bildirgec.org

http://www.aksam.com.tr/haber.asp?a=93447,6

Neredeyse Hepimiz yoksuluz..Bunu ben idda etmiyorum verilere dayanarak ( Türkiye Kamu-Sen geçen ay araştırma yaptırmış buna göre 4 kişilik ailenin en az 2242ytl kazanması gerekiyormuş geçinebilmek için ) ifade ediyorum.
Ama toplumsal dayanışmamız şükür etmek lazım hala dinamik.
Örnek verecek olursak İşten çıkarılan bir kişi eğer babası annesi sağ ise onların yanına yerleşerek en azından aç kalmıyor yani yaşamını zor zahmet sürdürüyor.
Dayanışma güzel ancak bu güzel ülkenin insanları bu kadar sefil yaşamamalı ama birey olarak fazlaca yapacak bir şeyimiz yok ..Birbirimize zor günlerde destek vermek dışında…
İnşallah bir gün herkesin eli ekmek tutar ve çağdaş yaşam kalitesine ulaşırız….

http://www.ekincaglar.com/coin/flash-tr.html

Metrodan çıkarken on yaşlarında bir çocuk gördüm. Okuldan çıkmış belli, elinde eskimiş bir iki kitap. Üstü yırtık, tozlu. Gördüğüm tablo acının resmi. Çocuk gofret dolabından bir şeyler alacak, ceplerini kurcalıyor telaşla.

Yanından geçip gidiyorum, dünyanın adaletsizliğine söverek.
O sırada sesleniyor ufaklık. ‘100 liran var mı abla? Karnım aç, onun için istiyorum, dilenci değilim.’ Tabi canım diyorum, tüm bozuklukları veriyorum, acımı da o noktada bırakmak isteyerek…

Bugün sokakta yürürken küçük bir kız gördüm, ağzında mızıkasıyla kafasını sallaya sallaya aynı ritimde çalıyor ve yanında taşıdığı karton kutuya da ‘performansına’ karşılık bozukluk bekliyordu. Yüzü gözü kir içinde olmasına rağmen çok sevimliydi. Etraftan geçenlerin pek umrunda olmasada çok hoşuma gitti onun bu dünyayı umursamaz hali. Yanına gidip konuştum biraz ama o konuşmadı pek. Kendisini kameraya almak istedim çalarken ama biraz utanarak ‘abi çekme yaaa’ deyince çekmedim. Toplumun bu objektif fobisi onada yansımıştı sanırım, belki de halinin görüntülenmesini istemiyordu. Kafasını sallayarak öyle bir çalıyorduki aslında çalmıyor küfrediyordu. Yoksulluğuna, yaşadığı koşullara, hayata, herşeye. Haklıydı. Ne zaman gerçekten birşeyler değişecek çok merak ediyorum. Son zamanlarda çok tartışılan o meşhur slogandan esinlenerek ‘hepimiz o küçük kızız’ desek, sokaklara dökülüp bağırsak haykırsak isyan etsek, hayatın gerçek gündemi bu siz nelerle uğraşıyorsunuz desek, hesap sorsak. Şu düzeni yıksak artık.

Bu sitedeki flash ı öncelikle izleyin. Daha sonra elinizdekilerin değerini daha iyi anlayacaksınız, emin olun. (Flash movie’i yapan: Ekin Çağlar)

Ülkemizde asgari tutarı 403 YTL iken, açlık sınırının 624 YTL olması ….. haberin devamı

Afrika’ya bakıp da kötünün kötüsü var deyip şükretmek mi gerek yoksa gelişmiş ülkelere bakıp hayıflanmak mı ?

“GERZEKLİK” SONRADAN EDİNİLEBİLİR.

Türkiye’de kaynağını bilmediğim çok ciddî bir ”gerzekleştirme ve çaresizleştirme” hareketi var. Portakalın, tahılların ve baklagillerin nerelerde yetiştiğini öğretmeye çalıştığımız gençlere daha önemli ilkeleri öğretmiyoruz. Bu yüzden hayat içinde yalpalayıp duruyorlar. Son zamanlarda gerek gençlerle gerek yetişkinlerle yaptığım sohbetlerde, ülkemizde bazı şeylerin ciddî anlamda öğretilmesi gerektiğine karar verdim. Aşağıda vereceğim ilkelerin doğuş yerleri farklı bilimsel veya sosyal alanlar olabilir. Fakat bu ilkeleri herhangi bir alanda çalışan herkesin öğrenmesine ve uygulaması gerektiğine bir eğitimci ve vatandaş olarak inanıyorum.

hayatını birilerini dolandırarak kazanan, cebine üç kuruş para girmesi için yapmadığı üçkağıt kalmayan bir adam earl.

son belediye seçimlerinde aday olan babasına yaptığı bir skandal onun seçimi kaybetmesine sebep olmuş. tabii bunun sonucunda earl’üde evinden uzaklaştırmış.

randy isminde bir erkek kardeşi var (benim en beğendiğim karakter) ama o da sırtını abisine yaslamış. hiç bir iş yapmıyor. abisinin ufak tefek dolandırıcılıklarına yardımcı oluyor sadece.