Yitirilen yıllara, tüketilen sevgilere, soruyorum.Bitmeyecek sandığım, Harcanan anılara, soruyorum.Hesap ver. Ne oldu olacak, hesap ver.Yarami kim saracak, hesap ver. Acımı kim paylaşacak şimdi?Kim tutar yerini…?Hesap ver… Yasımı kim tutacak. Hesap ver.Avunmam hiç kimseyle şimdi.Söküp aldın benden yalanlarla hayatımı.Gidiyorsun şimdi hiç bir şey olmamış gibi.Çekip aldın benden nevar ne yok yaşadığım.Söyle bana bunu hak edecek ne yaptım?Çekip aldın sen kendini benden acımadan.Gidiyorsun rahat, gamsız ardına bakmadan.Kalmaz yerde inan kanayan göz yaşlarım.Söyle bana bunu hak edecek ne yaptım?HESAP VER…!Kendine gel artık Şahika…! Yine fiyasko bak gördün mü? Yine sevilmemissin, yine ruhunda ruhunu bulmamış kimse! Sen yine Pollyanna oluvermişsin farkına bile varmadan. Bu çirkinleştirilmiş dünyayı öğren, gör artık. Kötü rolünü sende bul artık. Sende tilki ol lütfen. Yada çıkarlarını düşün. Sende sinsi bir gülüş fırlat etrafına. Bunların, hayatın olmazsa olmazları olduğunu fark et artık. Yoksa herzaman işte aynen böyle tüylerin canını acıtacak.Öyle bir diken diken olacak ki, nefes almaya mecalin kalmayacak. Kalbin sığmayacak göğsüne hep ağzından çıkacakmış sanıp boğazını düğümleyeceksin. Sonra tarifsiz bir yanma olacak gözlerinde, o acıyla önünü göremeden yaşayıp gideceksin…!