ettiğimden hızlıca okudum:)o günleri anımsadımbizi tehlike gibi görmeyip kadınlar hamanına sokmaları ile ilgili bir yazı da sizin kaleminizden iyi okunur sanırım.
alâ…
çok keyifli bir yazı olmuş,tebrikler.
ben heyecanla mektebi bekliyorum 🙂
gelmek üzere!
seher şeniz