Kuru bir yaprak buldum bugün, kendiliğinden dağıldı ellerimde..Kaç gece sarhoş olmuşum sevişmeden önce,kaç gece sarılmışım, karanlık gölgelerine..Kaç kez boşalmış ruhum, yine senle doldurmuşum, sayamıyorum.Kaç kez kendime geldiğimde sensizlik tokadıyla bayılmışım.Rüyalarım siyah beyaz benim, sadece sen kırmızısın.Boyadım seni, siyahsın artık..Ruhumu boşluğa bıraktım..Yükseklik korkum geçti birden.Uçacağıma inanmazdım, konamıyorum şimdi..Senden uzak kalacağıma nefessizliği tercih ederdim, adresi ben de bilmiyorum bugün..Ben ne vurgunda öldüm, ne kazada..Onların adı var, benim adım yokSensizlikte yok oldum..Hissetmemeyi istemezdim hiç, kötü değilmiş meğer. Yaralarım kapandı birden.Şiir yazmıyorum,şarkı söylemiyorum artık..Derinliğimde kayboldum şimdi, niye istemişim ki seni.En iyi ressam benim, kendime sevda çizmişim..Sen bensiz yaşarken, bir terzinin dükkanında kendime çaresizlik biçmişim..Bir sürü güzel çaresizliklerim var şimdi..Ödülüm sensizlik, iyi duruyor üzerimde..Bir beden var, ama yürek sesi duyulmuyor artık.Hey, resmini çekiyorlar, gülümse bana, gülümse tüm yapmacıklığınla hayata..Elde kalan onlar olacak. ”Çok mutlu” desinler..Her resimde en çok ben gülüyorum artık..Yanıma mı geleceksin, arada bir istasyon mu var..Boşversene..
yorumlar
pbk, bu yazını çok beğendim, kendi tandansın içinde en güzel yazılarndan biri bence…
Suiza, duygu yüklü hallerime tercüman oluyorsun herzamanÇatıkkaş; beğenmedin mi yoksa cümlemi..Teşekkürler arkadaşlar..
Ne şimdi bu şaka mı*Şiir yazmıyorum,şarkı söylemiyorum artık..Yazmamalısın da…Büyük hata…
Duvarları yumrukla, geçer hırsın..
hahahahahahahaÇok kötüydü kabul et…Eleştirdiğin konularda daha daha başarılı isen söz söyleme hakkını kullan…Başaramıyorsan kapa çeneni ve kır kalemini…Hırs ve sana yapıcam güldürme beni…VeHırslanan sensin eleştirilerini eserden çok şahsa indirgeyecek kadar…
Boşversene..
Çook güldüm beyaaa böyle kötü bir örnek görmemiştim yakın zamanda…Bu arada etiketlerde çok kötü…Boşverdim sen en iyisi hep yaz…Gülümserim daha ne:))Hadi Boşversene hahahahaa…
Beğenmemek değil…Beni biraz sarstı o cümle.Başka başka çağrışımlar işte 🙂
bayıldımmmmmmmm! pbk
Senin her kelimen sarsıyor beni, Çatıkkaş:)Sevindim, Kharis..
güzel çok hoş olmuş bence:)
bulduğun yaprak kendiliğinden ellerinde dağılacaksa, bulduğun yerde neden dağılmamış diye sormak istiyorum…yoksa, yoksa dağılmasına senin ellrin mi sebep olmuş ha ne dersin…eğer öyle ise keşke ellerine almasaydın dağıtmasaydın
Doğru söze ne denir..
Ellerine sağlıkk,çok güzel
woww diyorum 🙂
Teşekkürler arkadaşlar..:))
kendimi buldum bu satırda. o zaman tüm polyannalara armağan olsun…
Güzel bir yazı, teşekkürler..
çok etkileyici…
En çok neresi ?
en çok burayı sevdim.
Ben deDerinliğimde kayboldum şimdi, niye istemişim ki seni.Burayı yazarken fena olmuştum..
Neresi neresi diye sorulur mu?Her satır bütüne aittir.Bana bir vakitler sorulan çok abes bir soruyu hatırlattı ” En çok neremi beğeniyorsun?”itiraf edeyim yanıtlamamıştım.delirmişti.
Banu Alkan dinlediğinizi bilmiyordum, İvan..”Neresi” diye sorabilirim ben.. Yazarken, bazı yerlerde kalbim daha hızlı atar, gözüm dolar, ”işte o an” derim..Yazımın canı vardır, okuyanı ordan vurur..Bunları hissetmek zor olabilir senin için, duygu insanı olmak gerekir, hassas ve ince olmak gerekir..
Evet haklı olabilirsiniz.yazıların can’ı olduğunu unutmuşum.”Beni candan usandırdı cefadan yar usanmaz mı?melekler yandı ahımdan muradım şem’i yanmaz mı?”
”Değilim ben sana mâil sen ettin aklımı zâil.Bana ta’neyleyen gaafil seni görgeç utanmaz mı?”Heh şöyle kapılalım duygu seline..Dediklerimi boşver, bırak yazılarımın ruhuna kendini, ağlamak istersen ağla, kimse göremez..