Bu isteksizlik, boşvermişlik ile nereye kadar yaşanabilir diye düşünüyorum. Sanırım eşek kuyruğu gibi ne uzar ne kısalırım. Hayallerimde neler vardı ve şimdi ne yapıyorum? Yok olmayı kabul mu ediyorum? Sanırım bunu kaldıramam. Eminim savaşmaktan kaçtığımı, pes ettiğimi düşünüyorsunuz ama ben topla tüfekle saldırmaya gidiyorum. Bu gidişim bir kaçış değil, çocuksu hayaller hiç değil. Kendim olmaya gidiyorum. Lütfen gözyaşlarınızı dökmeyin artık,
Gönlüme hergün bir gül dikiyorum senin için
adını sevgi bahçesi koydum
görünmez duvarlar ördüm her yana
kapında sıralansa da bülbüller
sen bir beni görürsün
sakın seni hapsettim sanma
sevgi hangi gönülde kalır zaraki
kalırsa gönüllü kalır
tedirginligim korkudan çaresizlikten
hazan zamanı geldiyse ne gelir elden
Gül ile bülbülün hikâyesi. Bir aşk hikâyesi. Bir değil bütün aşıkların hikayesi. Vuslata eremeyenlerin, sevip de kavuşamayanların hikâyesi. Sevdalarından yanıp kavrulanların ve sevgili yolunda heder ettiği ömrünü dudaklarında bir tebessümle taçlandıranların hikâyesi. Belki sinesinde kalp taşıyanların, belki duygu ve düşünceleri akla hayale sığmayan
yüce insanların hikâyesi. Belki, belki, bütün insanlığın hikâyesi.
Günlerden bir gün bülbül yükseklerden uçarken bulutların arsında keyfini, sefasını sürerken bir koku duyar. Bu koku başını döndürür, beynini bulandırır adeta bülbül sarhoş olur. O günden sonra gözü bir şey göremez o minicik gagasından ince ezgiler çıkmaz. Kulağı duymaz olur ve gagasından çıkan hep yanık nağmelerdir. O kokunun sahibine görmeden öyle vurulur ki bir dirhem sinesini kor yumağı haline gelir. Yandıkça yanar, yandıkça yanar daha yanmak ister.
İzmit vapur iskelesindeyim, Vakit, çok uzaktaki yükseltilerin gölge gölge üzerime geldiği bir an. Bedenimde ise hafiften bir titreme, kaçmak mı… Nereye?
Sahilin ortalarında bir bank ilişiyor gözüme, ve ardından elimdeki sigara paketi. Martıların balık eğlencesine kendini kaptırmış yaşlı amcadan yaktığım sigarayla banka geçiyorum. Oturur oturmaz karşı tarafa takılıyor gözüm; üstte dağın ufuk çizgisi, altta ise denizin kıyı çizgisi. İki çizgi arasında binalar ve o binalardaki insanlar. Ya ben, ben hangi çizgiler arasındayım?
Zincirlere vurulmuş küçük demir direkler, ardlarındaki kararan su yığını ve o suyun üzerindeki halatlarla iskeleye kelepçelenmiş vapur… Hepsinde bir parça durgunluk, suskunluk… Benim yüreğimde ise, sessiz bir çığlık!
Cumhurbaşkanı Abdullah Gül Twitter‘a adım attı. Abdullah Gül’ün üyeliği yeni olmasına rağmen 9 binin üzerinde Twitter kullancısı kendisini takip ediyor. Gül ise “Yoğunluğumdan dolayı kimseyi twitter’a ekleyemiyorum ama ileride bu mümkün olabilir.” diyerek twitter’ta kalıcı olacağının bilgisini verdi.
Twitter’la ilgilenen bir ekibi olduğunu da ileten Gül, bilgisi dahilinde onlarında bilgi verebileceklerini söyledi. Herkese olmasa da büyük bir çoğunluğun sorularına cevap verebileceğini söyleyen Gül, ancak akşamüstleri twitter’a girebileceğini aktardı.
bir çocuk gibi
korkuyorum dikenden
en çok da gül’den
tuttuğumda kanatıyor ama nefesim kesiliyor
çocuk gibi canım yanıyor
ağlıyorum her defasında
hem cemre düşmüş gönlüme
hem kışları yaşamaktayım kendi yüreğimde.
hem filizlenen dallarım var
hem üşüyorum.
bilindik buzdan kaleler mi
toprağın ilk yeşermesi mi bilmiyorum
ama
paketinin içinden ilk defa çıkan bembeyaz bir seccade gibi eğilmek secde etmek istiyor bir yanı yüreğimin
bir yanı da bembeyaz yeri kalmayan müsvedde bir defter gibi yakmak istiyor
belkide yakılmak…
külleri de söyler miydi aşk aşk diye ??
küllerim de söyler miydi aşk aşk diye??
Beylerde azdı yolundan,
Bilmez ki yoksul halinden,
Bülbül eder ahu figan,
Hasret ile yandı bu can,
Aşkın oku taştan geçer,
Aşka düşen baştan geçer,
Gönlünden çıkar kini,
Kin tutanın olmaz dini,
Gül Muhammed’in teri,
Bülbül onun yaşı,
Gönül gözü görmezse,
Baş gözü de görmez,
Gelen geçer, konargöçer,
Okumaktran mana ne,
Okuyan kişi hakkı bilmek,
Mahir olan, zor işi başarmak,
Hakkı bilen söylemez yalan.
Bir şebnem düşer gül yaprağına
Boynunu büker çiğdem
Bir sızı gelir saplanır akşamın sırtına
Ayrılık dediğin anda
Mercan kırmızı bir ateş topu
Birikir yüzümün çizgisinde
Soldukça solar bakışım
Tazelendikçe tazelenir yokluğun
Her şiirde o kanlı çatışma
Her şarkıda o hain pusu
Ve her sokak başında keser önümü
Yokluğunun kâbusu
Bugün binbir emekle hazırlanan , çok faydalı bir şeyle ilgili şeyler okudum, daha önceden de bilgim vardı birazcık, ancak burada sanki daha önce rastlamış gibiydim, okumuş gibiydim, aradım taradım bulamadım demek başka yerden hatırlıyormuşum kanısına vardım. Bazen oluyor öyle bir konu için o hafifte vardı veya kesin yazılmıştır diye düşünüyorum bakıyorum yok, yada arayıp bulamıyorum sonradan çıkıyor.
Bahsettiğim şey gül yağı, 1 kilo elde etmek için yaklaşık 3500 kilo gül kullanılan,bazı parfümlerin ana maddesi,bu alanın en pahalı ürünlerinden biri olan, gül yağı. Gül yağı soluk sarı renge sahip, keskin ve kokulu bir sıvıdır geraniol ve sitronellol içerir.
Kurşuna dizilir ya sözler bazen,
bembeyaz bir tual, kapkara hayallerle resim edilir,
silip atılan aşk kırıntılarında,
hatıralar bir deprem enkazı gibi yerlebir..
Susmak çözüm olsa keşke, yada söylemek herşeyi;
belirsizlik en beter yara aslında, kabuk tutamama misali,
düşünmek gel-git’leri, bozmak bu düzeni,
dokunup acıttıgın bu koyu mavi umutlarıma
Gül kurusu günler kaldı şimdi elimde……….
