ÖLÜMÜ İSTEYEN ADAM
E-Posta ile bana ulaşan ve MSN’ lerine beni ekleyen dostlarımızla çok güzel diyaloglarımız oluyor.Dün iletişim kurduğum bir dostum MSN’ sine ; “Kaybetmekten çok korkuyorum” diye yazmış. Kaybetmekten korktuğu şeyi sordum, kendisine. Sevdiklerimi kaybetmekten çok korkuyorum, dedi.
Bu cevap üzerine kendisini tebrik ettim. Ne güzel dedim, kaybetmekten korktuğunuz sevdikleriniz var. Sevdiklerinizi kaybetmemek için onların kıymetini bilin. Sevdiklerinizi ihmal etmeyin.
Biliyorsunuz işte beni, kendi tarzımca cümleler kurdum. Sevmeye ve sevilmeye dair edebiyat yaptım. Ancak tüm sözlerim üzerine verdiği cevap beni şok etti: Çok sevdiğim bir canı dün akşam kaybettim, dedi. Sevdiği ölmüştü.
Şok oldum. Nasıl mahcup oldum, sormayın… Sustum kaldım öyle. Ölüm karşısında söylenecek söz yoktu.Başınız sağolsun, diyebildim sadece…
Uzun bir sessizlikten sonra şimdi sizlerle paylaşacağım söyleyeceklerimi. Niyetim keyfinizi kaçırmak, rahatınızı bozmak değil. Bir yaşam gerçeğine dair duygularımı paylaşmak gayretim…
Büyüklerden duydum, erenlerden öğrendim, bilenlerden bildim: Ölüm kötü bir şey değildir aslında.
Mevlana der ki: Başka alemden ölerek, doğduk dünyaya. Bu dünyada öldüğümüzde başka bir aleme doğmuş oluruz aslında… Doğum ölümdür,ölüm doğumdur gerçekte…
Ölüm güzel insanlar için güzel bir şeydir Can! Ölüm sonrası gerçekten sevenler, yine kavuşacaklardır birbirlerine, bilir misin?
Ölümü ister mi insan? Ölümden kaçsa kurtulur mu insan? Güzel bir ölümü hak edecek kadar iyi bir insan değilim ama, ben ölümü arzulayan bir insanım, dedim…
Onca yaşama sevincime, dünya mutluluğuma, umutlarıma , hedeflerime ve varlığıma rağmen, bunu istiyorum, biliyor musunuz?
yorumlar
ooy oy.tam benlik konu..
@kerem, orası kaçınılmaz son.. aslında nasıl yaşarsam geç gidebilirim hesabı yapılmalı…
ay kerem koca koca adamlar bunları mı konuşuyorsunuz yahu. liseli kız gibi. hadi konuştun bize niye aktarıyorsun.yanıt olarak vereceğin teşekküre şimdiden rica ederim diyorum.
İlgi ve katkılarınız için teşekkür ederim :))
Hep korkularla yaşamaktansa, atın kendinizi damdan. İnsan ölmek için değil yaşamak için yaşamalı. Ölüm geldiğinde bir kez ölünür, hergün ölümü düşünen hergün ölür, zaten ölmüşştür…Bu sıralar “hafif”‘i ölüm sarmış, ölüm üzerine felsefeler üretilmekte. Bir şeyden korkmakla elde edilecek bir şey göremiyorum. Yaşamı sevmek, doğayı sevmek, insanı sevmek varken üretilen düşüncelere şaşmamak elde değil. Vayy “hafif’im vayy! Ölü toprağı serpilmiş üzerine…
şiştimmmm……
Ölümden korkuyorum diyen olmadı ki yaramaz!Bilakis yazının ana düşüncesi ölümden korkmayın… :))Okumadan mı yazılara yorum yapıyorsunuz?Başladı yine birileri tahammülsüzlüğe :)))
Ey insanlar ! sizler sanıyorsunuz ki ölüm hayatın sonudur ama bilmiyorsunuz ki; asıl olan sizin yaşadığınız hayatın bir rüyadan ibaret olup, öldüğünüz zaman uyandığınızdır….ölümden nedense hep insanoğlu korkmuşdur yada korkutulmuşdur desek daha doğru olur.kim bilir öldükden sonrada hayatımız (ruhumuz) devam ediyordur. bilemeyiz???yada ölümden sonra asıl huzura kavuşuyoruzdur.kim bilir?mevlana ne güsel demiş!!!
vardır vardııııır…:) olmamı..
:))
evet,çook. Kötü mü oldu?
Kaybetmekten korkuyorum kaybolmalıyım ama nala:)))
🙂 kaybolmalıyım…
korksanda korkmasan da başına gelecek ki :))
Bu Can kardeş şizofrene sarıyo Keremx demedi deme ,fazla kendi kendine konuşmaya başladı ,korkuları ve panikleri arttı aman dikkat!
doktora veya dosta ihtiyacı var mıdır?