bildirgec.org

Adam : Yanımdayken sana tek bir söz bulamazken, uzağımdayken her şeyimi sana anlatıyor olmam ne tuhaf.. Kadın : Bunun sebebi ben miyim yoksa sen mi? Adam : Uzak olduğunda sebebin sen olduğunu söyleyebilirim ama yakınıma geldiğinde sebep bana dönüşüyor. Kadın : öyleyse bu senin yakınındayken benim sana dönüştüğüm ama uzağındayken senin tamamen kendine dönüştüğün anlamına geliyor. Ben sen olabilir miyim? Adam : Sen benim tarafımdan defalarca yaratılmış mucizevi bir kelebeksin. Ama her defasında bir öncekinden kısa sürüyor ömrün. Kadın : Yani her defasında daha uzağına düşüyorum ve daha fazla konuşuyorsun kendi kendinle. Adam : Daha kolay anlaşıyorum kendi senimle. Kadın : Onun benden farkı ne? Adam : O beni dinlerken kendini karıştırmıyor. Yerini ve anlamını biliyor ve onu asla yitirmiyor… Kadın : Oysa ben yerimi bilmiyorum. Senin için ne anlama geldiğimi, benim için neden emek harcadığını yada beni sevip sevmediğini… Adam : Dinle bak uzak diyaloglarımızdan birinde şöyle geçiyor… Ben : Sana karşı adına sevgi diyebileceğim duygularım var ama benim de daha önce tanıdığım bir sevgi formu değil bu Sen :… Ben : Ne olduğunu anlatamam ama ne olmadığını söyleyebilirim. Sen :… Ben : Aşk değil bu, hayranlık değil, tutku değil, herhangi bir beklentisi olmayan, her şeyi olduğu gibi kabul eden, pişmanlık yada suçluluk duymayan ama fazla bir çaba göstermeyen bir sevgi. Sen :… Ben : Rutin bir şekilde damlayan su damlaları gibi vücudun herhangi bir yerinde; bir damar aniden atmaya başlar ya “tıp tıp- tıp tıp” öyle bir şey kalbinDE atmadığımı biliyorsun o damarın, yeri de sağ göğsümle, boyun çukuruma doğru hayali bir çizgi attığını düşünürsen tam ortasına düşüyor. Attıkça ona dokunma ve dokundukça oranın yanmasına sebep oluyor. Sen :… Ben : Bana dokunup dokunmaman değil sorun. Aslında varlığını bu kadar nedensiz ve belirtisiz bir noktada olmam canımı yakıyor. Sana dokundukça da dokunmadıkça da canını yaktığımı biliyorum. Benden neden nefret etmiyorsun? Sen :… Ben : Benden neden nefret etmiyorsun?….

!!!!!!!!!!