Bir çocuk düşünün…Doğdu doğalı hastanelerde ameliyat masalarında olan bir çocuk.Annenin onu yaşatma sağlıklı tutma çabası.Çoğu zaman yalnız mücadele etmesi.Kalp,böbrek,koah hastalığı bunun yanında da ağır zihinsel özür.Anlatırken bile içi acıyor insanın…6 yaşında ve yaşıtları okullarda eğitim alıp sokakta oynarken o sadece evinin camından balkonundan bakıp kendince sesler çıkararak eğlenmeye çalışan bir melek.Doktordan beyaz önlükten hatta korkan bi çocuk…Abisi ile bile doya doya oynamayan yorulan tıkanan bir kardeş.Annenin kimseye anlatamadığı korkuları,kendini anlatamadığı yakınları,eşi bile anlamazken diğerleri nasıl anlasın…Senelerdir herşeyiyle tek tek uğraşan bir kadın.Evet zor görünüyor ama annelik bu işte sanırım.Bıkmadan usanmadan of demeden bakabilmek.Bazıları gibi ağlayıp kahretmeden sabretmeye çalılşan,beterleri var diyerek umudunu yaşatan bir anne…İnsanlar anlamıyor neler yaşandığını hissedileni.O kadar kolay geliyor ki herkese.’dayanıklısın sabırlısın güçlüsün’bunların hepsi aslında o kadar boş geliyor ki kulağa.Aslında insan alışıyor hayatımda bir melek var diyorum.Tüm sıkıntılara rağmen nefes alsın yeter diyorum.Sadece o meleğin yaşadığı acılara üzülüyorum.Yoğun bakımlar ameliyathaneler…Allah kimseyi ailesiyle evladıyla sınamasın.Yaşayanlara da sabır ve güç versin.İsyan değil yazdıklarım asla da olamaz.Bu kadar sıkıntı yaşamamıza rağmen anneliğin ne olduğunu ne kadar sabırlı ve güçlü bir duygunu anlatmak amacım.Evlat kıymeti bilmeyen anneciklere lafım.Çocuklarımızı huzurlu mutlu yaşatmak gerek.Ne olursa olsun arkasında durmak.Ellerimizden kayıp gidince vahlanmak kar etmez.Kaybetmeden değerini anlamayacağımız güzelliklere çocuklarımızı eklemeyelim.MELEĞİM İYİ Kİ VARSIN İYİ Kİ BENİMLESİN ….
yorumlar
Rabbim acil şifanızı versin inşallah. Yazıyı okuyunca çok üzüldüm. Benimde kızım var. Birisi bir şey dese hemen o geliyor aklıma. Ya o da olsaydı ben ne yapardım diye. Bir proğramda izlemiştim. Konuk diyordu ki “Anne baba paronayak olacak. Çocuğu tehlikelerden korumak için.” Şimdi onu korumak için her türlü tehlikeyi önceden düşünüp, başımıza gelmeden önlem almaya çalışıyorum. Annelik bu dünyada ki en güzel şey, çocuklarımız ne şekilde olurlarsa olsunlar, onlarla birlikte bu hayatı yaşamak daha güzel.
şu var ya çok iddialı bir iddia
Buyuk bir ozenle buyutulen guzeller guzeli bir kiz evladi. Prenseslere layik bir dugun. 2 yil sonra annesi anneme gelip dun agliyordu,” kizim 25 yasinda daha, karni agiriyor ve surekli terliyordu, zehirlendi zannettik tetkikler yapildi, ogrendik ki, losemi olmus””Nasil teselli edilebilirdi ki..
Sayın mansonilizet, anne olmadan önce ben de aynı sizin gibi düşünürdüm. Bazı annelerin çocukları için gösterdikleri çabalar beni şaşırtırdı. şimdi düşünüyorumda ne kadar da haklıymışlar.
ona ne şüphe, hakkaten öyle olmalı tabii ki. yine de büyük, çok büyük iddia.
