Ankaradaydım.akşam üstüydü.dostumla birlikte….İstanbulun kalabalığında boğuluyordum…atla gel .özledim zaten. ikimizede iyi gelir dediatladım…Ankaradaydım.Akşam üstüydü.telefonum çaldı…-evleniyorum-hayırlı olsun-bunu beklemiyordum-neydi beklediğin???-beni hiç anlamadın……iş arkadaşımdı.hiç hoşlanmamıştım ilk karşılaşmada.kendini beğenmişti.bende öyleydim.anlaşamazdık…aylar geçtiutana sıkıla benden hoşlandığını söyledi.güldüm.ben hoşlanmıyorum nolucak dedimsustu…gülümsüyordumçıktı….mutluydum.çünkü aşık olmuştum ilk karşılaşmada hoşlanmadığım adama.aşık olmuştum ilgisine,ela gözlerine.o herkesin gözdesi,istediğini istediği zaman elde eden adam pervaneydi yanımda.şimdi beni sevdiğini söylüyordu…bunu kullanmalıydım…içimdeki şeytan daha fazla kırbaçla bu aşkı diyordu.yeter bende istiyorum dedikçe devam etmemi söylüyordu durma devam et…durmuyordum……gözgöze bile gelmiyorduk artık.bakmıyordu yüzüme.bense en umursamaz tavırlarla en mutlu maskemi takıyordum.neden acı çektiriyordum ona? kendime?gerçekten beni inandırmasınımı istiyordum bu aşka…ya sandığım gibi değilse?ya geçerse?ya temenni giderse?eğer öyleyse doğru yoldaydım.devam etmeliydim.günler geçiyordu.ben işten çıkıyordum o geliyordu,o çıkınca ben teslim alıyordum.kader kimden yanaydı bilmiyordum.tahmin edebiliyordum ama benden değildi…2 ay 16 gün geçti…odamda bir notbekleyeceğim seni.git uyu önce.dinlen yorulmuşsundur.16:00’da hastanenin önündeki cafede.gözlerine bakmayı çok özlediğimi söylemek için.bekleyeceğim seni……radyoda bir şarkı….söyle buldunmu aradığın aşkı söyleyoksa yalnızmısın sen yine…yalnızdım…gururum,yersiz kibirim,nedendi bu aşkı bunca zaman erteleyişim?şimdi gitmeyi çok isterken gidersem gururumu yarı yolda bırakıp ona haksızlık etmeyecekmiydim?ya gitmezsem,kendime yapacağım haksızlıktan öte ne olacaktı?bir soru yumağı kafamda…napıcaktım?çıktım odadan.evdeyim.duş aldım.uzandım.uyuyamadım.kalktım bişeyler atıştırdım.biraz okudum.kafam başka yerdeydi okuduğumu anlayamadım.yorgundum zorlada olsa uyumalıydım…12:00 gibi uyuyakaldım.tam 15:30’da uyandım.lanet olsun.daha hazırlanıcam…çok güzel olmalıyım.ne giyeceğim?trafikte var.offff…bi dakika ya gidiyormuyum?…evet hazırım.nerde arabanın anahtarı?hah burdaymış.bu elbise olmuşmu ya?çok mu süslendim meraklılar gibi..?offf hadi çık geç kalıyosun ela……saat 17:00gitmişmidir?cafedeyim…oturuyor:)-merhabagülümsüyor…-hoşgeldinbekleyeceğim dediğin için,ayıp olmasın diye ne söyleyeceksen söyle çok vaktim yok gibi hazırladığım cümleler aklıma bile gelmiyor…gülümsüyorum.-hoşbulduk…2 yıl geçiyor aradan mütemadiyen mutluyuz.evlenmek istiyor.kızımız olur hem(çocukları çok sevdiğini biliyorum)-eee bişey söylemeyecek misin?bende istiyorum ama susuyorum.gururdan değil bu kez çaresizliktenbeni sevdiğinden artık emin olduğum güzel,sağlıklı kalbine seni daha çok seven delik kalbim evet diyemiyor…susuyorum…3ay daha geçiyor.hastayım.arada soluğum kesiliyor.kalbimdeki defektten sızan kirli kan bu aşkı kirletiyor.ritmi bozuk seyredecek bu sevdanın belli.elimden hiçbirşey gelmiyor…ilişkimiz zaman zaman soluk bile alamıyor..ne kadar aptalmışım.gururuma yenilmesem,onu daha çok görecek,ela gözlerine daha çok bakacak,ellerini daha çok tutacaktım…beraber daha çok film izleyecek,ona daha çok hediye alacaktım…o bana daha çok gül verecekti.kırmızı…kıpkırmızı……kadınlar işte gül ver de derdi gülümseyerek.ne yani ben seviyorum diyemi alıyosun derdim dudaklarımı büzerek.sarılırdı.şaka yapıyorum.mutlu olduğunu görmek hoşuma gidiyor.bu yüzden alıyorum gülleri gülüme,hep gülsün mutlu olsun diye…sarılırdım.birgün kopacağımı bilerek…düşünmeyi erteleyerek……cerrahi tedavi gerek,böyle devam edemezsin diyor bir hekim arkadaşım.umursamıyorum….aramış.9kez.duymamışım.zaten artık duymamalıyım.akşam olunca eve geldi-merak ettim neden açmıyorsun?içeri alıyorumnerden başlamalı,ne saçmalamalıyım bilmiyorum-ben…ben yanılmışım.affet beni.yeterince sevmiyor,istemiyormuşum seni(!)-şakamı bu?-daha fazla uzatmayalım lütfen?çok sıkıldım zaten(!)(bakamıyorum gözlerine,bir daha asla bakamayacağımı bilsemde)…ertesi gün hastaneden ilişiğimi kesiyorum.istanbula yerleşiyorum.soluğum zaman zaman kesiliyor.aşk zaten soluk alamıyor…başka başka doktorlara gidiyorum…yeni yeni tanılar ekleniyor defektimin sağına,bir üst köşesine,yanına…cerrahi tedavi sonuç vermeyebilir,daha kötü olabilirsin diyorlar.ilaçlarla devam etsem aktivitelerim yavaşlıyor,ilaç yetmiyor…hem ameliyat olmasam böyle çocuğumda olmazki…bana,aşkıma yetmeyen kalbim çocuğuma yürekten çarpmazki……arada arıyor bazen açmıyorum…zaten genelde sarhoş.canımı yakan sözler sarfediyor.umursamaz davranıyorum.kapatıp saatlerce ağlıyorum……zaman iyi bir ilaç değilmiş.uyutmuşlar bizi.biz de zaman zaman inanıvermişiz.ben o zamanda aldandım…ingiltereye gittim.tedavi oldum.iyiyim tam anlamıyla olamasamda…tus’u kazandım.ortak arkadaşlarımız var.o da kazanmış.kader gariptir alay eder gibi ben kardiyolojiyi kazanıyorum.o ise çocuğu….istanbuldayım.telefonum çalıyor.dostum.berrin-atla gel özledim zaten.ikimizede iyi gelir…atlıyorum….Ankaradaydım.akşam üstüydü.telefonum çalıyor…-evleniyorum-hayırlı olsun…kapatıyorum…kalbimdeki defekt kapandı.aşkta yok artık.nedenmi yazdım?radyodaki şarkı hatırlatıı…söyle buldunmu aradığın aşkı söyle,yoksa yalnızmısın sen yine…