Günlerdir tüm iğrençliğimle sokaklardayım.Bunalımlarımı satabileceğim bir insan arıyorum ama şimdiye kadar hiç mutlu birine rastlamadım.Zaten sokaklarda gezerken hiç kimseyle konuşmuyorum yani insanların mutlu olup olmadıklarını sadece görünüşlerinden anlıyorum.kim bilir belki de yanılıyorumdur!Ben yeterince mutsuz olduğum için tüm insanları da mutlusuz görmek istiyorumdur!Ayrıca çok fazla paraya ihtiyacım olduğu için bir yandan da iş arıyordum ki aslında bir tane buldum fakat bir gün çalıştıktan sonra işi bıraktım.çünkü iş, insanları kandırmak üzerine kurulmuş saçma bir işti!iki gün önce de bir iş için mülakata katıldım ve üç erkekten ikisi seçilecekti yani bir kişi elenecekti ki bu tek elenenin ben olması için elimden gelen bütün saçmalıkları yaptım diyebilirim.saçma sapan sorular sordum,konuşurken sesim titredi ve birde bu yetmezmiş gibi cümle kurmakta zorlandım ve iş hakkın da çok fazla tereddütüm olduğu için bunu da dile getirdim yani gerektiğinden çok daha fazla şüpheci davranarak elenmem için zemin hazırladım.Ayrıca en nefret ettiğim soruyla karşılaşınca saçmalamalarım çok daha fazla arttı.Bu soru ne miydi;-“bize kendinizi tanıtır mısınız” dı ki aslında bu imkansızdır.Yani birinin kendisini tanıtması dünyanın en zor şeylerinden biridir çünkü ben doğduğumdan beri kendimleyim ve aslında sürekli değişken bir yapım olduğunu çok iyi biliyorum.Ayrıca bir insan böyle bir soruya “ben çok yaratıcıyım” yada “dünya da eşim benzerim yok” gibi bir cevapta veremez ki yani ben kendimi hangi açıdan anlatacağım!!Çok fazla zaafımın olduğunu,çok fazla hayalimin olduğunu fakat hayallerimi gerçekleştirmek için hiçbir şey yapmadığı bu yüzden de kendimi çok zayıf hissettiği mi mi anlatsaydım yani!!!
yorumlar
Bülbüllerin güzel sesleri beğenilir de bu yüzden kafes çeker onları. Ama kuzgunla baykuşu kim koyar kafese?
acuistic okuduğum 4. yorumun ve hepsi birbirinden ilginç, seni daha önce nasıl keşfetmedim ben:)
tavuk olduğunu bile bile apartmanın çatısından atlamamalı kimse.. zayıflıklarımızı bildiğimiz kadar güçlüyüz.. ve onları dile getirebildiğimiz kadar cesur.. söyleseydin keşke.. ben söylemiştim son iş görüşmemde.. bu pazartesi başlıyorum yeni işime.. kendine güven denilen şey bir hiç olduğunu bilmekle ve bundan utanmamakla başlar..ki sen zaten farkındasın.. sadece tereddütlerin var.. olmasın.. tavuk olduğunu bil.. ve huzur içinde gıdakla kardeşim =) emin ol kendini albatros sanan tavuklarla dolu dünya.. onların yalanında yaşamaktansa kendi folluğumu tercih ederim.. bık bık bık bıdaakkk
bu o kadar doğru ki, böyle kelimelere dökünce hafiften dank ettim desem yeri var.sahlanankoc, verdiğin öğüde bayıldım,
sonuna kadar, bıdaaak! 🙂