Güzel bir yaz gecesiydi yada milyonlarca yıldız güzel olacak diye bizi kandırmıştı o süslü ışıklarıyla. Gece 3 sularında birisi beni sarstı uyandım kimse yoktu balkondan baktığımda karşı apartmandan da bakanların dışında. Fakat halen birisi beni sarsıyordu. Korkmamıştım ne olduğunu anlayamamamdan dolayı. Sonra bağırdım. Sesim yoktu şaşırdım tekrar denedim. Bu kadar gürültü nerden geliyordu ve neden hala ayakta durmakta güçlük çekiyordum? Kendi sesimden yoksundum…———————————————————————————————————12 yaşımdaydım. Daha çok küçüktüm dünya gibi. Güzel bir hayatım olduğunu hatırlıyorum güzel bir anne ve baba. Bir de güzel bir kardeş. Hiç bozulmayacakmış gibi geliyordu hep böyle sürüp gidecek… sonra babam iş seyahatlerine çıkmaya başladı. İşleri iyiydi her şey yolunda gidiyordu…———————————————————————————————————Annemi gördüm kapının kenarında gel diye bağırıyordu. Sesini duyamıyordum ama anlıyordum. Gittim yanına ablam ve ben kollarının arasındaydı ablam korkmuştu ben ise şaşırıyordum kötü olan ne olabilirdi ki?———————————————————————————————————Bir gün babamın geldiğini hatırlıyorum annemle babam uzun bir sohbet etmişlerdi ablam soba deliğinden dinliyordu sesleri ben hiçbir şey anlamıyordum bende dinledim ama o kadar karışık geliyordu ki anlayamıyordum… sonra babam gidiyorum ben dedi…———————————————————————————————————Annem şahadet getirmeye başlamıştı. Oda korkmuştu. Annemin hiç korktuğunu görmemiştim ablam ise karanlıktan korkardı ama benim yanımda değil onun da korkusunu anlayamamıştım. Sonra birden bire bizi sarsan şey durdu. Sevinmedim durduğuna neden olduğunu anlamadığım için…———————————————————————————————————Babam evden çıktı giderken sinirliydi anlayamıyordum neden sinirli olduğunu elini asansöre vurdu eli kanıyordu. Üzüldüm ama şaka gibiydi sanki dökülen kan değildi. Hiç acıyormuş gibi durmuyordu… ve sonra bindi asansöre ve gitti.———————————————————————————————————Annem gidiyoruz dedi birden kapının eşiğinden çıktık dış kapınınkine geldik bir sürü komşumuzu gördüm hepsi dışarı çıkmışlardı sözleşmiş gibi şaşırdım…———————————————————————————————————Sonra akşam oldu herkes sessizdi bana bir şeyler anlatmıyorlar diyordum kendi kendime. Soruyordum ama bir şey yok diyorlardı. Gittim televizyon izlemeye başladım balkonun kapısı açıktı ve herkes televizyon izliyordu. Çıktım balkona baktım yıldızlar gecenin güzel olacağını söylüyorlardı o muhteşem parıltılarıyla…———————————————————————————————————Giderken annem kapıyı kilitlemeyi unutmadı her zaman yaptığı gibi yalnız ablam ne yapıyorsun anne gel gidiyoruz dedi. Kilitli olmazsa hırsızlar girer diye düşündüm ama annem zaten bunu biliyordu bende bir şey demedim. Aşağıya indik.———————————————————————————————————Yıldızları keyifle izledikten sonra tekrar kanepeye geçtim annemle ablam beraber yatıyorlardı bende televizyon izlerken uyuya kalmışım.———————————————————————————————————Bir baktım mucize gibiydi herkes aynı anda dışarıya çıkmıştı. Çok şaşırdım ama sormadım neden diye. Gittik çimenlerin üzerine yattık ablam ben ve annem. Babam geldi ardından aldı beni amcamlara ziyarete gittik.———————————————————————————————————Gece 3 sularında birisi beni sarstı uyandım kimse yoktu balkondan baktığımda karşı apartmandan da bakanların dışında. Fakat halen birisi beni sarsıyordu…———————————————————————————————————Giderken çok garip bir şey gördüm bazı evler yoktu sadece duvarları vardı. İşte o zaman büyüdüm ben. Birden bire her şeyi anladım. Bu olan mucize değil felaketti ağlayan insanlar kaybettiklerine ağlıyordu peki ya amcam ? evleri sağlamdı sevindim. Her yerde sesimi duyan var mı diye bağıranlar vardı bilmiyordum ilerde o kelimeyi duyduğumda bu kadar acıtacağını. Sonra babamı düşündüm. Ve keşke dedim, keşke baba bu gece o kadınla beraber olacağına bizim yanımızda olsaydın… ileride bu kadar çok şeyi değiştireceğini bilmeden… artık 12 yaşımda değildim bir gecede büyümüştüm işte bu mucizeydi…