Yaklaşık altı aydır sigara içmiyorum,zaman zaman öylesine canım istiyor ki tırnaklarımı yememek, birşeyleri kemirmemek için kendimi zor tutuyorum fakat bu kez daha önce ki onlarca denememin aksine, haftasonları lokomotif misali fösür fösür içtiğim nargileleri saymazsak,istikrarlı bir grafik çizdiğimi söyleyebilrim,iki defa yeniden içmeye çok yaklaştım sadece kibriti kağıda sürtmekti yapacağım hamle ve yaptım da kibriti yaktım sigara çoktan dudaklarımda ki yerini almıştı fakat ateşi sigaraya yaklaştırırken beynimde anafora kapılmış çöp parçaları misali onlarca düşünce dönmeye
başladı son kez kendime bunu gerçekten yapmak isteyip istemediğimi sordum ve,evet bu sigarayı muhakkak yakmalıydım dumanını hissetmeliydim cigerlerimde,beynimde,eklem yerlerimin çözüldüğünü hissetmeliydim hayat anlamlanmalıydı bir an, kahve daha lezzetli olmalıydı,manzara daha güzel,daha az öfkelenmeliydim siyasetçilere,allahım yakmalıyım bu sigaraya herşey bu ateşte ve bu sigarada herşeyin çözümü bu ikisinin birleştiği noktada tanrımm ölüyorummmmm…
