Arkadaşlar! Dostlar! Hafifciler!
Duyurum var sizlere!..
Kendimle ilgili tabii…
Bir haftadır izinliydim. Aman ne güzel bir haftaydı o öyyyyle… dışarıda kar yağa dursun ben evimde sıcacık (Allahım bu günlerimizi aratmasın, şükretmek lazım), kimi zaman uyuz uyuz, kimi zaman usta bir aşçı, kimi zamanda sıkı bir temizlikçi olarak bir haftayı bitirdim. Bitirdim ama Aşure pişirme konusunda ilk defa milli oldum. Hani kumarda acemi şansı derler ya! Ayyynen öyle… Kurban olduğum Yüce Rabbim yetenek vermiş ben ne yapayım?.. Bir insan böyle mi güzel tutturur kıvamı?.. hani konu komşu dost akraba onaylamasa (Yalan atmamışlardır inşallah) acaba diyeceğim ama… yok abi ya… çocuklarda bayıldı… yalnııızzz… aşure beyaz olsun diye süt koyanlar oluyormuş… şahsen tercih etmedim… annemde kızım bir avuç pirinç koy dedi durdu. koymadım… benim pişirdiğimde beyaz oldu naber annecim… ha bir de pekmez koyanlar varmış…ıııhhıhhh… içine incir haricinde herrrr bişiyi koydum… güzel oldu diyorum da bakmayın siz bana bir dahaki sefere daha farklı ayrıntılar keşfettim onlara dikkat edeceğim. eskiden annem pişirir biz yerdik. ayol insanın kendi evinde pişince ne de bereketli oluyormuş öyle! ye ye bitmedi… yaaa siz erkekler tatlıyı ne kadar da çok seviyosunuz öyle… eneee… ham hum şaralop… hem tabak tabak götürüyorlar hem de bir taraftan “ya kek falan yapsana çayın yanına iyi gider “diye sipariş veriyorlar. uzun lafın kısası kim sevmez aşureyi. vallahi neredeyse hiiiiiiçççç rastlamadım aşure sevmeyene… AY OLSA DA YESEK!.. yine pişirebilirmiyim acaba? isterseniz tarif veririm… ama benim aşurem bu tarifteki gibi değil arzu ederseniz ballandıra ballandıra anlatırım 🙂 haaa…durun durun…tarihi geçmişi üzerine bir araştırma yapiiimmm. neredn gelmiş kimler ilk yapmış öyküsü neymiş…
