Yeniden merhaba maaşla çalışanlar dünyası ;Yaklaşık bir yıl kadar önce bir daha dönmem dediğim bu dünya ya yeniden adım atmış bulunmaktayım. Mesaimin henüz 1 saati geçti ama ben daha şimdiden ortalıkda hiç kimse olmadığı halde çatlama ve patlama durumuna geldim. Psikolojik olarak bunun bir adı varmıdır bilmiyorum. Ama bir şekilde sabit maaşla ya da belli mesai saatleri arasında çalışıyor olma düşüncesi bile beni fazlası ile germeye yetiyor.Maaşsız ortamda ne kadar başarılı olduğumuz ciddi bir tartışma konusu olsa da enazından uçsuz bucaksız bir huzur denizinin derinliklerinde yüzmektesiniz. Zaten maaşsız kendi özerk ortamımızda başarı elde etmiş olsaydık şu an burda bu aptalca satırları karalamak yerine her zaman ki gibi aptalca satırlardan karalıyor olurdum. Sanırım şu an hissettiklerimi bir kaç yüz yıl öncesinde köle olma ızdırabını tatmış olanlar ancak anlayabilirler.Ne kadar dayanabilirim bu ortama cidden bilmiyorum. Sanırım beni buraya bağalayacak olan tek şey denemes süresi için verdiğim söz olacaktır. Denem süresi sonunda büyük bir ihtimalle iflas etmek üzere yeni girişimlere doğru yelken açmış olacağım.Eh bu sabah ki karalamalar bir hayli özele kaçtı sanırım ama diare edin Psikolojim bozuldu be karedeşim ;)Şu an sıkıntıdan binlerce satır karalamaya devam edebilir bu abuk iş hayatı ile ilgili ama merak etmeyin burada kesiyorum. En azından krizim ikinci bir kez zirve yapıp da kendimi buralara atana kadar.Ha bu arada sakın aşık olmayın , şu an bu dünyaya dönmemin tek sebebi aşk denen o illet hastalıkdır.
yorumlar
yapma sbaskentli, maaşlı maaşsız, çalışan insan için en önemlisi ekiptir, çalışma arkadaşlarıdır benim nezdimde. Sen istersen bi bakın etrafa belki kafa birileri vardır, sohbetle işi aynı anda yapmak ii gelir. Hem ne biliim her ay gelen sabit para fena bişi olmayabilir bak, ben şahsen araba,ev taksidi kelimeleri ile ifade edebilirim. Hem madem seni aşk vurmuş, yeni ortamlar seni açar belki. Çok PİSkolog gördüm kendimi, sen oku da amanın biri yazı yazmış diye bi mutluluk hisset içinde dedim, en olmadı belki bu işe yarar. Hayırlı işler
Çalış, çalış…..Çalışmak iyidir:)))Keşke sadece aşk olsa derdimiz, ohoooo ona gelene kadar…Neyse ben çalışmanızı bölmeyeyim:) Çalışın efendim çalışın, iyi gelir!
Hem esnek çalışma saatli, hem beni sıkmayacak hem de rahat yaşamamı sağlayan iş… hayaller: )
Hergün ve hergün sabahın köründe kalkıp işe gitmek, ayın sonunda verilecek olan bir avuç para için… Bu da bir çeşit kölelik değil mi?? Masa başında geçirilen saatler, stres… Ruhumuzdan çalınan zaman! Çalışmaya karşı çıkmıyorum ama bu sisteme evet! Bunu hafifletecek tek şey sevdiğin, zevk aldığın işi yapabilmek.. Çalıştığın ortamda birşeyler üretmekten mutluysan eğer parayı düşünmezsin zaten, yani ulaşılmak istenen değil ulaşılan olur o noktada. Mutlu olduğun, birşeyler yaratıp paylaştığın ortamda ne çalışmak mesai olur ne de para maaş…
Benim derdim başka ,Sürekli olarak kafamı meşgul edebildikten sonra her işe adapte olabilir ve sevebilirim. Yeter ki zihnimin boş kalmasına izin vermesin.Ben daha ziyade bizim tipik patronlarımızın ben dahil ve hariç tüm işçiler zerindeki hareketlerine bozuluyorum.