Biliyormusun her gün birbirinin aynı. Sabah uyanış 15 dakikada hazırlanış, evden çıkış, 10 dakika durağa yürüyüş, 10 dakika iş yerine varış. Hiç şaşmıyor. Akşamüstleri 6’da işten çıkış, eve varış, bir kaç lokma istemeden birşeyler atıştırma, hiçbir şey yapmama isteği, internetin başına geçiş ve senin gelmeni bekleyiş süreci. Bazen sevdiğim dizilere bile göz ucuyla şöyle bir bakış ama kapatış. Seyretmeyi istememek. Taksim’de dolanmayı istememek.. Kimseyle buluşmayı, gezmeyi istememek, gidebildiği yere kadar gitsin deyip ekebildiğince ekmek insanları. Bazen farklı durumların ortaya çıkması, şofbenin bozulması, tamirci çağıracak zamanlamayı tutturamamak, 3-4 gün yıkanamadan pasaklı pasaklı oturmak ve ‘şimdi o burda olsaydı, yardımıma koşardı’ demek içimden, telefonun ucundan senin duyulan sesin ve ‘bak oradayken bilemedin değerimi’ deyişin, bu şakanın gerçekçilik payı, senin beni aslında kırmak istememen ama benim aslında doğruları söylüyor olduğunu bilmem.. Pişmanlık haykırışları içimdeki, yapılan hatalar yüzünden. Belki de bunlar yüzünden sabahların köründe kalkıp seninle konuşmalar, saatler geçirmek bilgisayarın başında gözlerim çapaklı çapaklı, sırf yüzünü görebilmek için.. Defter tutmak, her geçen güne çizik atmak, kendimi avutmak, kabul ediyorum, kandırmak. Hala bir işim olmasına ve para kazanmama sevinmek çünkü sebebini bilmediğim halde yatırım yapmaya çalışmam..Aslında kendime bile itiraf edemediğim ikimize dair gelecek beklentileri için para biriktirişim ama asıl bunu SANA hiç söyleyememem.. Belki kızarsın, belki hayallerime katılmazsın diye ama belki söylesem bir bütün olacağız hayallerimin içinde.. Ama biraz daha zaman geçsin. Sen biraz daha dünyaya hükmeden ülkede, herşeye gülen çekik gözlülerin arasında,hayat pahalılığının ortasında, az harcamalıyım derken hergün 15-20 dolar harca ve fast food çocuğu ol, ben de burada sensizliğin anlamını daha bir anlayayım ve hatalarımdan dersler alayım, işte o zaman belkide ortak noktada buluşup birlikte hayal kuracağız.Ve belkide bize bu gerekiyordu..Birbirimizi özlemek..Belkide tek ciddi sorunumuz buydu..İnsan sorunları aşar, günler geçer ve biz kendi gerçeğimizi buluruz, bizim için DOĞRU olanı anlarız ve bu sefer vazgeçmeyiz..Gereken tek şey zaman..