Aylardır bu son sigaram deyip duruyorum.Bırakacağımdan değil ya söylenmek maksadım.Kendimin değişebileceğine inanmak.Türlü yalanlarla olmuyormuş meğer 3 gün 5 gün sonra yine ağızda yerini alıyormuş meret.Ben ona karşı dürüst olmalıyım ki galiba onu bırakamayacağım.Oda bana karşı dürüst ki herhalde kararım netleşene kadar ağzımdan düşmeyecek.Sigaranın bana tek öğrettiği elbette bu değil.Reklamlarda yapılan o sigaranın zararları adlı programlar tamamen yalan aslında, bana kalırsa sigaranın insana yaptığı en büyük kötülük esaret.Konu ölümse eğer zaten daha doğarken zehirleniyoruz yaşamla beraber,bu zehirle belki 100 yıl belki 70 yıl belkide daha az yaşayacağız.Fakat esaret bambaşka bir şey sürekli ihtiyacını duyduğun keyif olmaktan çıkıp içmeyince beynini kemiren bir esaret bu.Bırakmayı denemeden kimse bunun farkına varamaz.Deneyen de bırakma süreci içinde aslında kendisinin ne kadar zavallı olduğunun anlaması pek kolaydır. Kafanız tüm gün nikotin paketlerinde, söylenen her şey beyine uğramadan geçip gider bir halde debelenip durursunuz.Arada kendinize gülebilirsiniz bile şahsen öyle yaptım.Kendini güçlü iradeli sanan ben sürekli beynimi tırmalayan bu durumu kafamdan atamadığım için bolca güldüm kendime benim için durum sağlıklı yaşamdan çıkıp tamamen bir savaşa dönüşmüştü belkide kendi irademle olan en büyük savaşım olabilirdi bu.3 senenin paket paket sigarasını 1 anda def edecektim hayatımdan.Nikotin bantları sakızları terapiler elbette aklımdan geçmedi değil.Fakat bu tam bir zafer olmazdı benim için.O nedenle kendim savaştım ve yenildim.Başardığına inananları değil gerçekten başaranları içtenlikle tebrik ediyorum bu yazımda,fakat söylenmesi gereken bir kaç söz daha var bana kalırsa.Herhangi bir şeye boyun eğmekten nefret eden ben bile ki ne çetin dostluklar ne insanlar sildim attım etrafımdan bu kara dostu silip atamadım.Demek ki sigara kadar hiç kimseye değer verememişim onuda anladım.