‘Anne’ geniş bir kavramdır… Anne vardır ayaklarını öpesin gelir. Anne vardır yüzüne tüküresin gelir…
nihansage Allah razı olsun saol inşş Rabbim şifa verir.Evlat herşeyden üstün güzel öle bir duygu ki anlatmaya kelimeler yetmiyor.Hakkını vermek gerek bu da bir gerçek o ince çizgiyi tutturmak çok zor.Rabbim herkesin evladına sağlık versin kötülük göstermesin inş.Koruma içgüdüsü çok kuvvetli anne sezgileri de ben şimdiye kadar tahminlerinde yanılan anne pek görmedim.Rabbim evladını dilediğin gibi korumanı ve yetiştirmeni nasip etsin inşş.
Pillibebekkuyuda çok üzüldüm Allah acil şifa versin çok zor dertlerinden ziyade sağlık sıkıntısı ile uğraşmak daha zor.Yaşananları anlamak bilmeyen insanlar için çok zor.Teselli etmekde neredeyse imkansız.Destek olmak aileyi dinlemek paylaşmak aramak sormak çoğu zaman yeterli oluyor.Elinden gelen birşey olmadığını biliyorsun ama arayıp da nasılsın hastalık ne durumda demek bile bu aileler için o kadar büyük ve önemli birşeyki.Allah biran önce şifa verir inş.
yazıyı okumadım da ben hasta olduğumda beni en çok üzen şey annemin çok kısa bir sürede erimesi oldu, sanki küçüldü kadın. kendi hastalığımdan çok onu o halde görmek kahretmişti beni.annelik duygusunu yaşamadım ama kardeşimle aramızda olan büyük yaş farkından dolayı çok ilgilenmiştim onunla, annelik gibi olamaz diyorlar, öyleyse eğer sadece bakarak onu bu kadar sahiplendiysem kendi çocuğum olduğunda ne halde olurum bilmiyorum. o abartıya kaçan hareketleri yapmaktan korkuyorum.bir de şu var, hayatının geri kalanını tamamen o velede göre ayarlıyorsun, kendi hayatının kontrolünü ona veriyorsun. ister istemez bunu yapıyorsun, bu da çok ürkütücü.annem hep anne olunca anlayacaksın ne olduğunu der, olmadan anlayamazmış insan.
Hamileyken bir arkadaşım sormuştu özürlü doğsa ne yaparsın diye,kuyruğu ile de doğsa sevilir ki demiştim.Evlatla sınanmak çok zor Allah yardım etsin kolaylıklar versin.Anneliği isteyenlere tattırsın
galanthus annelik hakkında herşeyi gerçekten anne olduğunda anlıyorsun.Hayatının kontrolunu vermeye gelince evet veriyorsun ama seve seve herşeyden önce bir insan yetiştiriyorsun.Ben hep şunu savunurum çocukları dünyaya getirmek bizim tercihimiz onlar bu dünyaya anne baba seçerek gelmiyor onun içinde çocuklarımıza hayatta verebileceğimiz herşeyin en iyisi sevginin ilginin en güzelini vermeliyiz.Ben çocuğum olana kadar annemle çok çakıştım ama gherçekten anne olunca anlaşılıyormuş yaşamadan anlamayazsın.Ama korkunç olan hiçbirşey yok çünkü sevgi o kadar büyükki asla korkmuyorsun.
sevgi o kadar büyük ki dizlerim titriyor…
Evlat sahibi olmak için tedavi gören insanlar var belki içimizde de vardır, Allah her insana sağlıklı ve hayırlı evlat nasip etsin, çok isteyene ikiz hatta üçüz versin(dördüzün bakımı biraz ağır olur gibi)
zarifçe bugün itibarı ile dualarının kabul edilmediğini bildirmekten müthiş üzüntü duyuyorum bebeğim. bir tane de olur dedik olmazmış.
mansonılızed, gerçekten üzüldüm ama vazgeçme derim sonuna kadar git, inşallah istediğin gibi olur..
herşeyin hayırlısı efem