Sinirliysen,birine kızıp üzüldüysen,birileri yüzünden diplerde sürünüyorsan ölmek istersin,ölümle cezalandırmak istersin insanları.Öldüğünde kıymetini anlasınlar ve içlerinde onlar da ölsünler,dibi boylasınlar istersin.İkinci tekil şahısa konuşuyorum…Bilmiyorum kaç kişi daha benim kadar manyak,kaç kişi daha karşısındakini cezalandırmak için ölmek istiyor.Belki de bu bir ceza değil,belki ölme isteğinin ta kendisi.Asıl olan da ölmek zaten.Ne için,kimin için olduğunun ne önemi var ki…Tekrar bilmiyorum demek geliyor içimden…Bilmiyorum bu ruhsal bir sorun mu…Her insanın sinirlendiğinde,sevdiklerine ceza vermek istediğinde bu şekilde kafasında kurup kurmadığından haberdar değilim.Boşluktayım,denizin dibini boylamak ve boğulmak istiyorum,zaten kendi oksijensiz kalmış boşluğumda boğulmaya yüz tutmuşken.Martin Eden geliyor aklıma…bir zamanlar severdim kitap okumayı,kaybederdim kitaplar arasında kendimi.Artık okuyamıyorum.Tozlu sayfalar arasında birşeyler aramaya çalışmak anlamsız gelmeye başladı.Mutlu sonlara hasret ben birtek Martin Eden’ı seviyor.Yakındı o bana…Mutlu olmaya çabalayan,sonunda hayatın anlamsız,dumanlı boşluğunda kendini yok etmeye karar veren karakter.Haklıydı…Yaşamaya değmezdi kiBu hayatHep sıkıcıydı…İçinde yaşanılanlar bayat
yorumlar
aman diyim bi delilik yapma gece gecesabah ola hayrola demişler
başkasına ceza olsun diye öldürmez insan kendini. intihar, iki olasılıktan biri doğruysa, gayet bencilce bir şeydir. kişiseldir yani. ötekisi doğruysa, hem suç hem de ceza olursun aynı anda. yani bu, aslında daha da kişisel oluyor.ayrıca kitap okuyamıyorsan, yazıyorsun ya işte. kızdığın, kızgınlığın hakkında değil miydi bu yazı mesela? rahatlamadın mı sonunda? yazmak, içini dökmektir. içini dökmek rasgele yan yana gelmiş iki kelime değildir. cidden içinde ne varsa dökülüyor kağıda. kağıtın sorunu oluyor artık olay. ben intihar eden kağıt görmedim şu ana kadar.velhasıl dök içini kağıda, rahatla. intiharsa dursun bir kenarda. daha bunu düşünecek yılların var.(tecrübe konuşuyor bu arada) fazla a’lı uyaklı gibi oldu; istemeden oldu.
Yapma suuguurcan, ölüm ucuz yol, ölüm tercih edilebilir. Ben de çok üstüne kafa yordum. Psikoloji de savunma mekanizmalarına pek hakim olamasam da konunun başlıkları genel olarak şuydu:bastırma (içine atma)bahane bulma (soruna mantık bulma)başkasına yansıtma (kendinde olan bir olumsuz özelliği başkasında gösterme)telafi etme (bedensel özürlü birinin çok iyi avukat olması)yüceltme (çocuğu olmayan bir bayanın kreşte çalışması)karşıt tepki gösterme (hırsızlık yapan birinin hırsızlığı kötülemesi)özdeşim kurma (özenme)hayal kurma (ben :)kaçma (sorunları görmemezlikten gelme)yön değiştirme (babasından azar işiten bir çocuğun kardeşini dövmesi)kendine yöneltme (tuttuğu takım yenilince başını duvara vurma)gerileme (seviyesizleşme)yadsımapollyannabelli ki bunlar kafi değil senin için. hayatı kenara itiyorsun. ben banyo yapıp yatarım genelde. Sana da tavsiye ederim;)
evet evet, sen narsistsin.
