bildirgec.org

muhtemelen..

hmm.. sıyırmak la ilgili bişieyler yazmak lazım sanırım.. belki daha net anlaşılır..efendim.. ham motoru açmak için gaza yüklenilmelidir.. fazlası motora zarar verir.. ömrünü tüketir.. ancak kararı, performansı artırdığı gibi motora canlılık ihsan eder.. ara gazı da böyle değil mi üstadım..? kullanış şekline göre ya motoru boğulmaktan kurtarırsınız ya da debriyaj balatası ile motorun canına okuduğunuzla kalırsınız.. balatayı sıyırma durumu mühim bir konu.. ince çizgi.. ama sanırım sıyırmak çok da ciddi bir problem teşkil etmiyor şahsım adına..sıyırma anında kimsenin bakamayacağı açılardan izleyebiliyorum hayatı.. ve bu çok baştan çıkarıcı.. tek gerçekliğe sıkışmaktan kurtarıyorsun benliğini.. aynı anda napolyon, kleopatra, zağanos paşa olma seviyesinde iş tabi biraz değişiyor.. benliğini, özünü, kendini, kaybetmeden bakış noktaları arasında atlamalar yapmaktır söylediğim.. kendi varlığını unutmaksızın.. bunu empatinin bir türü olarak dile getirmek mümkün.. tanıdığınız veyahut hiç tanımadığınız birinin (tamamen hayalî de olabilir) bakışı ile baktığınızda gerçekler, tabular, çok mühim konular bir anda tepe taklak olabiliyor.. ve siz bu tabuların arasından sıyrılıp esas hakikate bir adım daha yaklaşıyorsunuz.. devrilen her önyargının ardından hafifleyerek ilerliyorsunuz.. parçaladığınız her genelgeçer kural sizi bir basamak daha yükseltiyor doğal olana.. tek gerçeğe.. göreli kavramların değerini alçalttıkça.. kendi varlığınız yüceliyor.. yaşam boyu etiketinde çok önemli yazanlar ayaklar altına inebiliyor.. toplumun pislik çukuruna layık gördüğü ise bir anda başınızın tacı olabiliyor..bakış açısını x,y ve z düzlemlerinde pervasızca değiştirmek önemli.. çok çok önemli.. izcilikte çok mühim bir kural vardır.. bir ormanda yürür iken sadece gittiğin istikamete değil, etrafına ve özellikle de arkana bakmalısın.. çünkü yalnız önünde gördüklerin yolun tümünü teşkil etmez.. vesselam.. >izci selamı<

yazın biryerden mülhem, bu anıtdı herhalde seni bu yazıya iten. ya da baştaki alıntı cümle…bir de; beynin tavası güzel olur demişsin ama buna katılamıyacağım.

herhangi bir dış kaynaklı ilham yahut alıntı değildir bu yazının sebebi varlığı zulcenaheyn adam.. deli gibi koşup, midede kaynayan safran ve asiti kusmak gibi.. tamamen içgüdüsel bir istifra.. bir yere kadar tutabiliyor kendini kişi.. gördüğünü es geçebiliyor, yok sayabiliyor yahut yutabiliyor çoğu kez.. kendi adıma konuştuğum muhakkak.. ama kaynayınca, haddi aşınca, takati de kaybedince çıkıyor dışarı.. bir öğürmedir bu yazı.. satırbaşındaki tırnak içi cümle bir radyo programındaki tamamen ilgisiz bir konuşmada çalındı kulağıma.. esasında konu açısından hiçbir önemi yok.. açtığı kapılar ve hatırlattıklarından mütevellit.. varlığın sınıflandırmasını yapan ademsoyunun zaafiyetini ve safiyetini hatırlatmaktan menkul.. iş bu sınıflandırmanın ne derece ilkel olduğunun çığırtkanı olsa gerektir bu yazı.. devam olarak niyetlerim türlü türlü.. bakalım..

yine birgün, yeni bir sabah.. dün sabahtan ne farkı var..? hiç!! ama dün kötüydüm ve bu sabah iyiyim.. haleti ruhiye ne acaip.. ne temelsiz.. bir gün öyle bir gün böyle.. dün başımı vuracak duvar arıyordum.. bu gün ise hayatın sürprizlerini bekliyorum doğumgünü çocuğu gibi.. beklentilerin çoğu kez hüsrana gebe olduğunu bile bile.. hepinize günaydın.. sabah şerifleriniz hayrolsun.. seher vakti uçuşan ve uzaklardan haberler getiren kırlangıçlar başucunuza konsun..

“sözün en güzeli; söylenmeyendir”, safsatalarına inanmayanlara söylüyorum bu sözümü:”ben inanıyorum.”

ken yu cast e kıl miyu ken iyziliyu ken iyzıli

serbest çağırışım ile zihinde parlayan kıvılcımları buraya kaydedeceğim sanırım.. anlık olarak “miniminicik” adlı bu seyir defterine kaydedilecek zihnimin küçük oyunları.. unutmamak adına ve tamamen kendim için.. eğer istifade eden de olursa ne mutlu bana.. zihin oyunları.. güzel tanım oldu bu..neyse ahval bu.. uzatmayalım..

PAYLAŞIMIN GETİRDİKLERİTANIM: elimizde olan herşey paylaştıkça artacaktır.. bu söylem dini ifade taşıdığı kadar ahlaki bir çok anlama da gebedir.. ancak ben işin mantık boyutunu düşündüm az evvel.. boş ahlak dersinden biraz öte olan bu düşüncem aşağıdaki basit temellere dayanıyor..1-elimdekileri ve zihnimdekileri paylaşma fikri ile sahip olduklarım, “benim” kapsamından yavaş yavaş uzaklaşacaktır..2- bu kapsamdan uzaklaştıkça (paylaşım arttıkça) elimdekilere değil, yeni kaynaklara yönelme durumu hasıl olacaktır.. yani konsantrasyonumu sahip olduklarıma değil, olabileceklerime yönlendirdiğimde bir çok yeni kaynak keşfi kaçınılmazdır..3-bu statikoyu öldürecek, hareket ve çaba devri daimi sağlanacaktır..4-elimdekileri saklamadığımdan, sürekli elimden başka ellere, zihnimden başka zihinlere doğru bir sirkülasyon oluşacak, elim ve zihnim hiç boş kalmayacaktır..5-mal ve fikir cimriliğinden azad oluncaktır..6-somut yada soyut görünmese de, her verişin elbet bir de alışı olacaktır.. bu alış şimdi tahmin bile edemeyeceğim düzeyde sihirli sonuçlara sebep olabilir.. tam olarak aslanı kurtaran fare masalındaki gibi bir karşılık değil elbet söylediğim.. ama dünya inanılmaz bir dengede durmakta.. aldığınız her nefes, attığınız her adım bu dengenin bir parçası.. hal böyle iken, size karşı yöneltilen pozitif enerjinin semeresini, göz ile göremeseniz de elbet alacaksınız.. belki dinî jargonda “sevap” denilen şey tam olarak da budur.. yapılan tüm müspet işler, hayat denen bu inanılmaz boyutlardaki network’de mutlaka size ulaşacaktır.. bu bir temenni değil, denklemin diğer tarafındaki kazanımdır..