bildirgec.org

haklısın akoni. :)bu ayı şubat ilan ettik. gelecek ay ocak. kop ööle didi. ben onun yalancısıyım falla.aslında moderasyon bu tip yazıları yayınlamaz die yavaştan başlayalım şubata ancak yetişir dedim ama oldu bi kere. önemli olan nokta şu :kop iyi ki var.

hımm, blogumu yemekteyiz programını haline getiren tüm arkadaşlardan intikamımı alacağım. demek ööle.

evet aynen ööle oldu. onay bekliyordu, pof uçtu. açıklama da yok.

taslağını da daha önceden ben silmiştim. yani yok. ben niye yayınlamadılar onu anlamadım. yeniden en baştan yazarız ne yapalım.

Merhaba morfik ,yaziniz hakkinda editorumuzun notu: kisisel not barindiran yazilari kabul etmiyoruz..yazinizi okuyan herhangi bir uye icin bir anlam ifade etmiyor cunkuBelki uzerinde calismak istersiniz diye yazinizi bu mesaja ekliyoruz:Sayın arkadaşlar ; bu cümleler topluluğu, doğum günü kutlama yazımın ki burada bir paragraflık not düşmek istiyorum.Evet günü şaşırmış olabilirim ama iyi ki doğdun bir memnuniyet cümlesi olup istenildiği zaman kurulabilir. Hatta istedikten sonra daha da ileri gidebilirim. Her ayı şubat, günü onüç ilan edebilirim, kim ne karışır! Çok normal bir düşünce olmayabilir lakin ben, keyfim ve kâhyam denkleminde problem çıkartmaz. Başlamadan not ta düşeriz gibi.İşte bu yazının yorumlarında yine yemekteyiz programının baskın çıkması ve hazır bu tip yazılar moda olmuşken birbirimize göndermeler yaparken kıskandım, banane dedim ve karalamasız çiziktiriyorum. Bilgilerinize arzederim.Ve hatta düşünüyorum da ben genişleteyim şöyle dökeyim rahat rahat içimi. Sonra da siz dökün ohh ne ala yapalım yaw. Hayde bakalım, ilk çekilişimizi yapıyoruz. Elbette hileli.Bence yemekteyiz programı kesinlikle çok başarılı. Kedilerin dahi boş vakitlerin olmadığı bir memlekette yaşarken hepten ekrana kitleyip, konuşmalarını dahi fotokopi çekebiliyorsak daha eleştirmenin manası yok. Kediler konusuna takılmış olan olabilir. Anlatayım.Birkaç aydır birlikteyiz. Malum bir köy öğretmeniyim. İlkel yaşam ve doğa. Bir fare görmüştüm. Sevgili öğrencilerimden evde iki kedisi olan varsa getirsin çocuğum dediğimde , öğrencilerim, köyde bir kedi olduğunu ve kimin evinde fare varsa orada kaldığını daha bilmem kim amcanın aldığı beyanatında bulundular. Sendikalı mı bari dedim bu durum karşısında ve milli eğitim camiasında bu sözcüğün ne kadar tehlikeli olduğunu yazılardan hatırlayarak sustum.Sıradaki çekilişimiz özellikle şiir eleştirmenlerine ; atış serbest efenim.Dün gece öpmek istedim seniÖyle biraz değil,Ve dayanamadım gönderdim dudaklarımıAl onları öp diye.Aldıysan da almadıysan daAnladım bir şey değişmiyorBen dudaksız kaldım ya..Kadınlar ve erkekler tartışmasız bu yazı olmaz. Bu arada bir atasözünü araya sıkıştırıp ayrıca bölüm oluşturmayalım. Uzayacak gibi gözüküyor.Küçük idi kıyamadım, büyük oldu, yenemedim. Bundan ne anladık sorusunun akabinde konumuza dönmek arzusu içindeyim.Dün gece , üç beş yosma , rüyamın kapısını tekmeleyerek , daldı , resim bakışlarıma. kadınlığını vücudunun neresinde taşıyacağını bilemeyen üç beş yosma.. Yüreğimin sınırlarına döşediğim mayınları elleriyle koymuşcasına geçtiler. Öğrendim ki o sınır yalnız kendime imiş. Dünyayı geri çekilmeye zorlayan. Erkeğimden alacakları varmış. Gözümün önünde seviştiler.Çocuk gibi ağlamak geçti içimden, burnumu çekerek. Ve aşka gömülmek.uyandım, yalnızca bir rüyaymış.Kuralları açıklamaya gerek yok. sadece belirtmek istiyorum ki : tarafsız arkadaşlar not düşülerek yorumlarda deşifre edilecektir.Araya biraz espri katalım. Güzide memleketimin güzide şakalarından. Kara yollarımızdan geliyor. Efenim malumunuz köy dağda. Dağ yolunu bilirsiniz. Rampa ve keskin viraj, yol patika 20 ile çıkamıyorsunuz. burada tam virajda bi arabalık yolun bi kısmınıda tabela yemiş. Hız 70. Gülsem mi ağlasam mı ki bitmedi. Biraz ilerliyorsunuz sollama yasağı. Zaten yol olmadığından iki araba karşılaştığınızda biri bekliyor. Ben bu ülkeyi çok seviyorum. Sevmeyene içimden çok şey diyorum.Oo hemen su kaynattım. Daha ilginç deneylerden, biraz kafkadan, morfik alanın bilimsel açıklamasından bahsedecektim. Yoruldum. Belki başka sefere. Hem bu tarz yazılar benim harcım değil. Birkeresinde çok yaklaştım, olmadı. Kısmet değilmiş.tek bir hikayelik gücüm var. Çok severim. Ara ara kendime hatırlatırım.Adamın birinin tek hayali varmış. Çok ama çok güzel bi bahçesi, çeşit çeşit ağaçları, renk renk çiçekleri olsun istiyormuş. Çalışmış. İlaçlamış. Korkuluklar dikmiş. Ve harika bir bahçesi olmuş. Zaman ilerlemiş tabii ki. Adam bu mükemmeliyetten rahatsız olmaya başlamış. Çünkü bahçesinde hiçbir yaşam belirtisi yokmuş. Ne böcek ne kuş. Hiç kıpırtı yokmuş. Adam iyice rahatsız olmuş. Bahçesinde gezerken gökyüzünde bir kuş görmüş, hemen kollarını iki yana açarak ‘gel lütfen’ diye bağırmış. Adamı yeni bir korkuluk sanan kuş hızla uzaklaşmış.Hafif bahçesi, güzel bir bahçe. Saygılarımla.

anlamamışlığa gelon he mi ? bugün cuma mı ? değil. 🙂

abowwww.. peki özetten anlayacan mı sevdalım o vakit ?