Ben bugün buna inandım..Kendi kendime de kanıtlarımı sundum.Neye mi?Aylardır ve toplamında koca bir yıldır bu sitede bazen romantik, bazen hüzünlü, bazen duygusal ama genellikle karamsar ve mutsuz yazılar yazan( ama nedense beğenilen) ben, son 1 aydır 1 ya da 2 tane yazı yazmışım. Hatta yazılardan biri delilerle ilgili. Ne aşk ,ne meşk. Ne gözyaşı, ne hüzün. Diyeceksiniz şimdi e ne güzel artık mutsuz yazılar yok, tamam ama o mutsuz yazılar nedense en tutulanlar oluyor..Son 1 aydır hiçbir şey yazamıyorum ben çünkü mutluyum, çünkü evlilik teklifi aldım, ve bütün ilham milham gitti.Ne tuhaf şeymiş yazmak dedim kendi kendime. Zorlayınca olmuyor zaten. Ama kendi kendimi haklı buldum çünkü geçen gün önemli kadın yazarlardan biri televizyondaki şovda şöyle bir laf etti: ‘iyi ki parçalanmış bir ailenin çocuğuyum. Bu benim yazar olmuş olmamı sağladı belkide. Mesleğimi buna borçluyum belki de’ ( bayan, boşanmaları ve parçalanmış aileleri savunmuyordu yanlış anlaşılmasın, sadece hayatına etkisini anlatıyordu ve olumlu bir yerinden ele almaya çalışıyordu)Ve ben de kendi tarafımdan bakınca görüyorum ki yazacak bir şey çıkmıyor mutluyken. Ya da başkaları benim gibi değil. Ya da bende bir tuhaflık var…Sevgilerimle..