Puslu bir şehirdeyim.Kendime yaklaştığım, kıyıdan uzaklaştığım bir denizdeyim.Ben terk ettim tüm limanları,dinmek bilmeyen bir sesleniş oldu yüreğimdeki “acılar”onlar git dediler de, gittim.Savurdum kendimi hasret çektiklerimden uzağa,yeniden “bana” rastlamak için.Ve işte yine bu şehirdeyim.Kimselerin beni bıraktığı yerde kalmadımMeçhule giden gemilere tanıklık ettim,Hani yaşadığın bir insanı anlamak değil de,anladığın bir insanı yaşamak gibi..

Fırtına dindi mi ki içimde?Bu rüzgarlara yön veren ben değil miydim?Ve o rüzgarlara karışıp gelmediniz mi bana hüzünlerim?!Davetsiz misafirlerim!Kartopu misali büyüdükçe büyümeyi düşünüyorsunuz.Bastığım her toprakta yeniden yeşermek istiyorsunuz.Bağırmak istiyorum, sesimi boğuyorsunuz.Sizin yüzünüzden.Ürkek adımlarla yürür oldum “yeni baştan”larda kesişen her yoldaSizin yüzünüzden.Biliyorum boğacak bu kederli yanımı öbür yarım.Bir yerlere gömülecek yüreğimde ölen insanlarım..Gittikçe çoğalacak gülümsediğim anlarım.Benim yüzümden..