bildirgec.org

Paylaşmak istedim şair demişken, affınıza sığınarak..Neredesin, aşkım?O küçük bahçede misin?Seni annesini seven bebekler gibi seven çiçeklerini suladığın?Yoksa o küçük odanda mısın, bir sunakta masumiyetini büyüttüğünBenim ruhuma ve kalbime kurban etmek için?Ya da belki kitaplarının arasındasınİnsanlığın bilgeliğinin ürünlerini topluyorsunTanrıların bilgeliğinden öylesine zenginken.Neredesin, eşim, ruhum?Tapınakta benim için dualar mı okuyorsun?Yoksa çayırlarda doğaya mı sesleniyorsunArzularının ve düşlerinin cennetindeYa da belki bitkinliğin evlerindesin,Kırgın gönülleri avutuyorsunKendi tatlılığınla,Ve cömertliğinle dolduruyorsun onların ellerini.Sen her yerdesin, çünkü sen, Tanrı’nın ruhusun,Ve bütün zamanlardasın,Çünkü sen zamandan da büyüksün ve zamandan da güçlüsün.Birleşmemizin gecelerini hatırlar mısınVe bizi bir hale gibi saran ruhunun ışığını?Ve ruhun nesnelerinin şarkılarını söyleyerekÜstümüzde dönüp duran aşkın meleklerini?Büyük dalların altında oturduğumuz günleri hatırlar mısınBizi sakınıp insanların bakışlarından gizleyen,Kaburgaların kalbin kutsal sırlarını gizlemesi gibiVe parmaklarımızın birbirine dolanmışken yürüdüğümüz patikaları ve bayırlarıBaşlarımızı bir yandan diğer yana çeviripKendimize bir sığınak arar gibi kendi içimizdeVeda etmeye geldiğim saati hatırlar mısın?kucaklamıştın beni ve Meryem’in öpüşüyle öpmüştün.O zaman anlamıştım, dudaklar kucaklaştığındaDilin bilmediği kutsal sırları söylerler.Bir öpücük, bir iç çekişin başlangıcı oldu,Tanrı’nın balçığa üfleyip deİnsanı yaratması gibi.Bu iç çekiş ruhlar yöresine bizden önce gittiİkiz ruhlarımızınşanını müjdeleyerek.Ve orada kalacakBiz onunla sonsuzlukta buluşana dek.Tekrar öptün beni ve kucakladın,Şöyle dedin gözlerinden akan yaşlarla;”Aslında topraktan bedenler bilinmeyeni arzular,Ve çoğu zaman dünyevi amaçlardan ayrılır.Ve bütün ruhlar aşkın ellerinin güvenliğinde kalır,Ölüm gelipte onları Tanrı’ya götürene kadar.Git artık, sevgilim, çünkü hayat, seni kendi elçisi yaptı,Git ve boyun eğ ona.Güzel bir kadındır o, ona boyun eğenlere izin verirNeşenin berrak havuzundan kana kana içmek için.Senin aşkın bekleyen bir güvey oldu bana,Ve senin hatıran, sonsuz bir düğün.”Sakin gecede uyanık mısınGönlümün çarpıntılarını ve en gizli düşünceleriniSana doğru taşıyanBir esinti bekleyerek?Yoksa kendi genç aşkının resmine mi bakıyorsun?O resim gibisi çizilmedi bir daha.Çünkü senin varlığınla sevindiren dünün yüzündeHüzün taşıdı onun gölgesiniVe senin güzelliğinin gözlerinden akan yaşlarla kutsandı.Neredesin, sevdiğim?Okyanusun ötesinden çağrımı ve inlemelerimi duyuyor musun?Güçsüzlüğümü ve kırılan gururumu görüyormusun?Ve sabrımı ve dayanmamı anlıyor musun?Hiç bir şey yok mu ruhların boşluğundaÖlen birinin son nefesini taşıyacak?Gizli kıyıların ruhları arasında birisi yok muHasta bir aşığın yakarmalarını duyacak?Neredesin, sevdiğim?Beni karanlık sardıVe zafer kazandı yas.Gülümse havaya ki, tekrar canlanayım;Solu ki ruhuma, yaşayayım…Neredesin sevgili, nerede…?Ah! Aşk ne kadar büyükVe ne kadar küçülttü beni!Halil Cibran