“Ahhh Ahhh evladım. Nerede o eski bayramlar” diye bir şerzenişte bulunan büyüklerimize hak verip vermeme konusunda birçok kez kararsız kalmışımdır. Bu nedenle şöle bi sesli düşünme gereksinimi hissettim.Acaba gerçekten eski bayramlar şimdikilerden daha mı keyifliydi. Yoksa yaşlanan büyüklerimiz hersene geçmişin özlemini mi duymaktaydı?Bayram gelenekleri teknolojinin nimetlerine yavaş yavaş yenilmeye başladılar. Bu su götürmez bir gerçek. Eskiden bayramlaşma için öpülen ellerin yerini şimdilerde 160 karaktere sığdırılmış tebrikler aldı.Msnden gönderilen bir göz kırpması, mail ile atılan bir resim bütün gelenekleri sildi süpürdü. Yani eski bayramlardan geriye pek bişi kalmadı.Şimdi geriye bakıyorumda gerçekten eski bayramları özlüyorum. Köyde en yaşlılardan başlayarak tüm köyü dolanınca son bulan bayramlaşmaları şimdi bulmak çok zor.İstanbula Ankaraya ve daha onlarca vilayete dağılan, vilayetlerin içinde bile aralarında km’ler bulunan yakın akrabalar bayrmlarda ancak mesajla görüşmeye başladı.Buda geçmiş bayramlara özlemi arttırdı. Yaşlananların ziyaret edeni azaldıkça, bayramın neşeside kaçtı. telefona gelen mesajlar ise sadece bir anlıktı. Sonra unutuldu.El öpülünce verilen içi harçlık dolu mendiller ise yaşlı dedelerimizin ninelerimizin cabinde kaldı. Cepten yaşanan bir bayramda sadece 160 karaktere yer kaldı.
