Doktorlarla görüşüp en iyi yöntemin yüzüklü mü yoksa klasik yöntemle yapılanı mı diye öğrenmeye çalışıyordum. Bu arada her gün eve anneanneme gelen doktor ile sohbetimiz olaya son verdi.“Evde sünnet olacak oğlan mı var, ben onunla bir görüşeyim” dedi.Nasıl başardıysa oğlumu ikna etti ve “birkaç saat sonra geri geleceğim anestezi uzmanını ve gerekli olan malzeme çantamı alıp döneceğim” dedi.Hepimiz bir tarafa koşturduk, bu kadar aceleye geleceği planda yoktu. İşin en zor kısmı oğlumu sünnet olmaya ikna edebilmekti ve bu başarılmıştı. Artık durmak yoktu.Olay yerinden uzaklaştırılmaya çalışılıyordum. Bazı nedenlerim vardı. Uzağında kalamıyordum. Operasyon başlayana kadar sürekli ona sarılıp,“hemen bitecek, hiç canın acımayacak, iğneden önce bile uyuşturucu sprey sıkacak, ne olduğunu anlamayacaksın, kurtulacağız şu fazlalıktan, hadi anneciğim güçlü olmalısın, duanı oku o esnada başka bir şey düşünme, ben hep yanında olacağım, hadi aşkım güçlü ol” diyerek hem oğlumu hem kendimi teskin etmeye çalışıyordum. Teyzesi bir kenarda ağlayıp duruyor, anneanne şaşkın sağa sola gidiyor ne yaptığını o da bilmiyor. Prensesim ise abisine ne olduğunu anlamaya çalışıyor.Operasyon başladı. Doktor, anestezi uzmanına “iki seferde keseceğiz” dedi. Bu ne demek ya diyemedim, oğlum endişelenir diye sustum ama ben çok endişelendim. Haklı bir sebep varmış iki seferde kesmeyi düşünmelerinin ama bunu daha sonra öğrendim. Bu arada iki sefer de değil, üç seferde kesildi. Bu da haklı bir sebepten dolayı oldu. O an bunları kavrayamıyor insan ilk kez bir sünnete tanık oluyorum ve o çocuk benim oğlum. Buna can mı dayanır?Oğlum sabırsızlanıyor üç sefer olması işin süresini uzattığından dolayı sürekli kendini kasıyor. Elleri ile kendini yırtıyor gibi yaptığını gördükçe benim içim yırtılıyor.Hadi aşkım duanı oku diyorum. “anne ben okuyamıyorum sen okur musun “ diyor. Onun yerine ben okuyorum ve daha önceden arkasına hemen âmin diyen oğlumdan ses yok. Neden sonra aklına geliyor ve âmin diyor. Kendimi kötü hissediyorum oradan çıkıp odanın önünde kendimi yavaşça yere bırakıyorum. Kendimdeyim ya da değilim, ben de bilmiyorum. Doktor masa lambasını tutacak biri var mı diye sesleniyor. Bu sesle kendimi topluyorum. Oğlumun bana ihtiyacı var hadi kızım kendine gel ayağa kalk diyorum. Lambayı tuttum. Olaya odaklandım ve koptum. Annem ve kız kardeşim beni yerden kaldırıp yatağıma götürmüşler ondan sonrası yok bende.Uzunca bir süre kendimi bilmeden kalmışım kendime geldiğimde oğlum ne oldu diye yataktan fırladım. Oğlumu gördüm ama ona dokunamadan tekrar bayılmışım…Anne olmak ne kadar zor Anne, anne olunca anladım. O anları hatırladıkça hep soğuk terler döküyorum şu an bile.
Kendime geldim oğluma koştum yine;• Çok acıdı mı aşkım?• Evet, çok acıdı.• Geçti Bir tanem, bak bitti artık, kurtulduk, keşke deden, dayın ve baban da görebilseydi senin nasıl cesur durduğunu ve erkek olduğunu.• Anne bu doktoru bir daha görmek istemiyorum.• Yavrum ama pansumana gelecek o zamanlar idare etmelisin.• O gelmesin sen yap.• Aşkım ben ne anlarım pansumandan, ilkini doktor amcan yapsın ben o zaman öğrenirim sonrasında hep ben yaparım olur mu?• Tamam, o zaman ama hemen öğren.• İyi ki kardeşin kız olarak doğmuş yoksa bedenim ikinci bir sünnet olayını taşıyamazdı.
