Dünyaya da sahip olsan sana kendini özel hissettirecek birisi yoksa hayatında, anlamsızlık denizinde kulaç atıyorsun demektir. Bu düşünce ile yola çıktığımda yaşamımı irdelemeye başladım. Neyim var neyim yok döktüm önüme, anlamlı mı anlamsız mı diye…Sahip olduğum her şeyin bir anlamı var elbet. Boşlukta mıyım, değilim ancak bunun sebebi hayatımda kendimi özel hissettirecek birinin var olacağına karşı taşıdığım umuttan dolayı… Yoksa yalnızlık, sadece “O”’a mahsus.Kimileri yalnız olmak kendi tercihim der ve sadece kendini kandırır. Yalnız yaşamayı kimse istemez ama şartlar ya da kendi bencillikleri yüzünden bunu başaramazlar.Yalnızlık benim tercihim diyenleri incelediğimde ve onları çözmeye çalıştığımda gördüm ki; hayatlarına birisi girene kadar kendilerini böyle savunuyorlar. Ne zaman ki artık onların da hayatında biri var, işte o zaman savundukları “yalnızlık benim tercihim” düşüncesini ilk karalayan onlar oluyor.Yalnızlık kimsenin tercihi değildir, mecburiyetidir. Vakit ise nakittir, bu bağlamda hayatımızdaki yalnızlığı terk etmenin yollarına bakalım, fikirleri ciddiye alalım…Sizin yalnız yaşamanızın bahanesi nedir?
yorumlar
ulaşım.
zenginlik..
benim bahanem zaman bulamamak:(
yalnız kalan kendine eziyet eder.
yalnızlık değil mi ki mecburi o zaman bahanesi ne ola ki? yalnızlık, ölüm aşk vs bunlar hep sonuçturlar ve sonuçlardan sonuç elde etmek hep beyhude kalmaya mahkum. yani yalnızlık benim tercihim diyen de aslında sizin tedkik ettiğiniz hadisenin hiç arama zahmetine girilmeden buluverilmiş saf hali gibi: tercihim bir zorunluluk. esas olan ne yalnızlık ne kalabalık; esasolan güçtür.yalnız ve güç biraraya gelebilirlerse işte o vakit bir seçimden bahsedilebilir. varlığın, gözlerin iki santim ardındaki karanlığından ibaret yalnızlığını ya güçsüzlüğe boyun eğerek insanlarla, ya da onunla yüzleşerek dolaysız taşı toprağı mikrobuyla yaşarsın. hayatıma birisi girse de bu yalnızlığın sonu değil bu güçsüzlüğün paylaşımı olur. yalnızlığını görme çaresizliğine engel bir perde olurum o kadar.
mecburiyeti bahaneler ile örtmaye çalışırız kendi içimizden bile ben yalnızım demeye dayanamayız.kuyruğumuz hep dik olacak. Gururumuzu yenipte yalnız kalmak benim hatam diyenini ben görmedim zaten ömrüm oldukça da göreceğimi sanmıyorum.diyen olursa da hiç inanmam.
eğer ki kendini yanlız hissedersen yanlızsın..
Yalnız değiliz.Brothers everywhere
Yanlız değiliz.Brothers everywhere
Öyle biraz.
Alakasi yok, yalnizlik superdir..
Insanlar istemedikleri halde yalnizlarsa problem baslar..Kisilik problemleri vardir, iclerine bakmaya korkarkar, Yalnizlik insani kendiyle sobeler..Icine seffafca bakabiliyorsan, eksikliklerinin farkinda isen, mucadele edebilecek guce sahipsen guclusundur..Aksi takdirde bu tur yazilar yazar, sIkInTInI hafifletirsin..Keske hayattaki butun guzelliklerle flort edebilsek ..
13.47 itibariyle farkettim ki:Bayemre nikli arkadaş kendine bir konu seçiyor. Ne olduğu önemli değil. “Ya tutarsa” taktiğiyle yani. Genelde yaşadığı bir olay. Toplumda yaşanılabilesi bir de. Sonra artık bunu yazıya dökmeye gelince.1- Geçenlerde kötü/komik bir olay oldu veya böyle olduğuna rastladınızmı ben rastladım.2- Gidiyordum düştüm karizma yerde.(mübalağanın 7. mertebesinde anlatılacak)3- Herkes güldü ama beni düşünen yoktu.4-Şok eden soru– Peki sizi düşünen varmı?Baymahmut’u da deşifre ederdim ama o bu kadar seri çalışmıyor 😉
yalnızlık farklı anlamlardadır.mesela dinen kimse yalnız değildir burasını ayıralım…insan olarak tek başına yaşamanın yalnızlığı olarak devam ediyorum.bu durum kesinlikle mecburiyettir.çünkü kimse yalnızlıktan mutlu olarak ölmemiştir.yalnız yaşamış olan ve ölenler vardır ama yazdıklarına bakma imkanı varsa hepsi yalnızlıktan şikayet eder.kalabalık bir aileye sahip olup bazen yalnız kalma ihtiyacı da vardır ama bu az önceki yalnızlıkla karıştırılmasın.bunun güvencesi vardır, aileye sahiptir, kafa dinlemek ister, zanneder ki ortamdan az uzaklaşırsam mutlu olurum der ve uzaklaşır ama uzaklaştıktan kısa bir süre sonra onu mutlu eden olayın yalnız kalması olmadığını anlar.bunlar benim düşüncelerimdir, sadece beni bağlar.
