Bu isteksizlik, boşvermişlik ile nereye kadar yaşanabilir diye düşünüyorum. Sanırım eşek kuyruğu gibi ne uzar ne kısalırım. Hayallerimde neler vardı ve şimdi ne yapıyorum? Yok olmayı kabul mu ediyorum? Sanırım bunu kaldıramam. Eminim savaşmaktan kaçtığımı, pes ettiğimi düşünüyorsunuz ama ben topla tüfekle saldırmaya gidiyorum. Bu gidişim bir kaçış değil, çocuksu hayaller hiç değil. Kendim olmaya gidiyorum. Lütfen gözyaşlarınızı dökmeyin artık,gittiğimde sizi mutlu görmeyince huzurlu mu olabiliyorum sanıyorsunuz? Madem kendi çabamla yenmeliyim hayatı, neden bu gözyaşı? Sizi seviyorum, hepinizi. Bu sefer yenik düşmemeliyim gözyaşınıza. Kendim olmak istiyorsam, hedeflerime odaklanmalıyım, gitmeliyim. Gözlerimi kapattığımda kendimi gördüğüm yer, her geçen gün daha da bulanıklaşıyor. İyice göremez olmadan ulaşmalıyım. Mutlu olun, çok mutlu olun, haydi gülümseyin artık, bakın, övünün, gurur duyun. Başınız dik olsun. Kendinize çok iyi bakın. SİZİ HALA ÇOK SEVİYORUM.