Çocukluğumun en eğlenceli oyunudur renkli istop.Mahalledeki bütün çocuklar çember olup ne çok eğlenirdik. Hele de söylediğimiz abuk sabuk renklere ne kadar gülerdik.Şimdi sokaklara bakıyorum da ne istop var, ne de yerde çizili duran seksek. Bizim seksek çizgimiz yerde hep hazır olurdu. Okuldan çaldığımız tebeşirlere ne çok sevinirdik. (Renkli getiren olunca onu ödüllendirirdik) Apartmanın merdivenlerinde evcilik oynardık. (Bütün oynucaklar çıkardı evlerimizden) Onları biz dağıtır yine biz toplardık:) Kimse kızıp, şikayet etmezdi. Şimdi apartmanınızda kaç kişiyi tanıyorsunuz? Ya da kaç çocuk birbiriyle arkadaş?Hele bir gün hiç unutmam renkli istop oynuyoruz yine ve kardeşim küçük olduğundan onu oyuna almadık. Zavallı yavrucak git sen cansıkıntısından karınca yuvalarıyla oyna. Her yerini karıncalar sarmasın mı!!! Dört gün benek benek gezdi:) Karıncalar alerjiye sebebiyet vermişti vücudunda. O günden sonra onu da almak zorunda kalmıştık oyunlara :)O günler çok eğlenceli ve güzeldi. Şimdi ise bilgisayar var. Eğer evde iki çocuk varsa seyredin kıyameti. Gömülüp başına saatlerce konuşmaz, yemek yemez oldu çocuklar.Biz bilgisayarla büyümedik ama yine her şeyi araştırabilme olanağımız vardı. Araştırırdık,okurduk. Ödevleri googleden bulup, okumadan print etmezdik. Cilt cilt ansiklopedileri karıştırırdık:)Şimdi aileler korkudan çocuklarını gözlerinin önünden ayırmıyorlar. Evler arasında bile yer yok. Güvenlik sorunu var. Ama yine de çok abartılmamalı diye düşünüyorum. Çocukların hayatı ev ve okuldan ibaret olmamalı diye düşünüyorum.Sizce bu bir gelişim mi?