Ah! Öldüğünde cezalanacak olsalar… İnsanın kanım canım dediği insanların acısı bile yitip gidiyor kısa zamanda. Öldüğünde daha değerli olmayacağını anlayacak kadar uzun yaşaman dileğiyle…
öldüğünle kalırsın.eşşeklik etme,hayata sarılmalısın
ölürsen eğer duş alamazsın, park taburesinde oturamazsın, doğum gününü kutlayamazsın, gemileri göremezsin, sevişemezsin, sence bütün bunları terketmeğe değer mi ölüm:
herkese tek tek tek tesekkür ediyorum yorumlar icin.yok yok hayattayim daha arkadaslar.öyle bir an geldi gecti yine gelir mi bilmiyorum…bossout üzdün benii:( girecektim aslinda hic uyumadim dogru düzgün ama anlamsiz geldi internete baglanmak o an.bi ses ver de rahat uyuyalim yazmissin ya ben bunu yakinimdan beklerken beni hic tanimayan biri diyor bunu…attigin üc mesaj bile yasamaya deger belki de…yakinlarim misil misil uyuyorsa ben aci cekerken beni bu zamana kadar hic tanimamis birinden böyle sözler duymak bir yandan insanin icini yakiyor bir yandan da mutlu ediyor.sonuc:felaket duygulandiriyor ve aglatiyor:'(@buddhala sen de sagol varol emi…yazdiklarin gercekten güzel.öyle yapabilsem keske her zaman.o zaman belki de pek sorun kalmaz.sözün özü hayati fazla salllamamak öyle degil mi?@soulinlimbo tesekkür ederim evet bencilce ama geliyor iste bir anda keske gelmese:(@kopanisti haklisin onlari yapamam belki ama mutsuzken sevismenin bir mantigi var mi ki??:(@akoni sen de sagol…evet aynen dogru söylemissin.öldügümle kalirim.bak kimsenin umrunda miyim hayir degilim.ölsem de kimsenin umrunda olmicam…birsey degismeyecek yani.@redorack sana da Allah uzun ömürler versin.cok yasa iyi yasa.tesekkür ederim.@cliciax sen de sagol.Hepinize uzun ömürler insallah…Aslinda planimi kurmustum…arkamdan sunu yapti da böylece kendini öldürdü demesinler istiyordum.sadece bir kisinin anlayacagi bir sekilde ölmek istiyordum ölürsem.düsündüm tasindim bütün gece.daha yeni ehliyet aldim.arabayla kaza yapiim dedim böyle cok büyük bi kaza olsun ki yasamiyim diye düsündüm.ama bu yazdiklarinizi okuyunca birazcik olsun yasama hevesi geliyor insana.sevgilerimle
Çaresizlik.Güçsüzlük.Bizler herşey yolunda gidiyorsa eğer,kendimizi güçlü zannederiz.Oysa ki hayatımızda gelişen olaylartamamiyle bizim elimizde değildir.Bir kaza, bir ölüm, bir pişmanlık,bir terkedilmişlik,bir yalnızlık,…İşte o zaman gerçeği anlarız.Verilen rolleri oynayan bir oyuncuyuz hepimiz.Buna bazen kadercilik yakıştırmasıyla karşı çıkanlar var.Sınırlarını bilmek insanı üzmüyor aslında.Herşeye hazır oluyorsun.Üzülürken de sevinirken de sınırlara dikkat ediyorsun.Kahkaha da yok ağlamak da.Kimileri duygularını olduğu gibi yaşamak ve hissetmek ister.Eğer her istediğin oluyorsa bu iyi.Ama kedi hep kaymak yalamaz.Herşeye hazır olmak insanı oldukça güçlü bir iradeye vekişiliğe kavuşturuyor.Bu psikoloji insanın ruhsal yapısını sağlamlaştırıyor ve güçlendiriyor.Bne de birkaç kez bunu düşündüm.Bir kez de kesin karar verdim.Burada yazmak kolaydır…Gel, sen bir de hisset!Bu sıkıntılı günlerinde kendini daha iyi tanımakve daha güçlü bir insan olmak için çaba içine girebilirsin.Bu zor, ama imkansız değil.başardığında sonuçlara şaşırabilirsin!Evet sana sağlam iradeli ve güçlü kişiliklibir yaşam diliyorum.Tabii ki anlamlı ve değerli bir yaşam…