yalnız olmayı hiç tercih etmemekle beraber yazı için yok artık diyebilirim. tanıdığım bir sürü insan var ( yalnız olmaktan kastım evlenmemek- sevgili edinmemek- aile ilşkilerini minimalize etmek ) ki yalnız olmaktan çok menunlar.
bence de hoş bir durum manson, katılıyorum. İstem dışı yalnız kalanlara destek olmalıyız ama hayat tarzı olarak seçenlere saygı lütfen!
bir insanın maddi olarak yalnız kalması çok zordur aslında..ancak kendi isteğiyle yalnız kalabilir…ama iç dünyasında yalnızlaşabilir…insanlarla paylaşacak ortak nokta bulamadığından kimsenin onu anlamadığından şikayet eder…ama aslında buda bir tercihdir bana göre
kalabalık ortamda bile olsa insan kendini soyutladığında yalnızdır aslında…
bence tercih değildir.olaylar, ortam ve yaşanmışlıklardan ortaya çıkan sonuçlarla iletişim kurma veya güven duyma konusundaki sıkıntılardan dolayı yanlızlığa itilir.örneğin; aldatıldığını öğrenen bir insan bir daha cesaret edemez ya da güvenemediği için hep korkar ve uzak kalır bu da onun yalnızlığa itilmiş olmasıdır.
yazı gercekten cok guzel, iyi ki boyle yazarlar var, hafifin cekiciligi sizler sayesinde arttı sagolun:)
kreş ekibi iyi çalışıyor değil mi?:))
:))
🙂
yalnızlık bazen guzeldir, bazen her seyden uzaklasmak isterim, sevdigim olsa ondan bile isterim, bazen insan kendisiyle yuzlesmeli, kendisini dinlemeli, ruhunu dinlemeli,bunun icin bazen yalnızlık iyidir:)yalnızlık bazılarını olgunlastırır, bazılarını da deli eder:))
bu gerçek değildir.
sevdiğin olsa sürekli yanında olmak istersin.hayatında herşey ters giderse bunalım yalnız kalmak istersin belki ama sevdiğinin yanında olması sana anlam katar ve bir an önce o durumdan kurtulmana yardımcı olur.sevdiğinin olmaması bu dünyada ki en büyük boşluk ve anlamsızlıkta kendini görmendir.
ne gercek degildir?
yalnıklığın iyi bir şey olduğu gerçek değildir.
yalnızlık olacaktı:)
sevdiklerin olabilir, ama bence yasamın anlamı insanın icindedir, insan pekala dogayı da olabilir, kusları sever, onlarla konusur,cicekerle konusur:)bence asıl mutluluk insanın icindedir, ve insan onu kesfetmeli
yalnızlık insanın kendini kesfetmesi icin sarttır,kendini tanıması icin sarttır
yanında sevdiğin olunca kuşlarla yine konuşursun, doğayı da sevebilirsin.dünyanın tüm renklerini farklı görürsün.illa da yalnız kalacağım diyorsan bu senin seçimin ama hata edersin.
benim demek istedigim, insanın kendini kesfedebilmesi icin, yaradılısının sebebini hissede bilmesi icin bazen yalnız olmasında fayda var, sevdiklerin yanında oldugunda kalbin onlara meyleder, oysa ruhunu dinleyebilmen icin kalbin bos olmalı:)
onlar uyurken kalkarsın kendini keşfeder geri yatarsın bunun için yalnız olmaya gerek yoktur.
:)) sen beni cok zorluyorsun, bunun icin bence en az 5 gun yalnız kalman gerek:)
photonnn kardeşim karar ver aşk mı istiyorsun yalnızlık mı:)))..
yalnızlık benim tercihim değil, ben kalabalık aile ortamını severim.5 gün değil 5 saat duramam.
kalabalık sevilirmi zeynep cim ya…off aklıma gelse migrenim tutar…hayatta yalnızlık gibi güzel şey var mı..en çok yalnızlığı severim ben…o zaman huzuru bulurum
eylul abla da benim gibi dusunuyor, hem sevdiklerin olsun ama yılın bir haftasıda yalnız kalayım:) sonucta ruhumun da buna ihityacı var
:)) ben daha acımasızım photonnn..51 hafta yalnız kalayım…1 hafta da katlanırım artık:)..benimde ruhumun buna ihtiyacı var..yoksa çıldırıyorum
seviyorsunuz madem ben yalnızlığınıza engel olmayayım.yapısal farklılıklarımızın olması olağandır.
:))
bu kadar güleç yüzlü olup nasıl yalnızlığı seviyorsunuz anlamakta zorlansam bile saygı duyuyorum:)
🙂 sagolasın
sen de sağol:)