yorumlar
benzer bir deneyimi birkaç gün önce yeğenimle yaşadım. lale gibi açtılar pipiyi. bizimkisi doktora değil ama sünnetten sonra giydiği dona kıl. 🙂
kıyamam ben böyle olaylarda onların çektiği acıya dayanamam.bir de acımayacak diye kandırıyorlar:(acımaz olur mu hiç!
hayırlı olsun, yüzüklüyü doktorlar pek tavsiye etmiyor oysa yüzüklü olup hemen ayağa kalkanlar var.biraz bu bana yüzüklüyü bir doktor buldu diye diğerlerinin çekememesi gibi geliyor.
geçmiş olsun, çok mu acımış:(
geçmiş olsun hem de hepinize, inşallah damatlığını da görürsünüz.
geçmiş olsun, acil şifa diliyorum.anneler için çok zor bir olay, okurken bile etkilendim:(
sonunda kurtulmuşsunuz, geçmiş olsun inşallah.sünnet mevsimi gelince bu telaşı birçok anne yaşıyordur sanırım.anne olmak zor.
erkekliğe adım atmak kolay değil tabii ki, şimdiki imkanlar daha iyi deniliyor ama konu ile iilgili hiç bilgim yok.geçmiş olsun annesi.
geçmiş olsun ve hayırlı olsun.
çok geçmiş olsun, ben de oğlumun sünnetinde sizin gibiydim.
Sünnette yanınızda olmasını istediklerinin olmaması nedeni ile yaşadığın hüzün ve annelik duyguların ile dayanmak zorunda olduğun o acı sahnelerin sıkıntısını paylaşıyorum.Geçmiş olsun, hayırlı olsun.
geçmiş olsun hiç kıyamam.
hayırlı olsun darısı da damatlığına olsun.
uff:(, ama niçin bukadar telaşeye verdiniz oğlunuzu..keşke daha sakin olabilseydiniz..
geçmiş olsun.
tamamı ne oluyor ki?
damatlığı oluyordur yoksa tümden şey etmek olmuyor:)
açıklama yaptım muallakta bırakmışsın:)
geçmiş olsun sevgili ebru, allah askerlik ve damatlığını da görmenizi nasib etsin…Ben bu işlerin bebekken yapılması taraftarıyım, inanın böylesi hem aile hem çocuk için çok daha rahat oluyor…
ebru’cum canım çok geçmişler olsun..Allah damat olduğu günleride göstersin…yazıyı okurken senin duygularını o kadar derinden hissettim ki ..yüzüm acı çeker gibi bir şekle girmiş:)..karşımda kızım anne biyerin mi ağrıyor diye sordu…ah o analık duygusu yok mu…onu sadece anne olanlar anlayabilir…bazen anne olmak iyi bişeymi kötü bişey mi karar veremiyorum
anne olmak bir kadın için dünyadaki en güzel duygudur ancak bir o kadar da zordur.özellikle de bütün hayatını çocuklarına adamış olan anneler için ve eğer çocukları engelli ise bu annelerin işi en zor olanıdır.annelik çok güzeldir.
geçmiş olsun @ebru’cuğum, umarım en kısa zaman dilimde iyileşir..erkek bebeklerin eğer ki sünnet edilmeleri gerekiyorsa doğduğu zaman olmalı diye düşünüyorum.. büyümelerini beklememek lazım..
büyüdükçe zor oluyor bu konuda bende aynısını düşünüyorum.
küçükken bilmiyorlar olayı ve çişini rahatça yapıyor o nedenle de iyileşmesi daha kolay oluyor.büyükler ise acıyacağını bildiklerinden çişlerini tutuyor ve bu da iyileşme sürecini geciktiriyor.
şeker hastası olduğu için sünneti yapılamayan bir genç olduğunu duyunca çok üzüldüm.bu tip olayları da hesaba katarak erken yaş sünnetleri her zaman en iyi sonucu verir.
çok acımış Aşkımın canı, kıyamam ben.Anne olmak böyle bir durum işte yapılması gereken bir olay var ama buna bile yürek dayanmıyor.İyi ki ömürlerinde bir kere sünnet oluyorlar ya kadınların doğum yapması gibi onlar da buna benzer bie kaç kez olmak zorunda kalsalardı ne olcaktı:)Daha güzel günlerini görmek nasip olsun inşallah.
acımaz mı hiç:((
sanki acısını hatırlamış gibi söylediniz:))
:))
erkeklik için küçük ama dünya için büyük bir adımdır sünnet:)