Öyle çok şeyimi kaybettim ki hayatta şimdi de seni kaybetmek istemiyorum. Kaybetmemek için uğraştım ama beceremedim. Ben beceriksizin biriyim demiştim ama sana sen inanmamıştın. Bak gördün mü nasıl da sözümün eri çıktım. Ben anlamıyorum bu işlerden ve hiçbir zaman da anlayamayacağım sanırım.Ama kışlık hazırlık yapmaktan iyi anlarım. Mesela kırmızıbiberi alır haşlarım içine de sarımsak koyarım. Kavanoza da zeytinyağı doldururum. Kışın seninle birlikte bunu yemeyi hayal ederim. Hayali bile doyururdu beni ama seninle aç kalmayı sensiz hayalinle doymaya tercih ederdim. Bir şarkı geldi aklıma “hani verdiğin sözler, hani ellerin nerde, hani huzur bulduğum.” diye devam ediyor işte.Kırmızıbiber de istemem, kış gelsin de istemem. Sen yokken ne gelirse gelsin ya da ne gelmezse gelmesin ne fark eder ki.Huzurumdun sen benim. Bilmem hiç bunu hissettin mi? Hissetmemişsen suçlu benim. Kahve de içmem artık. Hele şiir hiç okumam. Müzik de dinlemem artık. Seni hatırlatan ne varsa çıkarırım hayatımdan ama bir seni çıkaramam bunu öğrendiğin gün gel bana. Hiç soru sormam.