bence kendini ispatlama çabası dikkat çekme ve diğerleri ne çabuk vazgeçtin hayattan tabi hazıra alıştınız sen ve senin gibiler döt hafiften sıkıştımı ver bunalıma adam istiklal savaşında ne ortamlarda yaşamış yine inadına yaşamış sen ve senin gibiler yok o terketti yok, bu iş böyle gitmiyor yok kimlik bunalımı yok genetik hiçlik falan gibi rahatlıktan uydurulan bir sürü problem çıkarıyorsunuz durduk yere ekmeğinde ol çalış bak birşeyler hazır gelmesin önüne birşeylerin mücadelesini verdikten sonra elde et yinede ölmek istiyorsan sık kafana bas git reklam manşet yapma
estağfirullah sugurcanyahu denk geldi demek.tamda bir kabustan uyandıydım öle sarhoş sarhoş dolanıyodum evde; kaşe ceketim ben birde yemyeşil bir vadi hatırlıyom kabus bunun neresinde bende anlamadım??, dilim damağıma yapışmıs uyandıydım…bakınırkene amanın dedim intihar vakası! bu yaşlarda mukayet olmalı insanlar birbirine sahip çıkmalı, varlığını hissettirmeli falan filantepkisel ani(bazıları bunu çok iyi bilir:)) reaksiyonla dizi verdim kelimeleri boncuk gibin:))) ne mutlu bize ne mutlu sanayorumları okurkende kimse üstüne alınmasın şey geldi aklımahani kemal sunal minarenin tepesine çıkıpta türkü söylüyor ya kıyıdan köşeden minareden atlaaa gell …(kemal sunal sensin burada)alttakilerde dur atlama diye bağırıyorlar “rahmetli” kurbanın olan oğlum ..un yiyem(deborahh) atlama diyorahalide cevresinde toplanmış minarenin…ilyas salman “kesin atlar bu diyor” çevredekiler sus ulan şom ağızlı …venk diyorlar ya(clicia bacı)koptuydum wallasahne aynı oyuncular farklı hehehe:)))daha iyiyiz inşallah.
saol sevgili bossout…iyiyim iste nasil olsun…geceleri sevmiyorum.bi yatincada yataktan cikmak istemiyorum,günes görmek istemiyorum,hep uyusak keske.öyle gecinip gidiyoruz iste.arasira ben de görürüm öle rüyalar etkiler insani.altinda birsey arariz hep.tam da bana denk gelmissin..dagilmissindir..kötü tesadüf
Ölmek çok önemli. Ölmek hayatın içinde. Ölmek hayatın bir parçası. Farkında olmadan neredeyse mutlu ölebilmek için yaşıyoruz. Yaşamlarımızı ölümler üzerine kuruyoruz farkında olmadan. Kendi mutluluklarımızı başkalarının mutsuzlukları üzerine kuruyoruz. Öldürdükçe çoğalıyor, cesetler kadar saygın kılıyoruz varlığımızı. İyi de nereden geliyor bu sihir. Ölümün önemi öldükten sonra dünyevi hayata geri dönemeyecek olmamızda değil bir daha tekrarlanamayacak olmasında saklıdır.Düşünsenize, EN FAZLA KAÇ KERE ÖLEBİLİRSİNİZ?
Ben biliyorum zez :)) ama söylemem size
Hizli yasa genc ol cesedin yakisikli-gizel ciksinehehe (: