Hani bazen beyniniz uyuşur ya düşünmekten….Birbiriyle alakasız binlerce şey ard arda gelir de yorar sizi…Delirecek gibi olursunuz…Hangisiyle uğraşmalı bilemezsiniz…İşte öyleyim bugün. Kırk tilki dolanıyor kafamda. Kırkı da birbirinden sinir!Aklıma sabah sabah gelen ilk şey – ben de anlamadım nedendir- uzun zamandır fasıl-rakı keyfi yapmadığım oldu…Sonra en son fasıl dinlerken sevdiğim adamın karşımda oturduğu geldi bir de aklıma…Şimdi uzakta ya, sevmedim bunu hatırlamayı…Geçiştirdim çabuk çabuk..Sonra…Ne alakası var diyeceksiniz, biliyorum, ben de dedim…Sonra aklıma birden çocukken ne kadar çok öğretmen olmak istediğim geldi…İstemiştim ve oldum…Oldum da, şimdi de sıkıldım ben bu işten! Bu benim manyaklığım kabul ediyorum. Ben arsız, doyumsuz, maymun iştahlının tekiyim. Şimdi öğretmenlik yaptığım okula girmeyi vakti zamanında ne kadar çok düşlediğimi de düşündüm, utandım kendimden. Nankör çilek…Sonra aklıma yine alakasız bir anda küçükken sokakta bulduğumuz, biberon niyetine iğnesi çıkarılmış şırıngayla beslediğim ve sonra salak batu’nun üstüne yanlışlıkla basıp öldürdüğü henüz birkaç günlük olan kedicik geldi. Ağladım yine sahneyi hatırlayınca…Salağa “Batuuuu!!!!!” diye bağırmıştım bir de tam basarken! Sinir şey! İnsan adımını attığı yere bakmaz mı???Sonra bir de şu an üstünde oturduğum koltukları aslında hiç sevmediğim ve babam istedi diye almak gafletinde bulunduğum geldi…Kendime kızdım yine. Sevmiyorum ben bu yeşil tonunu! Ne halt etmeye aldım ki???Sonra bir gün anneme papatya topladığım ama annemin benim papatyalarımın yanı sıra bir de komşumuzun kızının O’na verdiği çiçekleri de benimkilerin yanına koyduğu ve O’na da sarılıp “Ah canım benim, teşekkür ederim” dediği gün annemi ne kadar kıskandığım ve bütün gün kadına nasıl eziyet ettiğim de geldi…Sonra dün gece izlediğim filme takıldı aklım…Ölümsüzlük pınarından içmiş bir ailenin hikayesiydi film. Baba hiç de memnun değildi ölümsüz olmaktan. “Bizimki yaşamak değil…” dedi küçük kıza.”Nehir kenarındaki kayalar gibiyiz…sadece varız, o kadar” dedi. Takıldı bu da aklıma, çok lazımmış gibi…Ölümsüzlük nasıl olurdu ki, diye…Sonra bir de bizim bakkaldan ramazan ramazan bira istemem ve bunun mahallede nasıl bir dedikodu olabileceği takıldı kafama…Yine istedim. Hem ramazan, hem de öğlen vakti…Neler diyorlardır benim için acaba?Sonra bir de evi toparlamam gerektiği ama canımın istemediği…Nefret ediyorum zorunluluklardan…Sonra çok sevdiğim eski bir arkadaşım geldi aklıma. Takıldım kaldım o konuda da…Ben suçsuzdum halbuki…Bana kızdı ama ben suçsuzdum. Onun erkek arkadaşı bana asıldı, ben hiçbirşey yapmadım…Üstelik çocuğu yolup attım bile…Ama bu olayı arkadaşıma anlatınca ben suçlu oldum..Suçum yok benim!!! Ne yapıyordur acaba şimdi? Nerededir? Kiminledir? Mutlu mudur?….Sonra son zamanlarda iki kilo aldığım geldi aklıma…Derhal vermem gereken iki kilo. İyi de niye hep böyle oluyor? Al ver! Sıkıldım ben bu işten! Nasıl diyet yapsam ki?…Sonra biranın yanına patates cipsi açtım bir kocaman paket…………Tazecikmiş…Sonra hayatımı düşündüm…Düşlediğim gibi mi oldu her şey? Hayır..Olmadı…Ama yine de mutluyum galiba…Sonra dördüncü birayı açıp bu yazıyı yazdım işte..Bu kadar.