anlayamadığım bir şey var.gerçekten merak ettiğim için bu şekilde sormak istedim.siz nasıl insanlarsınız?fırsat buldukça iş aralarında kafam dağılsın diye okuyabildiğim kadar okuyorum hafifi.aslında şu aralar sadece geziniyorum.bütün yazıların altında bir geyiktir dönüyor.hiç biri hiç bir yere varmıyor.geneli belden aşağı..bazılarında ağır hakaretler..aslında kafamdan geçenler bunlar değildi.yorgunum.saat geç oldu.yatıp uyumam lazım ama az önce televizyonda onca abuk sabuk dizinin , magazinin arasında bir kanal (kaç kişinin izlediğini artık bildiğimiz bir kanal) bir program yayınlıyor.3 dakika dinledim.gözlerimden sicim gibi aktı yaşlar.bir kurtuluş savaşı anısını okudu bir kitaptan bir adam.ben bu ülkeyi bu insanları bu koyun bu aptal halkı seviyorum.içime dokundu.ağladım.burnumu çeke çeke açtım bilgisayarı.anlamadığım şey şu ; çoğunluğu üniversite mezunu , eli kalem tutan , düşünen , nedenini nasılını sormayı bilen bu insanlar , bu hafif ahalisi nasıl oluyor da ülkemizin böyle zor bir zamanında “bir” olamıyor. sürekli eleştiriler.kimsenin kimseye tahammülü yok.herkesin söyleyecek bir şeyi var ama bir ortak nokta yok.bir sivil toplum hareketi yaratalım falan demiyorum.ama nasıl olurda toplumun tamamını tehtit eden bu tehlikeye karşı böyle kayıtsız olunabilir anlamıyorum.en zor gündeyiz arkadaşlar.bugün anlamazsak birbirimizi yarını yok zaten bunun.yani gerçekten anlamıyorum dinlediğimde , okuduğumda içime bu denli dokunan bu anılar bu kurtuluş savaşı destanı sizlerin de yüreğine işlemiyor mu? benimle aynı şekilde hem böyle bir tarihi yazdığımız için onur duyup hem de bu zaferi böyle çiğnettiğimiz için utanç duymuyor musunuz?geç oldu.ben yatayım.herkese iyi uykular.